Çakışma (Coinciding): İki formu birbirine daha da yaklaştırarak tüm sınırlarını birbirine denk gelecek biçimde örtüştürülür. Bu çakışma, formların aynı biçim ve ölçüde olmasını gerektirir. Yeni oluşan form tek bir form olarak algılanır.

İki boyutlu düzlemlerden üç boyutlu uzaya geçildiğinde yüzey olarak tanımladığımız geometrik formlar kütle/hacme dönüşerek bir anlamda boyut kazanırlar. Ancak nokta, hangi boyutta olursa olsun boyutsuz kabul edilmektedir. Doğru cevap C şıkkı.

Benzetme: Bir şeyin niteliğini anlatmak için o niteliği eksiksiz taşıyan bir şeyi örnek olarak gösterme işi.

Resimde örnekleri verilen koyu renkli form biçimi açık formlara aittir. Diğer formlar kenar ilişkilerini kurarak formun devamlılığını ve sürekliliğini sağlayarak ana formu genişletmişlerdir.

İki form birbiriyle ilişkiye ve etkileşime girecek kadar iç içedir. Birinci form, ikinci formun kapladığı alanı örterek üste çıkmıştır. Bu nedenle iki formun iç içe geçtiği E seçeneği doğru cevaptır.

Genellikle kullanılan geometri, Euclides geometrisidir ve üç boyutludur.

Yandaki şekilde verilen, iki formda birbiriyle tek bir formmuş gibi birleştirilir. Böylelikle formları oluşturan yüzeyler (kütleler veya hacimler) birer parçalarını yitirirler. Büyük ve yeni bir form ortaya çıkar. Bu ilişkiye Birleşme (Union) denir. Doğru cevap E şıkkı.

Tasarım öğeleri birçok kaynak ve meslek eğitiminde farklılıklar içerse de temelde form, çizgi, değer, renk, doku ve uzay’dan oluşmaktadır. Hava bu temel öğeler arasında yer almaz.  Doğru cevap E şıkkıdır.

Birlik, tasarım öğelerinin biraraya gelerek oluşturduğu sentezdir. Bu nedenle verilen ifade "Birlik-Bütünlük" ilkesini tanımlamaktadır.

Platonik Nesneler: Düzgün dörtyüzlü (tetrahedron), düzgün sekizyüzlü (oktahedron), küp, düzgün onikiyüzlü (ikozahedron) ve düzgün yirmiyüzlü (dodekahedron)dur.

düz çizgi, dairesel çizgi, kırık çizgi, eğri çizgi niteliği açısından çizgi türleri arasında yer alırken kesik kenarlı çizgi ise sınırları açısından bir çizgi türüdür.

Tasarım ögeleri birçok kaynak ve meslek eğitiminde farklılıklar içerse de temelde Form, Çizgi, Değer, Renk, Doku, Uzay’dan oluşmaktadır.

Eğri-Çizgisel Yüzeyler: Serbest kıvrımlı çizgilerin bir araya gelmesiyle oluşmuş akıcı formlardır. Kenar ve köşeleri bulunmamaktadır.

Çıkarma (Subtraction): İki form bindirme, girme ve birleştirme ilkelerine benzer bir biçimde ilişkilendirilir. Ancak bu formlar, pozitif ve negatif formlar gibi, karşıtlık içeren iki form gibi hareket ederler. Negatif formun pozitif formu örttüğü bölümü çıkarılır. Pozitif form özgün yapısını kaybetmektedir. Aslında, bu yitirme, örtme ile elde edildiği de düşünülebilinir. Yani özgün formun temel biçimi anlaşılır olmalı, bakıldığı zaman bütün, çağrışım yoluyla tamamlanabilmelidir.

Form, herhangi bir kavram hakkında zihinde canlanan, hayal edilen bir fikirdir; daha önce edinilen deneyimler ve yaratıcı gücün yardımıyla zihinde canlandırılan düzendeki formu bir işleve hizmet edecek ve yaratıcılık özelliğini kapsayacak tarzda resmediş veya ifadelendiriliş ise tasarımdır. Doğru cevap E'dir.

Zıtlık: Bir formu oluşturan öğelerinin biçiminin, yerinin, pozunun değişmesi ve buna bağlı olarak formun anlam ve işlevinin değişmesiyle oluşan karşıtlıktır. Kontrast olarak da adlandırılmaktadır.

Algıda seçiciliğin oluşmasında, bir takım iç ve dış etkenlerin varlığı söz konusudur. Bireyin kendisine bağlı olmayan durumlar, yani, bireyin dışında oluşan etkenler aşağıdaki gibidir.

1. Nesneden gelen uyarının farklılığı,
2. Bu uyarının büyüklüğü ve şiddeti,
3. Yeni ya da ilk görülen nesneler,
4. Tekrar,
5. Zıtlık,
6. Süreklilik,
7. Hareketlilik,
8. Farklılık,
9. Alışılmışın dışındaki uyarıcılar,

10.Tanışıklık. IV. seçenekte verilen "ortaklık" bu kapsamda yer almaz. Doğru cevap C seçeneğidir.

Tasarım: Estetik bilginin her türlü aracını kullanarak özgün ve tek olacak yeni değerleri görünür kılma sürecidir.

Dinamik formlar değişikliği, hareketliliği ve enerjiyi simgelerler. Küreler, dairesel çizgiler, doğal çevrede varolan kıvrımlı ve eğri yüzeyler hareketlilik duygusu oluşturmaktadır. Doğru cevap D'dir.

Birleştirmede, bindirme ve girme ilkelerinin uygulamalarının aynısı iki form için uygulanır. Ancak, bu sefer iki formda birbiriyle tek bir formmuş gibi birleştirilir. Böylelikle formları oluşturan yüzeyler (kütleler veya hacimler) birer parçalarını yitirirler. Büyük ve yeni bir form ortaya çıkar. Bu yeni formun biçim ve anlam olarak farklı bir bütünlüğü oluşmaktadır. Doğru cevap C'dir.