1980’li yılların ortalarından itibaren yaşlılık alanında çalışan klinisyen ve araştırmacılar yaşlanma sürecinde gözlenen fizyolojik gerilemeler ve sonuçlarını dikkate alıp Başarılı Yaşlanma Modeli’ni öne sürerek, bazı yaşam biçimi değişikliklerinin yaşlanan bireylerin işlevlerini ve aktivite düzeylerini koruyacağını öne sürmüştür.