Gönüllülük esasına dayanan bireysel emeklilik sisteminin temel amacı; bireylerin çalışma yaşamları boyunca yaptıkları düzenli tasarrufların yatırıma yönlendirilmesini sağlayarak, oluşacak birikimlerle, tasarruf yaptıkları dönemde sahip oldukları refah seviyesinin emeklilik döneminde de devam etmesini sağlamaktır.

Sermeye piyasalarının örgütlenmiş temel kurumu ise borsalardır. Örgütlenmiş piyasalarda borsaya kote olmuş şirketlerin menkul kıymetleri, belirli kurallar çerçevesinde alınıp satılırlar. Örgütlenmemiş piyasalarda pek çok finansal kurum telefon, teleks, faks ve bilgisayarlarla birbirleriyle iletişime geçerek fonların transferi gerçekleşir. Doğru cevap D'dir.

Doğru cevap B'dir.

Türk Sigorta Sektörü’nde 1990 yılında Serbest Tarife Sistemine geçilmiş ve sistemle sigorta şirketlerine hayat sigortası ve zorunlu sigortalar hariç, kaza, yangın ve nakliyat sigortaları dallarında prim tarifelerini serbest uygulama hakkı verilmiştir.

Müşteri, ürün ve faaliyet uygulamaları: Piyasanın maniple edilmesi, rekabet kuralları ve başkası adına yapılan işlemler gibi hususlardır. Doğru cevap B'dir.

Rodos adasının tüccar sakinleri, gemilere yüklenen mallarını tüccarların grup olarak sigorta etmesini sağlayan “Genel Ortalama” yöntemini icat etmiştir. Toplanan primler, herhangi bir tacirin gemisindeki malların taşıma sırasında gerek fırtına gerekse başka bir nedenle alabora olması durumunda, tazmin edilmesi için kullanılmaktaydı.

17. yüzyılda İngiltere’de sigorta kavramı tesis edilmeden önce insanların acil durumlarda kullanılabileceği genel toplamlı bağışlanmış paraların olduğu “dostluk toplumları” vardı.

Bankacılık standartlarında temel operasyonel riskler ve bunlara ilişkin bazı örnekler aşağıdaki gibi sayılmıştır: 

1. Banka içi yolsuzluk: Varlıkların çalınması ve vergiden kaçınılması gibi hususlar.
2. Banka dışı yolsuzluk: Bilgilerin çalınması ve bankanın soyulması gibi hususlar.
3. Personel uygulamaları ve iş güvenliği: Ayrımcılık, ücretler, çalışanların sağlık ve güvenliği gibi hususlar. 
4. Müşteri, ürün ve faaliyet uygulamaları: Piyasanın maniple edilmesi, rekabet kuralları ve başkası adına yapılan işlemler gibi hususlar.
5. Maddi varlıkların zarar görmesi: Doğal afetler, terör ve ayaklanma gibi hususlar. 
6. Faaliyetlerin durması veya sistemlerin çalışmaması: Araçların, yazılımın ve donanımın çalınması gibi hususlar. 
7. Uygulama ve süreç yönetimi: Veri girişi hataları ve zorunlu raporların üretilmemesi gibi hususlar.

Dünya tarihinde, ticari malların deniz ve karayolu ile taşınması sırasında, özellikle korsan ve haydut saldırılar başta olmak üzere her türlü riske karşı güvence arama ihtiyacının, sigortanın başlangıcı ve sigortacılığın temelini oluşturduğu bilinmektedir.

Riskin tanımlanması, çeşitli yöntemler ile yapılabilir. Bu yöntemleri şu şekilde sıralayabiliriz:

1. Amaç odaklı belirleme: Amaca ulaşmayı engelleyebilecek muhtemel tehditlerin tespit edilmesiyle belirlenir.
2. Senaryo bazlı belirleme: Gelecekte gerçekleşecek eylem ve alınacak kararların muhtemel sonuçların tespit edilmesidir.
3. Uzman görüşüne dayalı belirleme: Muhtemel alternatiflerin getirdiği risklerin, konunun uzmanı tarafından değerlendirilmesi yoluyla tespit edilmesidir.
4. Ankete dayalı belirleme: Konuyla ilgili kişilerin düşüncelerini somutlaştırmak için anket yapılabilir.
5. Risk matrisine dayalı belirleme: Temel faaliyetler bazında yukarıdaki yöntemler kullanılarak riskler, kontrol düzeyi ve nihai etki şeklinde oluşturulacak risk matrisi ile belirlenebilir.

Doğru cevap B’dir.

Osmanlı Devleti’nde 1838 Baltalimanı Ticaret Antlaşması ile başlayan serbest dış ticaret politikası sonucunda, kısa zamanda Fransa başta olmak üzere diğer Avrupa devletleriyle benzer nitelikli anlaşmalar yapılmıştır.

Hayat sigortalarında, sigorta sözleşmesine taraf olmamakla birlikte, lehine sigorta sözleşmesi kurulan ve rizikonun gerçekleşmesi halinde kural olarak sigorta tazminatını sigortacıdan isteme hakkına sahip olan kişi “lehtar”dır.

Bilinen ilk sigorta poliçesi olarak kabul edilen sözleşme, 23 Ekim 1347 tarihinde İtalya’nın Cenova Limanı’ndan Mayorka’ya “Santa Clara“ adlı geminin yükünü temin etmek amacıyla düzenlenmiştir.

1870'li yıllarda sigortacılık faaliyetleri ve hizmetlerinin çoğunlukla yabancı şirketler tarafından yapıldığı görülmektedir. İstanbul’da Faaliyette Bulunan Yangın Sigorta Şirketlerinin Sendikası, sigorta sektöründe ilk meslek kuruluşu örgütlenmesi olarak, 1900 yılında tamamı yabancı şirketlerden oluşan 81 üye tarafından kurulmuştur. Sendika örgütü, 1916 yılında “Türkiye’de Çalışan Sigorta Şirketleri Cemiyeti” adını almıştır. Cumhuriyetin ilanından hemen sonra kurulan "Sigortacılar Klübü", yerini; 1927 yılında kurulan ve tüm sektör çalışanlarına (yerli ve yabancı) üye olma zorunluluğu getirilen “Sigortacılar Cemiyeti Daire-i Merkeziyesi” bırakmıştır. 1959 yılında çıkarılan, 7397 Sayılı Sigorta Şirketlerini Murakabesi Hakkında Kanun ile “Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği”; 1975 yılında Ana Tüzüğü ile de “Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği” adını almıştır. Birlik, sigortacılığının geliştirilmesi ve güven içinde yürütülmesi amacıyla çıkarılan 30.12.1959 tarihli 7397 sayılı Kanunun Sigorta Murakabe Kanunu'nun bazı maddelerini değiştiren ve kanuna bazı yeni maddeler ekleyen değişikleri içeren 1987 tarihli 3379 sayılı kanunla, "Kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluşu" niteliği kazanmıştır. Ayrıca, Birlik organlarını oluşturan seçimlerin yargı (hakim) gözetiminde yapılması esası uygulaması başlatılmıştır. Birliğin, "sigortacılık mesleğinin geliştirilmesi, şirketler arasında dayanışma sağlanması ve haksız rekabetin önlenmesi amacıyla kurulan, tüzel kişiliğe sahip kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluşu" olduğunu ifade eden hüküm 14 Haziran 2007 tarihinde yürürlüğe konan 5684 Sayılı Sigortacılık Kanunu’nun 24. maddesi ile düzenlenmiştir.
5684 sayılı Sigortacılık Kanununda, 29 Haziran 2012 tarihinde yapılan değişiklik ile emeklilik şirketlerinin de Birlik bünyesine katılmasının önü açılmıştır. Yeni düzenlemeyi takiben, Birliğin ünvanı ve logosunda “Türkiye Sigorta Birliği” ibaresi kullanılmaya başlanmıştır. Doğru cevap A şıkkıdır.

Serbest ticaret antlaşmaları ve buharlı gemiciliğin yaygınlaşması, 19. yüzyıl boyunca Osmanlı limanlarının ticaret hacmini önemli ölçüde artırmıştır. Osmanlı Devleti’nde 1838 Baltalimanı Ticaret Antlaşması ile başlayan serbest dış ticaret politikası sonucunda, kısa zamanda Fransa başta olmak üzere diğer Avrupa devletleriyle benzer nitelikli anlaşmalar yapılmıştır. Doğru cevap D’dir.

Türk finans sektörünün başlıca oyuncuları, Merkez Bankası, bankalar, banka dışı mali kuruluşlar - faktoring, finansal kiralama, tüketici finansman şirketleri ile varlık yönetim şirketleri-, sigortacılık şirketleri ve sermaye piyasası kuruluşlarıdır. 

Katılım bankaları mevduat değil katılım fonu toplarlar.

Sigorta hakem başvurularını değerlendirerek, uygun görülenlerin kabulü için durumu Müsteşarlığa bildirmek “Sigorta Tahkim Komisyonu”nun görevleri arasındadır.