457 yılında Markianos’un ölümüyle imparatorluk tahtına kimin geçeceği sorunu ortaya çıktı. Ordu komutanı Alan asıllı Aspar, yardımcılarından Leon’u (457-474) imparator ilan ettirdi. 457’de Leon, yapılan dini merasimle Patrik Anatolios’un elinden taç giyen ilk imparator oldu.

Antik Yunan kentinde bu merkezlere agora adı verilir.

İllirya, başta Arnavutluk olmak üzere Balkan Yarımadası’nın Adriyatik kıyılarında yer alan batı bölümünün adıdır.

Programda din dersi bulunmamaktaydı o nedenle Bizanslılar ortaöğretim eğitimini laik eğitim (kozmiki pedeia) olarak da nitelemektedirler. Din eğitimi, manastırlarda ya da özel ruhban okullarında verilmektedir.

Laskarisler zamanında İstanbul’dan kaçan Bizans aristokrasisi ve kilisesine ev sahipliği yapan İznik şehri, Hıristiyanlığın amentüsünün belirlendiği İznik Konsilinin yapıldığı yer olarak Bizanslılar için kutsal nitelikteydi. Bitinya bölgesi 1071 Malazgirt Savaşı’nın hemen ertesinde Türk akınlarına sahne olmuş ve 1075’te fethedilen İznik Türkiye Selçuklarının ilk başkenti haline gelmiştir.

Bizans kaynaklarında da Araplar için genellikle Arap kelimesinin Yunanca çoğul şekli olan Arabes veya Hz. İbrahim’in eşleri Sâre ve Hâcer’e nispetle Sâre ve Hâcer’den çoğalanlar anlamında Sarakini ve Agareni, ya da Hz. İbrahim’in oğlu Hz. İsmail’e nispetle İsmailite (İsmailoğulları) terimleri kullanılır.

Bu fermanla maaşlar ile binden fazla ürünün fiyatları sabitlenmiş ve fazla fiyat biçen tüccarlar ölüm cezasıyla tehdit edilmiştir.

1449-1453 yılları arasında hüküm süren son Bizans imparatoru XI. Konstantinos’tur.

29 Mayıs 1453’te İstanbul’u fetheden ve Fatih unvanını alan Osmanlı imparatoru Sultan II. Mehmed’dir.

Hartularios tis Sakellis Bizans İmparatorluğunda devlet hazinesinin denetiminden sorumludur.

Moğol Barışı, Moğol İmparatorluğu’nun fetihleri sonucu, 13. ve 14 yüzyıllarda fethedilen geniş Avrasya toprakları üzerinde yaşayanların sosyal, kültürel ve ekonomik yaşamlarını etkilemiş olduğu iddia edilen istikrarı tanımlamak için kullanılır. Bizans devletinin son yüzyılı Moğol barışının bittiği dönemdir.

Dioklitianos (284 - 305) döneminde Roma imparatorluğu idari açıdan dörde ayrılınca kıdemli imparator için Augustus, ikincil ya da Augustus’un yardımcısı genç hükümdarlar için Sezar unvanı kullanılmıştır. Bizans döneminde Sezar unvanı daha çok imparatorun oğullarına aitti ve istisnai durumlarda başkalarına da veriliyordu. Sezar unvanı verilirken haçsız bir taç da hediye ediliyordu. Latince Caesar olarak yazılan bu kelime değişik dillerde Sezar ya da Kayzer şeklinde telaffuz edilmiştir.).

Hıristiyanlığın ve Bizans sanatının en önemli figür ve simgesi olarak İsa’nın Bizans sikkeleri üzerinde resmedilmesi ilk kez II. İustinianos (685- 695/705-711) döneminde görülür. Fakat bu nokta da altını çizmek gerekir ki, İsa tasvirleri Geç Roma sikkelerinde de kullanılmıştır. Örneğin İmparator II. Teodosios’un (M.S.408-450) kızı Evdokia ve III. Valentinianus’un (M.S.422-462) evlilik töreni için basılan sikke üzerinde İsa tasviri görülmektedir. Ancak oldukça sınırlı basılmış bu tip sikkeler Bizans sikke tiplerini etkilememiştir.

Hipodrom, Agora, Forum ve Revak Bizans mimarisine özgü formlar iken Ziggurat Mezopotamya mimarisine özgü bir yapı formudur.

1054 yılında büyük bir ordu ile Doğu Anadolu’ya giren Tuğrul Bey ilk olarak Van Gölü’nün kuzeydoğusundaki Muradiye (Bergri) ve Van Gölü’nün kuzeyindeki diğer bir önemli şehir olan Erciş’i ele geçirdi. Bu iki şehrin zapt edilmesinden sonra Tuğrul Bey, bölgenin en önemli şehirlerinden birisi olan Malazgirt önlerine gelerek burasını kuşattı. Ancak Bizans valisi Vasil’in şiddetli direnişi karşısında bir sonuç alınamadı ve Selçuklu sultanı kuşatmayı kaldırarak geri çekilmek zorunda kaldı.

Bu tasnife göre Bizans imparatorluğu 5 döneme ayrılır. Bunlar geç Roma imparatorluğu dönemi, karanlık çağ dönemi, gelişme dönemi, Batılılaşma ve İznik imparatorluğu dönemi ile Boğazlar imparatorluğu dönemleridir.

Bu fermanla maaşlar ile binden fazla ürünün fiyatları sabitlenmiş ve fazla fiyat biçen tüccarlar ölüm cezasıyla tehdit edilmiştir.

I. İustinianos’dan sonra ipek imalatı, devlet tekeline girmiş ve sadece imparatorluğa ait atölyelerde işlenerek satılmıştır.