Kübler-Ross’un (1970) beş aşamalı yas modeline göre, bir yakının ölüm yoluyla kaybedilmesinin ardından yaşanan süreç sırasıyla inkâr (denial), kızgınlık (anger), pazarlık (bargaining), depresyon (depression) ve kabullenme (acceptance) aşamalarını içerir. öncelikle ölüm haberini alan kişi büyük bir şok yaşar. Duyduğu haberi kabullenmez, tamamıyla inkâr eder. İkinci aşama olan kızgınlık aşaması, öfke ve kızgınlık duygularının ön planda olduğu bir dönemi ifade eder. Bu duyguların yoğunlukla hissedilmesinin sebebi, artık gerçekle kaçınılmaz olarak yüzleşilmesi ve bu durumda ‘neden ben’ sorusunun gündeme gelmesidir. O kadar insan içinde böyle bir şeyin neden kendi başına geldiğini sorgulamak kızgınlık ve öfke duygularının tetiklenmesine yol açar. Bu duygular aynı zamanda ikincil olarak isyan, kin, intikam gibi olumsuz duyguları da tetikler. Bu olumsuz duyguların kime ya da neye yönlendirildiği durumdan duruma değişiklik gösterebilir. Kişi bu öfkeyi kendine, ölen kişiye, olumsuzlukların nedeni olarak gördüğü çevredeki başkalarına yöneltebilir. İsyankar, öfke içerikli duyguların birşeyi değiştirmediği görüldüğünde çaresizlik duyguları kişiyi doğru tanımlayan bir duygu hâline dönüşür. Bu üçünü evreye pazarlık aşaması adı verilir. Kayıpla yüzleşilip çaresizlik duygusunun bir şeyi değiştirmediği görüldüğünde bir boşluk duygusu oluşur. Bu duygu ile birlikte gelen aşama çökkünlük olarak da adlandırabileceğimiz depresyon aşamasıdır. Bu aşamada depresyonun tipik özelliğini yansıtan boşluk, umutsuzluk ve belki de suçluluk duyguları ön plana çıkar. Son aşama olan kabullenme evresinde artık gündelik hayata daha yakın, yaşama devam etmeye daha istekli hâle gelinir. Kişi artık yakınının ölüm ile kaybının tamamen kabul edildiği bir noktadadır. Gündelik yaşam gereklerine artık tamamen adapte olunmuştur. Kişi ölümün üzerinden kendine felsefi olarak da bir yaşam dersi çıkarmıştır. Kendi yaşamına büyük resmi görme anlamında baktığında bu çıkarımlarının, vardığı sonuçların etkilerini kendinde gözlemleyebilir. Bu noktaya gelmek için belli bir zamanın geçmesi gerektiği açıktır. Kolay yaşanıp gelinen bir nokta olmadığından yaşama dair yeni bir bakış açısını kalıcı olarak sağlayabilecek derecede derin izler ya da etkiler bırakma gücüne sahiptir. İnsanoğlunun adaptasyon yeteneğinin de katkısıyla, kişi yeni yaşama adapte olacak kaynakları kendince sağlayabilir. Fakat bu, sürecin desteksiz, kendi hâline bırakılması gereken, olumsuz sonuçları olmayan bir süreç olduğu anlamına gelmez. Doğru cevap D şıkkıdır.