Tasarım eylemi bir süreç yaşanarak gerçekleşmektedir. Tasarım süreci olarak adlandırılan bu zaman dilimi, öncelikle sorun olarak kabul edilecek olan bir konunun varolmasıyla başlar. Bu konu başkası tarafından belirlenmiş olabileceği gibi, tasarım eyleminde bulunacak tasarımcı tarafından da ortaya konulabilir. Bu süreç, tanımlama, analiz (çözümleme), sentez (bireşim) ve değerlendirmeyi içermektedir. Tanımlama (A şıkkı), soruna ilişkin ve sorunu her yönüyle ortaya koymak için yapılan bir aşamadır. Bu aşamada kullanılacak öğeler, formlar, işlevler, gereksinimler, yöntem ve tasarım ilkeleri belirlenir. İkinci aşama olan analizde (C şıkkı), tanımlanan sorunla ilgili her türlü öğe irdelenir ve ortaya konur. Tanımlamada ortaya konulan ve çözümlemeyle açığa çıkartılan her veri, birbiriyle ilişkilendirilerek farklı olanı bulmaya çalışılır. Sentezde (B şıkkı) ise, birbirinden farklı gibi görünen, ancak, analiz aşamasında birbirleriyle olası ilişkileri kurulmuş verilerden yola çıkılarak yeni bir önerme ortaya konulmaya çalışılır. Son aşama olan değerlendirme (D şıkkı) aslında bir karar verme sürecidir. Önerme, hem görsel anlatım teknikleri hem de dijital ortamlarda oluşturularak sonlandırılmıştır. Uyum (E şıkkı) ise, bir formu oluşturan parçaların birbirleriyle olan benzerlik ve uygunluğudur. Soruda istenen aşama ise C şıkkında verilen analiz aşamasıdır. Doğru cevap C’dir.

Bireyin cinsiyeti ve yaşı, fiziksel özellikleri, toplum içindeki statüsü bireyin algısını farklılaştıran ve belirleyen unsurlar arasındadır. Doğru seçenek E' dir.

Ayırma (Detachment)

İki form birbirleriyle ilişkiye ve etkileşime girecek kadar yakın aralıkta yer alırlar.
Ancak bu iki form birbirinden ayrıdır ve kesinlikle birbirine değmemektedir.

Pozitif form, uzayda yer ve hacim kaplayan kütlesel formlardır.

İki formun geometrik yapısı, biri açılı, bir diğeri açılı değilse veya bir formun yapısı geometrik, diğeri organik ise form zıtlığını oluşturur. Örnek olarak Dairesel/dikdörtgensel, düzlemsel/çizgisel, mekanik/serbest-el, simetrik/asimetrik, güzel/çirkin, basit/karmaşık, soyut/somut, düzgün/bozuk... vs. Doğru seçenek B' dir.

Tanımlanan hacim ya da çevre, pozitif ve negatif formlardan oluşan bir üç boyutlu kompozisyon olarak da görülebilir. Uzay içinde yer alan hacimler ile kütleleri bir anlamda karşılaştırabiliriz. Bir salonda yer alan mobilyalar ile dolaşım alanları, bir binanın cephesinde pencere ve balkonlar ile duvarlar arasındaki ilişkiler pozitif ve negative formlarla açıklanabilmektedir.

Uyum, bir formu oluşturan parçaların birbirleriyle olan benzerlik ve uygunluğudur. Buna göre I doğrudur. Uyum, fiziki özelliklerde olacağı gibi işlev ve anlam bakımından da olabilir. Buna göre II de doğru olur. Uygunluk (uyum), bütünlük ve düzen içeren örgütler beyin tarafından kolay algılanırlar. Çünkü “biçimle öz, bütünle parçalar ve parçaların kendi arasındaki hem biçimsel (ton, aydınlık, ölçü miktar, yön, aralık gibi) hem de anlatımsal (işlev, uygunluk) benzerlikler, yakın akraba değerler “uyum”dur. Buna göre III de doğru olur. Doğru cevap E’dir.  

Pisagor Teoremi, bir dik üçgende dik kenarın, yani hipotenüsün, bir kenarını oluşturduğu karenin alanı diğer iki dik kenarın birer kenar olarak oluşturdukları karelerin alanları toplamına eşit olmasına denir.

Merkezsel koram belirlenmiş bir odak noktasına doğru ya da bu odak noktasından çıkışlı, yine bir orana bağlı olarak tekrarlanan formlardan oluşur. Küçük bir çakıl tanesinin durgun bir suya bırakılmasıyla oluşan şekil de merkezsel korama örnektir. Doğru cevap E seçeneğidir.

Asimetrik denge, belirlenmiş bir eksene göre kullanılan öğelerin aynı olamamak koşuluyla tekrarlanmasıdır. Formun veya öğelerinin eşit görsel ağırlıkta ve çekicilikte örgütlenmesi sonucu oluşan düzendir. Simetriğe benzer bir aks olmasına karşın yansıyarak tekrar eden form orijinal formun aynısı değildir. Hareket yarattığından ilgi çekebilir. Hacimle, formla olacağı gibi aralık, yön, doku, renkle de yüzeysel bir görsel denge sağlanabilir. Doğru cevap A seçeneğidir.

Zıtlık oluşturmayacak tarzda tekrar edecek olan formun öğelerinden birinin ya da birkaçının değişmesiyle oluşacak tekrarlar değişken tekrar olarak adlandırılır. Bu öğelerin komşuluk (akrabalık, yakınlık) ilişkisi içinde benzer birimlerden oluşması zorunludur. Doğru cevap E’dir.

Form, zeminden daha iyi düzenlenmiş bir öğedir. Dolayısıyla, formun algılanması da bu oranda kısa sürede gerçekleşir. Rubin’e göre 10 saliselik bir sürede, Wever’a göre 7 saliselik bir sürede form-zemin algısı gerçekleşir. Doğru cevap E seçeneğidir.

Yakınlık ilkesi: Formlar arasındaki uzaklığın, yani aralığın, formların birbirleriyle ilişkiye girecek kadar yakın olması sonucu yaşanan birlikteliktir. Yakınlık
ilişkisi içindeki formlar gruplaşma eğilimi içindedir. Dolayısıyla birlikte algılanırlar.

Koram: Formun belirli bir orana bağlı kalarak değişmesi sonucu oluşan tekrarlardır. İngilizceden hiyerarşi olarak dilimizde kullanılmaktadır.

Rastlantısal Yüzeyler: Bazı özel yöntemler ya da malzemelerin özellikleri sonucu ortaya çıkan durumlardan oluşmaktadır. İstemsiz ve denetimsiz olarak ortaya çıkmaları nedeniyle sonuç tamamen rastlantıya bağlıdır.

 Bir kompozisyonda yer alan formların veya tekrar eden formların içinden biri ya da bir grubun kendini fark ettirecek tarzda ön plana çıkmasını EGEMENLİK ifade eder.

Açık form, bir formun diğer formların eklenmesi sonucu biçimini değiştirmeden ve anlamını yitirmeden devamlılığını sağlamasıdır. Açık form devam etme eğilimindedir. Ana yapı tekrar, ritm, koram ilkeleriyle devamlılık içerebilir. Dolayısıyla ana birimin üretkenliği temeline dayanır. Bu nedenle ana yapı eklenebilir, üreyebilir ve eklektik bir yapıya dönüşebilir. Doğru cevap E'dir.

Belit doğru olduğu herkes tarafından kabul edilen önermedir. Aksiyomlar, mantıki işlemler için yeni teorem ve ispatların elde edilmesinde kullanılırlar. Geometrik belitler ortaklık, sıra, denklik, paralellik ve süreklilik aksiyomları olmak üzere beş gruba ayrılır.

Bireyin yapısal özellikleri dışında, sahip olduğu nitelikler, o güne kadar olan deneyimler de algıyı farklılaştırabilir. Bunlar kısaca şu başlıklar altında toplanabilir:
1. Cinsiyeti ve yaşı,
2. Fiziksel özellikleri,
3. Aile yapısı,
4. Eğitimi,
5. Mesleği,
6. Toplum içindeki statüsü,
7. Zihinsel performansı,
8. İlgi alanları ve hobileri,
9. Gereksinimleri,
10.Cinsel, dinsel ve etik kalıp değerleri.

Organik Form: Canlı organizmalarına ve hücre yapılarına uygun eğri, dairesel sınırların ve hareketli, kıpırtılı yapıların egemen olduğu formlardır.