Konuya gelişim dönemleri açısından bakılacak olursa, yaşamın son basamağı olduğu için yaşlılık döneminde, dinî inançlar gittikçe önem kazanır. Bu önem daha çok, yaşlı bireyin varoluş ve ölüm gibi temel soruları anlamlandırma ihtiyacından kaynaklanır. Kenneth Pargament özellikle yaşlıların dine daha düşkün insanlar olduğunu belirtir ve insanların içselleştirdiği, iç güdümlü bir şekilde yönlendirdiği ve hayatta daha büyük bir anlam oldu- ğuna dair inançlarının, yaratıcı ile güvenli bir ilişki ve başkalarıyla manevi bir beraberlik duygusu üzerine kurulmuş olan bir din anlayışının sağlık ve mutluluğu sağlayan olumlu etkilere sahip olduğunu söyler.