Kant, yargıları iki farklı boyutta sınıflandırmıştır. Birinci boyut, bilgibilimle; ikinci boyut ise anlambilimle ilgili olarak görülebilir. Birinci boyuta göre, bir yargının doğruluğuna karar verebilmek için ampirik deneyime ihtiyaç yoksa bu yargı, a priori; eğer ihtiyaç varsa, a posteriori olarak adlandırılır. İkinci boyuta göre ise yargıda, özne konumunda olan kavram içerisinde yüklem konumunda olan kavram içeriliyorsa söz konusu yargı, analitik; içerilmiyorsa, sentetik olarak adlandırılır. Kant, bu ikili sınıflandırmadan hareketle dört farklı yargı türü belirlemiştir. Öte yandan, analitik ve a posteriori yargılar bulunmamaktadır. Geriye analitik a priori, sentetik a posteriori ve sentetik a priori yargılar kalmaktadır.

Totolojiler ve çelişkiler hiçbir şey söylemediklerini gösterirlergörüşü Wittgenstein'ın totoloji ve çelişkiyle ilgili görüşlerinden biridir.

Tarihsel bakımdan önem atfedilen bir ispat girişimi, 1697 yılında Girolomo Saccheri tarafından gerçekleştirildi

Temel önermeler, adların dolaysızca ilişkilendirildiği basit önermelerdir. Temel önermelerin önemli bir özelliği ise doğruluk değerlerinin bir başka önermeden türetilememesidir. Bir başka deyişle, temel önermelerin doğruluk değerleri birbirlerinden bağımsızdır. Doğru cevap D'dir.

John Russell, felsefeci John Stuart Mill’den Bertrand Russell’ın seküler “vaftiz babası” olmasını istemişti. Mill, Russell’ın doğumundan bir yıl kadar sonra öldü. Ancak Mill’in Russell üzerindeki etkisi, yapıtlarını daha sonra okumasıyla yaşam boyu devam etti. Doğru cevap A'dır.

Fregei, analitik felsefenin büyükbabası olarak anılmaktadır. 

Russell tipler kuramını geliştirmiştir.

Dewey'in bilgi anlayışı, klasik felsefeninkinden farklı bir doğa bilimi ve doğa anlayışını da beraberinde getirmektedir. İnsanları doğanın edilgin izleyicileri olarak almak, beraberinde, zihinsel olarak temas ettiğimiz içeriklerin ötesinde kendi başına bir nesnellik olduğunu çağrıştırmaktadır. Öyleyse, asıl olan, bu nesnelliğe dair bilgi sahibi olmaktır. İşte bu nedenle, fiziğin bir bilim olarak önceliği bulunmaktadır. Fizik, doğanın ''öz''ünü (ki modern felsefeye göre Descartes'tan beri bu öz uzamsallıkla ilişkilendirilmektedir) bize sunduğu ölçüde temel bilim dalıdır. 

Dewey, bu sonuca ve bu sonucu üreten düşünüş bilimi ne karşıdır. Dewey'e göre fizik dahil hiç bir bilim dalı öncelikli değildir. Bilim ve doğa anlayışı, bilen ile bilinenin ayrılmasına dayalı yanlış bir bilgibilimsel bakış açısına dayanmaktadır. Oysa, doğa ile etkileşim halinde bulunan biz insanlar için esas olan, karşılaştığımız problemleri çözmektir. Söz konusu problemleri çözmek üzere ne kadar farklı işlem türü varsa, o kadar farklı bilgi anlayışı mevcuttur. Farklı bilim dallarında kullanılan farklı fikirler, kavramlar ve yöntemler, kendi amaçlarımıza ulaşmak, karşılaştığımız sorunları çözmek üzere kullandığımız araçlardan ibaredir. Çözmeye çalıştığımız problemlere göre bu araçlar, çeşitlilik göstermektedir. Dewey'in bilgiye ve bilime yönelik bu yaklaşımı, araçsallık olarak adlandırılmaktadır.  

Moore, sağduyuya dayalı felsefe anlayışının önde gelen savunucusudur. Ahlâk felsefesi alanında doğalcılık karşıtı anlayışı savunmuştur. Kendi adıyla anılan bir paradoksu ortaya koymuştur.Yaşadığı dönemde, felsefe camiasında oldukça etkili olmuştur.

Frege

Russell, felsefe alanında eğitim gördüğü dönemde, Leibniz'in ve Hegel'in metafiziksel görüşlerinden etkilenen bir idealizm anlayışı İngiliz akademisinde hakim konumdaydı. Russell, A Critical Exposition of the Philosophy of Leibniz başlıklı doktora tezinde Leibniz'in mantık ve dil felsefesinin benimsenmesi, metafiziğin ise reddedilmesi gerektiğini savunmuştu, 1900 yılında yayınlanan tezinde, Leibniz'in characteristica universalis olarak adlandırılan projesinden söz etmiş, felsefi sorunların  Leibniz'in hayali kurduğu bu ideal dil içerisinde çözümlenebileceğini düşünmüştür. 

Gerek Moore gerekse Russell, bu tür bir idealizmi reddederek bugün, analitik felsefe geleneği olarak adlandırılan felsefe geleneğinin kurucusu olmufllardır. Moore’un savunduğu pozisyon, genel olarak sağduyuya dayal gerçekçilik olarak adlandırılır.

Kant’a göre analitik yargılar, sahip olduğumuz bir kavramda içerilen bilgiyi açıklayıcı bir özelliktedir. Sentetik yargılar ise bilgimizi genişletir. Sentetik a priori yargılar, hem bilgimizi genişletmekte hem de duyu deneyimine ihtiyaç göstermeksizin doğru olabilmektedir

Yağmur yağıyor ama ben yağmur yağdığına inanmıyorum.

Şüphe ile sarsılamayacak olması

Guillelmus de Ockham  usturası yöntemi olarak geliştirilen bu yöntem  14. yüzyıl da  yaşamış felsefeci ve mantıkçıdır.

Çelişki önerme biçimlerinden  Wittgenstein'a göre zorunlu olarak yanlıştır.

Bir yargının doğruluğuna karar verebilmek için ampirik deneyime ihtiyaç varsa bu yargıya a posteriori denir.

Russell