Romantik tiyatro, klasikçilerin soylu, akılcı, öğretici sanat anlayışına karşı çıkar. Romantik düşünce ulusçuluk ilkesini benimser. Klasik akımın Antik Yunan hayranlığına tepki gösterir. Fransa’da romantik tiyatronun başlıca temsilcileri Victor Hugo, Prosper Mérimée ile Alfred de Vigny’dir. Romantikler, özdeki gerçeği düş gücü ile kavramaya çalışırlar ve düşsel, fantastik olanı sahneye getirebilmek için mit, simge, imge, alegori, benzetme gibi dolaylı anlatım yollarını kullanırlar.