Topluluk üye devletleri, ortaklığın hazırlık döneminde Türkiye’den ülkelerine yapılacak tütün, üzüm, kuru incir, fındık, turunçgiller, şarap, dokuma ve su ürünleri ithalatı için belli kotalarda gümrük indirimi uygulamışlardır. Bunun yanında, Mali Protokol uyarınca Türkiye’ye hazırlık dönemi (1964-1969) için 175 milyon ECU tutarında Topluluk kredisi verilmiştir. Bu Protokol ile sağlanan kredilerin tümü kullanılmıştır. Bununla birlikte, hazırlık döneminde Türk ekonomisine beklenilen katkılar sağlanamamıştır. Bahsi edilen dönem incelendiğinde hazırlık dönemi olduğu görülecektir.

- Serbest Ticaret Bölgeleri
- Gümrük Birliği
- Ortak Pazar
- Ekonomik Birlik
- Tam Ekonomik Bütünleşmedir.
Balassa’ya göre ekonomik bütünleşme farklı ekonomilerin gönüllü olarak karşılıklı bağımlılıklarını arttırdıkları bir süreçtir. Bu süreçte bütünleşmeler, en düşük dereceden en yüksek dereceye kadar, ticaretin serbestleştirilmesinden (ticaretin bütünleşmesi) başlayarak, üretim faktörlerinin dolaşımının serbestleştirilmesi (faktör bütünleşmesi), ulusal ekonomi politikalarının uyumlaştırılması (politika bütünleşmesi) ve bütün bu politikaların tamamen tekdüzeleştirilmesine (tam bütünleşme) kadar gidebilmektedir.

Türkiye-AB arasındaki anlaşmazlıkların esas olarak Ortaklık Konseyinde ve oybirliği ile çözülmesi gerekir. Konsey, alacağı bir kararla anlaşmazlığı Adalet Divanına götürebileceği gibi, mevcut başka bir mahkeme ya da
yargı organına da havale edebilir. Doğru cevap E'dir.

Türkiye, 1970’li yıllarda yaşadığı ekonomik krizler ve iç siyasi mülahazalar nedeniyle Katma Protokolden doğan yükümlülüklerini yerine getirmekte zorlanmıştır. Hatta Türkiye, Katma Protokol’ün yürürlüğe girişinin hemen öncesinde gümrük vergilerini % 50 artırmıştır. Kıbrıs’a askeri^ müdahale sonrası Topluluk üye devletleriyle siyasi ilişkilerin gerginleşmesi üzerine Türkiye, Ocak 1978’de yapılması gereken gümrük vergisi indirimlerini Katma Protokolün 60. maddesinde öngörülen imka^nı kullanarak ertelemiştir. Topluluk tarafı da bu durumu öne sürerek kendi yükümlülüklerini yerine getirmeyi aksatmış ve ortaklığın uygulanması ve geliştirilmesi konusunda pek istekli olmamıştır. Topluluk üye devletleri, özellikle işçilerin serbest dolaşımı hükümlerinin yerine getirilmesi noktasında oldukça çekingen ve hatta reddedici bir tavır sergilemişlerdir.

Avrupa Komisyonu’nun talebi üzerine hazırlanan Dünya Bankası’nın 28 Mart 2014 tarihli raporu Gümrük Birliği’nin tarım ve hizmetleri kapsayacak şekilde genişletilmesinin her iki tarafa önemli faydalar sağlayacağına ve genişletilmiş bir Gümrük Birliği’nin faydalarını en üst düzeye çıkarmak için karar verme ve katılımdaki asimetrilerin giderilmesi gerektiğine dikkat çekilmiştir.

Türkiye tarihte en büyük barış projesi olarak nitelendirilen Avrupa bütünleşmesi hareketine ilgisiz kalmayarak 31 Temmuz 1959 da bu hareketin en önemli örgütlenmesi olan Avrupa Ekonomik Topluluğuna(AET bugünkü adıyla Avrupa Birliği) başvurmuştur.

Akit tarafların ortaklık rejimin uygulamasında iki temel yükümlülükleri söz konusudur. Birincisi, 7. maddede belirtilen “sözleşmeye sadakat” yükümlüğü, diğeri ise 9. maddede öngörülen “ayrımcılık yasağı”dır. Taraflar, anlaşma’nın amaçlarının gerçekleşmesini tehlikeye sokabilecek her türlü davranış ve hareketsizlikten kaçınacaklardır. Anlaşma, süreklilik arz eden bir hukuki ilişki öngördüğünden ayrıca kurumsal hükümler içermektedir. Anlaşma’nın 6. maddesinde ortaklık rejiminin uygulanması ve giderek gelişmesini sağlamak üzere a^kit tarafların bir araya gelebileceği bir ''Ortaklık Konseyi''nin kurulması öngörülmüştür.

Ülkeler arasında oluşturulan ekonomik bütünleşmeler beş grupta toplanmaktadır. Bunlar, Serbest Ticaret Bölgeleri, Gümrük Birliği, Ortak Pazar, Ekonomik Birlik ve Tam Ekonomik Bütünleşmedir.