Bereketli Topraklar Üzerinde işçi romanıdır.

Namık Kemal biyografik romanın temsilcilerindedir . Hıfzı Topuz, Zeynep Oral, Burçak Çerezcioğlu, Ayşe Kulin, biyografik romanın en güçlü temsilcilerindendir.

“Hidayet romanları” kavramı gelenekçi roman kesit veya tarzlarından İslami Romana aittir.

Türk edebiyatında biyografi türünde asıl ilk örnek, Hasan Âli Yücel’in (1897-1963) yazdığı Goethe: Bir Dehanın Romanı (1932) başlığını taşır. Romanın ön sözünde Yücel, bu romanın bir hayranlık duygusundan doğduğunu açıklar. Goethe’ye ve onun düşüncelerine olan hayranlığı Yücel’e bu romanı yazdırmış olmalıdır. İlk biyografik romanın, konusunu kendi tarih, kültür ve sanat dünyamızdan almamış olması ilgi çekicidir.

Sadece modern veya tarzı benimseyenler olduğu gibi bu iki eğilimi sentezleyip özümseyen bir anlayışta gelişmiştir. Tek parti dönemi bu doğuşun önünde bir engel oluşturmuştur. İlk örnekler şiir biçiminde olmuştur. Doğuş sürecinin temel motifi Batılı hayat tarzının sorgulanması olmuştur. Modern hayat yok edilmekten çok gelenekse hayatı tanıması beklenmiştir.

Gelenekçi romanın ilk nitelikli örnekleri, Tarık Buğra’nın kalem ürünleridir. Buğra, Küçük Ağa, İbiş’in Rüyası, Firavun İmanı, Dönemeçte, Gençliğim Eyvah, Yağmur Beklerken, Osmancık gibi romanlarıyla Türk toplumunun geleneksel değerlerine bağlı bir yazar kimliği sergiler.

Öyküleme ve betimleme tekniklerini kullanarak gerçek kişileri roman kurgusu içinde anlatan metinlere edebî biyografi ya da biyografik roman denir.Biyografik romanlarda gerçek kişilerin ruhsal ve fiziksel özellikleri, duyguları, düşünceleri, davranışları, alışkanlıkları, tavır alışları, tepkileri, hayata bakışları, dünya görüşleri, giyinişleri başta olmak üzere gibi pek çok değişik özellikleri ayrıntılı olarak verilir. Söz konusu ünlü kişilerin bir bakıma portresi çizilir.

Fatma Aliye Hanım tanzimat dönemi yetişen ve sonrası eser veren kadın yazarlarımızdandır.

Güzide Sabri (Aygün) “Daha önce Ölmüş Bir Kadının Evrâk-ı Metrukesi (1905) romanıyla ünlenen Güzide Sabri’nin Hicran Gecesi (1930), Necla (1941) adlı romanında, genç kızların sıkıntı, acı aşk ve aldatma ile dolu dünyaları dikkatlere sunulur. Son romanı Mâzî’nin Sesi (1944), genç ve güzel bir kız olan Feriha’nın hatıra defteri biçiminde oluşturulmuştur.

Emine Işınsu’nun Küçük Dünya adlı romanıdır.

Ayla Kutlu (1938), Bir Göçmen Kuştu O (1985), Hoşçakal Umut (1987), Kadın Destanı (1994), Emir Beyin Kızları (2000) romanlarını kaleme alır. Bir Göçmen Kuştu O ve devamı niteliğindeki Emir Beyin Kızları romanlarında Kafkaslardan göç eden bir ailenin Anadolu’daki serüveni anlatılır.

Ayşe Kulin, Boşnak-Sırp çatışmasının bir fon olarak kullanıldığı Sevdalinka’da ise kadın kahramanının bakış açısından ele aldığı kadın erkek ilişkisini, bu ilişkilerden doğan yanlış evlilikleri, pişmanlıkları... Türkiye’nin son yirmi beş yıldaki sosyal ve siyasal olayları çevresinde öyküleştirir.

İlk Türk Romancı kadın yazarımız Fatma Aliye Hanım’dır.

İskoç halkına ait efsane ve halk hikâyelerini toplayarak kendi tarih bilgisiyle yoğurarak roman haline getiren Walter Scott’tır.

Mustafa Miyasoğlu (1946-), Kaybolmuş Günler, Dönemeç, Güzel Ölüm, Bir Aşk Serüveni romanlarıyla gelenekçi bir yazardır. Kaybolmuş Günler (1975), bireysel sorunlarla sosyal ve tarihî olayların iç içe yaşandığı 1960 sonrasında ortaya çıkan iki-üç neslin hikâyesini anlatır. Kaybedilmiş dönemler ve dışarıdan esen yanlış rüzgârlar arasında yaşamaya ve hayata tutunmaya çalışan gençler, romanın konusunu oluşturur. Üniversiteli gençlerin hayatını, aşklarını ve acılarını, “Alternatif 68 Kuşağı”nın farklı bakış açısıyla ortaya koyar. Beşir Güner’in kararsız ve tedirgin kişiliğinde, baştan sona bir huzur arayışını anlatan roman, Cumhuriyet döneminde yaşayan insanımızın iç dünyasındaki parçalanmışlığı ve değerler karmaşasını ele alır.

Doğru eşleştirme I- Buket Uzuner, II-Erendiz Atasü, III- Duygu Asena dır.

Söz konusu romanların yazarı Samiha Ayverdi’dir.

80’li yıllarda yazdığı Kadının Adı Yok ve Kahramanlar Hep Erkek gibi romanlarında kadın sorunlarına feminist bir kadının bakış açısından yaklaşan Duygu Asena (1946-2006), son romanı Paramparça’da bu sefer kadın gözüyle erkek dünyasını aralar. Taşra cinselliğinin yasaklı alanlarını romana taşırken, kişilerinin acılarını, bastırılmış duygularını röportaj tekniğiyle romanlaştırır.