Bu değerlendirmeye göre 1920 öncesinde öykülerde olaylar, düşünceler ve temaların daha açıkça ifade edilmesi söz konusudur. Öykü kahramanları sıradan değildirler; onları sıradanlıktan uzaklaştıran ayırıcı vasıflara sahiptir. Öykünün anlamı, dile getirdiği olayla bağlantılıdır ve bunlar çoğunlukla kronolojiye sadık kalınarak anlatılır. Genel tutum ise realisttir. 1920’lerden itibaren olay örgüsü içermeyen öyküler ortaya çıkar. Her ayrıntı sanatsal önem kazanmaya ve hiçbir şey tesadüfi olmamaya başlar.