İşletmelerin yenilik yönetiminde 9 önemli beceriye sahip olması gerekliliğini belirtir. Bu be­ceriler (a) (çevreyi) tanıma, (b) uyumlama (c) elde etme, (d) türetme, (e) seçme, (f) yürütme, (g) uy­gulama, (h) öğrenme, (i) işletmeyi Geliştirme ola­rak sıralanmaktadır. Her işletme ilk olarak çevresini tarayarak çevreyi tanımaya çalışır. Buradaki amaç çevrede ekonomik ve teknolojik olarak nelerin olup bittiğini anlamak ve işletmeye fayda sağlamaktır. Daha sonra, elde edilen bilgilerle işletmenin sahip olduğu teknolojilerin ne derecede uyum sağladığı veya örtüştüğü, işletmelerin kısıtlarının neler oldu­ğu belirlenmeye çalışılır. Bir sonraki aşamada işlet­menin sahip olduğu bilgi ve teknolojiyle yenilikler türetilmeye ve uygulamaya başlanır. Daha önceden de bahsedildiği üzere, bu aşamalarda işletmelerin kendi bünyelerinde bulunan araştırma ve geliştirme faaliyetlerinin yoğunluğu en üst düzeydedir. Aynı zamanda, bu birimde çalışanların hem bireysel hem de grup olarak yaratıcı olmaları beklentisi de bu­lunmaktadır. Yaratıcılığın yenilik üzerine etkisi an­lamlı olduğunda, önceki eksiklerin neler olduğu ve bu eksikliklerin nasıl giderilebileceği üzerinde fikir birliği sağlanmaya çalışılır. Son olarak ise tüm tec­rübe edilen çalışmaların sonucunda işletmeler neler yapması veya neler yapmaması gerektiği konusunda bir öğrenme süreci yaşar ve yeniliğin ticari anlam kazanması için çalışmalara başlar. Yeniliğin yayılma­sındaki zorlukların üstesinden gelmeye ve yeniliğin avantajlarını kullanıcılara vermeye çalışır. Bütün bu aşamaların hepsi işletmelerin içinde birer rutin ola­rak değerlendirilir. İşletmenin kendine ait becerisi, sahip olduğu rutinlerin niteliğine bağlı olarak deği­şir. Burada hem işletmenin üst yönetimine hem de üst yönetime destek verecek alt bölümlerine düşen sorumluluk büyüktür.