İlk sahnedeki hasta odasının buhranlı havası ile son sahnenin açık, temiz havası, yabanıl doğası hikâyenin anlamına uygun bir karşıtlık oluşturur.

İlk sahnedeki baskının, tehdidin, korkunun, kuşkunun, kinin,
yalanın, öfkenin, acının yerini, son sahnede güven, hoşgörü, sevgi, saygı, umut alır.

Oyun kişileri saraylılar ile halktan kişiler olmak üzere iki karşıt
kümede toplanmışlardır.

İlk sahnede ilgi odağına oturtulmuş olan Mehmene Banu’nun yerini giderek Ferhad’ın alması, zalim hükümdar ile başlayan hikâyenin halkın gönlünü fethetmiş bir âşık ile
sonlandırılması.

Hem Mehmene hem Şirin'in Ferhad'a aşık olması.