Yaşlılıktaki kişilik değişimleri elbette sadece yaşlanma ile açıklanamaz. Kişinin deneyimleri, yaşamındaki stres faktörleri, sosyal çevre gibi faktörlere bağlı olarak kişilik özelliklerindeki değişimlerden söz edilebilir. Kişilerin yaşlandıkça yaptıkları öz-değerlendirmeler sonucu kişisel duygularına daha fazla yöneldikleri, aceleciliğin ve dışadönüklüğün azaldığı öne sürülmektedir. Tanımı gereği kişilik özelliklerinin yaşam boyu kararlılık gösterdiği varsayılmaktadır. Yaşları 65 ile 100’ün üzerinde değişen 187 birey üzerinde yapılan bir araştırmanın bulguları kişilik özelliklerinin değişmediğini göstermektedir. 

Duygusal dengesizlikler yaşlılıkta yalnızlık ve korkuya sebep olmakta, dolayısıyla iyi oluş hâlini olumsuz etkilemektedir. Öte yandan, sadece olumsuz kişilik özellikleri değil, sorumluluk sahibi olmak gibi olumlu kişilik özelliklerinin de iyi oluş hâlini olumsuz etkilemesi ise oldukça ilginç bir bulgudur. Zaten olumsuz görülen kişilik özelliklerinin her zaman bireyin hayatında olumsuz sonuçlar doğuracağını da söyleyemeyiz.

Dışa dönüklük, duygusal açıdan dengesizlik, sorumluluk, yumuşak başlılık ve deneyime açık olmak şeklindeki kişilik özelliklerinin yaşlı bireylerin kendilerini iyi hissetmeleri üzerindeki rolünü inceleyen bir araştırmada, bireylerin kendi yaşamlarını kontrol altına tutabilecek ve düzenleyeceklerine ilişkin inançları yüksek olduğunda iyi oluş hâllerinin de yükseldiği ortaya konmuştur. Duygusal dengesizliklere sahip bireylerin iyi oluş hâlleri beklendiği üzere düşük seviyede bulunmuştur. Doğru cevap C seçeneğidir.