Cumhuriyet döneminde 1930 tarihinde yürürlüğü giren 1580 sayılı yasa ile ilk defa kamu kuruluşu olan belediyelere bakıma muhtaç kişilerin (yaşlıların) korunması ve yaşlı evleri yapma görevi verilmiştir. Belediyeler bu amaç için değişik illerde aceze evleri, güçsüzler yurdu, düşkünlerevi ve huzurevi adı altında çeşitli yatılı yaşlı kuruluşları açmıştır. Dolayısıyla merkezî hükümetin yanında yerel yönetimler de yaşlı hizmetlerini yerine getirmiş, bunların yanında sivil toplumun ve zamanla özel sektörün de yaşlı bakımında kurumsallaşması söz konusu olmuştur.