Tükenmişlik ilk kez 1970’li yıllarda alternatif bir sağlık kuruluşunda çalışan Psikiyatrist Herbert Freudenberger ve iş yerinde, duygular üzerinde inceleme yapan bir sosyal psikolog olan Christina Maslach tarafından eş zamanlı olarak incelenmeye başlanmıştır. Freudenberger, o dönem halk dilinde kronik madde kötüye kullanma etkilerine atı a bulunmak için kullanılan tükenmişlik kavramını yaşam tarzı veya ilişkiler sebebiyle oluşan asabiyet ya da yorgunluk ya da başarısızlık, yıpranma, enerji ve güç kaybı, insanın iç kaynakları üzerinde karşılanamayan istek ve taleplerden dolayı ortaya çıkan “tükenme” durumu olarak tanımlamıştır.