1970’lere gelindiğinde siyasetin yeniden kurgulanması gerekecekti. Bu kez sosyal devletten 19. yüzyıl liberal devletinin yeni bir versiyonu sayılabilecek neo-liberal bir siyaset felsefesine doğru bir eğilim gelişti. Batı toplumlarındaki tüketim eğilimi tüketim toplumu nitelemesini tartışmasız hak edecek bir boyuta ulaştı. Özellikle ABD başta olmak üzere diğer kapitalist batı ülkelerinde bu tüketimi karşılayacak “tüketim katedralleri” her geçen yıl yaygınlık kazandı. Dolayısıyla bu dönemde tüketici, sistemin temel aktörü haline geldi ve “kral” bir pozisyon edindi. Yeni dönem kalite felsefesini ifade eden “toplam kalite yönetimi” müşteriyi “kral” ilan etti ve ne olursa olsun müşteri memnuniyeti merkezi bir konum aldı.