Bu dönemdeki tiyatro anlayışı, Antik Yunan ve Latin tiyatro anlayışının devamı niteliğindedir.

Genel olarak barok üslup hakimdir.

Kilise, tiyatroya karşı suçlayıcı bir tavır sergiler.

Antik Yunan’da önerilen denge, uzunluk, üç birlik kuralı, neden-sonuç ilişkisi vb. biçimleme kurallarına bu dönemde de uyulduğu görülür.

Komedya ve tragedyanın yanı sıra melodram ve trajikomedya gibi yeni türler ortaya çıkmaya başlar.