İç Anadolu Bölgesi’nde, Konya Ovası’nın en verimli yerine kurulmuş olan Çatalhöyük, tüm Ön Asya Bölgesi’nde bugüne kadar rastlanılan en eski ve en büyük Neolitik yerleşim merkezi olarak bilinmektedir (Yiğit ve Türel 2006; 188). Anadolu, coğrafi açıdan uzun bir yerleşme tarihinin birbirini ve çevre ülkeleri etkilemiş, değişik kültürlerin izlerini taşıyan özgün karakterli bir beşeri coğrafya bölgesidir. Bu özgün karakterli topraklarda medeniyetin temelini Hititler oluşturmuşlardır. MÖ 1900’lü yıllardan itibaren İç Anadolu Bölgesi’nin kuzeyine tekabül eden Kızılırmak yayı içinde yerleşmişlerdir. Hititler’de büyümenin temel dinamiğini ekonomi, ekonominin temelini de tarım, hayvancılık ve ticaret oluşturmuştur. Tarımsal üretimde tahıllar, özellikle de buğday başta gelmiştir. Bilindiği üzere bugün de İç Anadolu Bölgesi ülkemizin buğday ambarı olarak isimlendirilmektedir. İlkbahar yağışlarının görülmesi ve yaz kuraklığı bu sahada tahıl tarımını desteklemektedir. Ova ve plato yüzeylerinin geniş yer tutması, makineli tarımı da kolaylaştırmaktadır. Mera alanları geniş olduğu için küçükbaş hayvancılık da yaygın olarak yapılmaktadır. Ayrıca, İç Anadolu, Eski Dünya karalarının geometrik merkezinde kalan Anadolu’nun en korumalı kısmını oluşturmaktadır. Bu nedenle stratejik araştırmalarda Anadolu’nun kalbi olarak da nitelendirilmektedir. Bu nedenle Hititler başkentlerini Boğazkale’de, Frigyalılar Gordion’da, kurmuşlardır. Selçuklular Konya’yı, Türkiye Cumhuriyeti Devleti ise Ankara’yı yönetim merkezi seçmiştir. Ulaşım ağları için uygun oluşu Hititlerin kendi çıkarlarına uygun etkin bir yol sistemi geliştirmelerine imkân sağlamıştır (Karakuzulu, 2012: 387).