Toplumun kültürel değerlerini kurmacının dünyasına taşıyan, aileyi ve aile içi değerleri yücelten bir anlayışı temsil eden roman türü gelenekçi romandır.

Biyografik roman, Türk edebiyatında 1970’li yıllarda ilk yetkin örneğine kavuşur. Oğuz Atay (1934-1977) imzalı “Bir Bilim Adamının Romanı-Mustafa İnan” (1975), Türkiye’de bu roman türünün en iyi örneklerindendir.

Doğru seçenek Kaybolmuş Günler (1975)tir. Soru kökünde geçen konuyla ilgili olan romandır. Dönemeç (1980)Anadolu insanının tarihî bir dönüm noktasındaki tavırlarını, değişen durumlar karşısındaki değişmeyen özelliklerini ortaya koymaktadır. Güzel Ölüm (1982) romanın konusu ise Kıbrıs Barış Harekâtı ekseninde geçen bir aşk hikayesini anlatmaktadır. Gül Yetiştiren Adam (1979) roman ise dindar kimliği sezdirilen kahramanın modernleşme, yanlış Batılılaşma ve kültürel yozlaşma karşısında kendi değerlerine sadık kalma çabasını hikâye eder. Bir Aşk Serüveni (1995) romanı aşkı bütün boyutlarıyla ve kültürel çağrılmalarıyla anlatmaktadır.

Nitelik bakımından çağdaş anlatım tekniklerini romanlarına uygulayan ve alışılmışın dışında yeni önerilerle okurun karşısına çıkan romancılardan biri Oğuz Atay ‘dır.

Nazım Hikmet Ran Romanlarının büyük bir bölümünü Cumhuriyetin birinci ve ikinci devrelerinde ya­yımladıkları halde 1950 sonrasında da romancılıklarını sürdürenler arasında değildir.

Gelenekten beslenen romanların ilk örneklerini Mehmet (Mizancı) Murad’ın (1854-1917) Turfanda mı Yoksa Turfa mı? (1891) ve Halide Edip Adıvar’ın ((1884-1964) Yeni Turan (1912) romanlarına kadar götürmek mümkündür. Her iki roman da millî ütopyalar üzerine kurulur.

Kadın yazarlar feminizmle alakalı olarak sendikal hak arayışıyla ilgili konulara girmemişlerdir.

Çünkü Cengiz Dağcı 2. Dünya Savaşın sonrasında memleketi Kırım’ı terk edip İngiltere’ye yerleşmiştir.  Münevver Ayaşlı,Tarık Buğra, Hüseyin Nihal Atsız diğer yazarlar 1960 ve sonrası dönemine ait olarak farklıdır.

Adalet Ağaoğlu, romanlarında klasik anlatım tekniklerinin dışına çıkarak bilinç akışı, iç monolog gibi yeni anlatım teknikleri deneyen yazar Ölmeye Yatmak (1973), Fikrimin İnce Gülü (1979), Bir Düğün Gecesi (1979), Yaz Sonu (1980), Üç Beş Kişi (1984), Hayır (1987), Ruh Üşümesi (1991), Romantik Bir Viyana Yazı (1993), Gece Hayatım (1993) adlı romanlarının tümünde yaşadığı dönemi sorgulamıştır.

Gelenekçi romanın ayırıcı özellikleri şöyle sıralanabilir:
Gelenekçi roman, toplumun değerleriyle barışık, hatta bu değerlere sıkı sıkıya bağlıdır.
Gelenekçi roman, romantik bir tavrın takipçisidir.
Tarihten, yaşama tarzından, inançlardan gelen unsurlar edebî metne yansır.
Gelenekçi romanlarda klasik olay kurgusuna rastlanır.
Gelenekçi romanlarda dün-bugün-yarın şeklindeki kronolojik zaman kullanılır.
Gelenekçi romanlarda genellikle ilahi (hâkim/tanrısal) bakış açışına rastlanır.
Gelenekçi romanlarda estetik anlayışı etik kaygılar yönlendirir.
Gelenekçi romanlar, millî ve İslamî duyarlıktan beslenir.
Gelenekçi romanlarda, popüler roman vadisinde değerlendirilebilecek örneklere rastlanır.
Yerel ağızların kullanıldığı görülür.
Romanlarda olay, verilmek istenen mesajı öne çıkaracak biçimde kurgulanır.
Gelenekçi romanlar, millî, İslamî, tarihî roman gibi nitelemelerle karşımıza çıkabildiği gibi bazen millî-tarihî, bazen İslamî-tarihî, bazen de millî-İslamî- tarihî nitelikte örnekler olarak okuyucuya sunulabilir.

Polisiye konular, aşk konuları, tarihsel konular ve casusluk konuları popüler romanın konularındandır.

Çünkü Adı Aylin romanıyla yılın yazarı ödülünü almıştır. Füreyya isimli romanı bir seramik sanatçısının hayatını anlatmakta olup en son bölümünde fotoğrafları içermektedir. Veda-Esir Bir şehirde Konak adlı romanında Osmanlının işgal günlerindeki durumunu anlatmaktadır. Türkan (Tek ve Tek başına) isimli romanı Türkan Saylan’ı anlatmaktadır.

Ülkücü bir öğretmenin, davasına inanmış; milletinin, devletinin meselelerini kendisine dert edinmiş aydın bir insanın romanı olan ve geleneksel roman türünün bir örneğini teşkil eden Yoklar isimli romanın yazarı Hasan Kayıhan’dır.

80’li yıllarda yazdığı Kadının Adı Yok ve Kahramanlar Hep Erkek gibi romanlarında kadın sorunlarına feminist bir kadının bakış açısından yaklaşan Duygu Asena, son romanı Paramparça’da bu sefer kadın gözüyle erkek dünyasını aralamıştır.

2000’li yılların romancılarından Kemal Selçuk (Ay Aşkları), Halim Bahadır (Gördüm Dokundum ve Sevdim) gibi yazarlar uzun zamandır ilgi görmeyen Reşat Nuri’nin başlattığı idealist öğretmenlerin Anadolu’nun çeşitli yerlerindeki serüvenlerini konu alan romanlar yazarlar.