Modernleşme, sanayileşme, kentleşme ve küreselleşme gibi süreçlerin yoğun bir şekilde yaşandığı toplumlarda köklü dönüşümler söz konusudur. Bu dönüşümlerle birlikte toplumsal yapıda önemli farklılaşmalar meydana gelmektedir. Literatürde “eski hareketler” olarak tanımlanan toplumsal hareketler ideolojik kökenlerini 20. yüzyılın modern toplum projesinden alırken, 1960’lardan sonra gözlenmeye başlanan yeni birtakım hareketler modernlik sonrası toplumun düşünce yapısını ve toplumsal koşulları yansıtmaktadır. Özellikle son yirmi yılda ortaya çıkan kolektif hareketler yaş, cinsiyet farklılıkları, sağlık, doğa ile ilişki, insan neslinin devamı gibi daha önce gündeme hiç gelmemiş olan toplumsal çelişkilerden kaynaklanmaktadır. Analistler ve katılımcılar, biçimsel kurumsallaşma kanallarının dışında işleyen ve ekonomik çıkarlardan çok yaşam biçimi, etik ya da kimlik konularını vurgulayan ‘YTH’ den söz etmeye başlamışlardır. Bu hareketlerin konular, kullandıkları taktikler ve katılımcılar açısından yeni olduğu iddia edilmiştir. YTH paradigma olarak eski olan işçi hareketlerine, politikanın merkez sınıf olduğunu ve politik ekonomik dönüşümün bütün toplumsal hastalıkları iyileştireceğini varsayan Marksizm ile sosyalizme ve sabit kimlikler ile çıkarlara odaklanan geleneksel liberalizme karşı olması nedeniyle yenidir. Gustave Le Bon ve Karl Marks’tan bu yana toplumsal hareketler büyük değişim geçirmiş, özellikle 1960’lardan itibaren nitel ve nicel açıdan yoğunluk, hız ve çeşitlilik kazanmıştır. Ticaret birlikleri, öğrenci hareketleri ve klasik milliyetçi hareketlerden başka feminizm, çevrecilik, insan hakları hareketleri, dinsel köktencilik, kültürel, etnik, cinsel tercih hareketleri birbiri ardınca ortaya çıkmıştır. Yeni toplumsal hareketler ve eski toplumsal hareketler ayrımının önyargılara dayandığı görüşünden yola çıkan 18. yüzyıldan itibaren görülmeye başlanan hareketlerle yeni olarak tanımlanan hareketler arasında ciddi benzerlikler de olduğunun altını çizilir. Örnek olarak YTH’nin kimlik üzerinde durması, farklı araçlar kullanması ve gündelik hayatı siyasallaştırması gibi özellikleri geçen yüzyıldan beri gerçekleşen milliyetçilik hareketlerinde de görülmektedir. Doğru cavap E’dir.