Descartes’ın felsefesi, bir yandan Hristiyan inancıyla yeni gelişen
bilimlerin açıklayıcı gücünü birleştirme ve diğer yandan da 16. yüzyıl sonlarıyla
17. yüzyılın başlarında yeniden güç kazanan, Tanrının varlığına ilişkin şüpheciliği
reddetme çabası olarak görülebilir. Descartes, şüphecilerin Tanrının varlığı bilgisine karşı geliştirdikleri iddiaları çürütmek amacıyla şüpheciliği, bir yöntem olarak en son sınırına kadar götürerek, insan bilgisine şaşmaz, çürütülemez bir temel
bulmayı hedeflemiştir. Descartes için yöntemsel şüphenin tamamlanması bilimsel
bilginin önceden verili yapılarının yeniden yapılandırılmasını sağlayacaktır