Neo-klasik yaklaşımın 1930-1940 arasını kapsayan doğuş döneminde insan ilişkileri yaklaşımının temel fikirleri oluşmaya başlamıştır. Bu dönemde özellikle yönetim felsefecileri olarak bilinen M. P. Follett (grup hâlinde düşünme, yetki, güç, liderlik, çatışma), O. Sheldon (yönetimin sosyal sorumlulukları, yönetim ilkeleri) C. I. Barnard (yönetimin fonksiyonları ve örgüt yapısı, etkenlik ve verimlilik, sistem), H. Munsberg (endüstriyel verimlilik ve insan psikolojisi ilişkisi) ve Hawthorne araştırma ekibi neo-klasik yönetim yaklaşımının gelişmesine yol açan önemli fikir ve görüşler ileri sürmüşlerdir. Ayrıca yine S. Freud (bilinçaltı güdüleme, ihtiyaçların engellenmesi, davranışlarda duyguların rolü), K. Lewin (bireysel davranışlar yoluyla grupların yapı ve davranışlarının açıklanması), J. L. Moreno (sosyometrik araştırma yöntemi) ve C. Rogers’ın (klinik ve yapılandırılmamış mülakat yöntemleri) da insan ilişkileri yaklaşımının gelişmesine önemli katkıları olmuştur. II ve III numaralı öncüllerde yer alan görüş ve çalışmalar bu dönemde yer almaktadır. Doğru yanıt C'dir.