Tam rekabet piyasalarında kısa dönemde denge ücretinden sapmalar olabilse de uzun dönemde arz ve talep güçlerinin piyasayı tekrar denge ücretine getireceğini ifade eden kural “Tek Ücret Kanunu” olarak adlandırılmaktadır. Bu bağlamad doğrı cevap "A" şıkkıdır.

Telafi edici ücret farklılıkları çeşitli nedenlerle uygulanabilir. Profesyonel askerlik, maden işçiliği ve nükleer santral personeli söz konusu olduğunda telafi edici ücret farklılığının uygulanmasının nedeni yaralanma veya ölüm riskidir. Tarım işçiliği için ise bu neden gelir düzenliliğinden yoksunluktur. Yönetici asistanlığı için ise telafi edici ücret farklılığı uygulamasını gerektirecek herhangi bir koşul söz konusu değildir.

Kurumcular, piyasaları veri olarak almazlar, tersine neden piyasanın birbirinden farklı ve birbirleri arasında geçişkenlik olmayan katmanlara ayrıldığını merak ederler.

Ürün piyasasında tam rekabetçi bir firmanın marjinal ürün geliri eğrisinin (MRPL) aynı zamanda emek talep eğrisine (DL) eşit ve Tam rekabet piyasasında bu eğri aynı zamanda marjinal ürün değerine de (VMP) eşittir..

Tam rekabet piyasasının şeffaflık varsayımı gereği B şehrinde çalışan işçiler A şehrindeki kendileri ile aynı özelliklere sahip meslektaşlarının daha yüksek ücret aldıklarından haberdar olacaklardır. Yine piyasanın mobilitenin tam ve maliyetsiz oluşu varsayımı gereğince düşük ücretle çalışan işçiler A piyasasına gireceklerdir. İşgücünün bu şekilde B piyasasından A piyasasına geçiş yapması, diğer şeylerde değişme yokken göç alan A piyasasında emek arzının sağa (artma), göç veren B piyasasında ise sola (azalma) kaymasına neden olacaktır.

Bu nedenle doğru cevap A seçeneğidir.

Denge Ücreti: Emek arz ve talebini eşitleyen ücrettir. İşsizliğin olmadığı bu ücret düzeyine piyasayı temizleyen ücret de denilir.

Pazarlık Gücü Teorisi; İlk kez J. Davidson tarafından formüle edilen bu teori aslında Marjinal Verim Teorisi kadar eski bir teoridir. Klasik teorilerin karamsarlığı ve Marjinal Verim Teorisinin ütopik varsayımları ile kıyaslandığında ‘gerçekçi’ sayılabilecek bir teoridir. Ücretlerin bir alt ve üst sınır arasında işçiler ile işverenlerin pazarlık güçlerine bağlı olarak belirleneceğini savunan çağdaş ücret teorisidir.

Uzun dönemin sabit faktörün bulunmadığı, bütün üretim faktörlerinin miktarının değiştirebildiği üretim dönemi olduğu belirtilmişti. Bir başka deyişle, firma uzun dönemde hem sermaye hem de emek miktarlarını değiştirme imkânına sahiptir.           

Burada yanıtı aranılacak soru firmanın   üretimini gerçekleştirmek için ne kadar sermaye ve ne kadar emek kullanacağıdır. Firmanın bu kararını iki faktör etkiler. Bunlar:

• Sermaye/emek kombinasyonlarına teknolojinin getirdiği sınırlar,
• Üretim faktörlerinin nispi fiyatlarıdır.

İlk faktör Eşürün eğrileri, ikinci faktör ise eş-maliyet  doğruları yardımıyla açıklanmaktadır.

Geleneksel ücret teorileri başlığı altında 18. ve 19. yüzyıl arasında klasik iktisatçıların oluşturduğu üç teorinin (Klasik Teori ve Ücretin Tunç Kanunu, Ücret Fonu Teorisi, Artık Değer Teorisi) ortak özelliği, ücretlerin yoksulluk düzeyinin üstüne çıkamamasının sebeplerini araştırmalarıdır. Doğru cevap A'dır. 

Emek göçünün doğrudan, dolaylı ve psikolojik olmak üzere üç tür maliyeti vardır.

Ücret düzeyinin asgari geçim düzeyinin üstüne çıkmayacağını savunan klasik ücret teorisi, Ücretin Tunç Kanunudur.

Emek talebi esnek değil ise ücret oranındaki bir değişiklik toplam ücret ödemesinin aynı yönde hareketine neden olur.  Emek talebi esnek ise ücret oranındaki bir değişiklik toplam ücret ödemesinin ters yönde hareketine neden olur.

Etkin Ücret Teorisi, Çağdaş Ücret Teorileri arasında yer almaktadır. Doğru cevap B'dir. 

Ücret farklılıkları sadece işlerin heterojenliğinden kaynaklanmaz. Tam rekabet piyasasının varsayımlarının tersine gerçek hayatta işgücü de homojen değil birbirinden farklı özelliktedir. İşgücünün iki açıdan farklılığı ücret farklılıklarının ortaya çıkmasına neden olur. Bunlardan birincisi bireysel tercihlerin farklı olması, ikincisi ise beşeri sermaye farklılığıdır.

Emek piyasalarında bireyler arası tercih farklılıkları ücret farklılıklarının nedenlerinden biridir. Bu farklılıklar iki şekilde ortaya çıkabilir. Birincisi işlerin ücret dışı yönlerine ilişkin tercihlerin farklılığı, ikincisi ise zaman tercihlerindeki farklılıklardır. Doğru cevap C'dir. 

Karl Marx’ın ücretlerin minimum geçim düzeyinde oluşacağını savunan teorisi zaman içinde gerçekleşen ekonomik olaylarla doğrulanmamıştır. Zamanla kapitalist üretim sisteminin geçerli olduğu ekonomilerde ücretlerin minimum geçim düzeyinin üstünde gerçekleşmesi, verimliliğin yükselmesi, işgücünün  sendikaların çatısı altında örgütlenerek ücretlerin belirlenmesinde etkili hale gelmeleri Marx’ın karamsar teorisinin geçerli olmadığını göstermiştir.

Uygulamalı iktisat konusunda çalışan bazı iktisatçılar pazarlık gücü teorisinin eksik olduğunu ve uzun dönemde ücret oluşumunu açıklamakta yetersiz kaldığını ileri sürerek eleştirmektedirler. işverenlerin ve yöneticilerin karmaşık marjinal hesaplamaları yapamamaları, kâr maksimizasyonu varsayımına dayanması, tam rekabet piyasasının geçerli olduğunu varsayması ve ücret artışının verimliliği yükselttiği tezini göz ardı etmesi durumları ise Marjinal Verim Teorisinin eleştirildiği alanlardır.

Gelecek odaklı kişiler bugünkü tüketimlerinden fedakarlık yaparak, ileride daha yüksek getiriler elde etmeyi tercih ederler. Örneğin eğitimlerine daha fazla yatırım yaparlar ya da BES gibi sistemlere dahil olurlar. 

Katmanlı Emek Piyasaları Teorisi'ne göre içsel emek piyasalarının geçerli olduğu, terfi potansiyeli sunan, yüksek ücretli işler sunan, verimli, iş güvenliğinin olduğu, yüksek statülü iyi işleri bünyesinde barındıran sektör birincil sektördür.

Tam rekabetçi bir emek piyasası için varsayımlar kabul edilmektedir. Bunlar şu şekilde sıralanabilirler. Firmalar kârlarını, işçiler ise faydalarını
maksimize etme peşindedirler. Piyasa şeffaftır. Firmalar ve işçiler piyasadaki
işler ve ücretler hakkında tam bilgiye sahiptirler. Piyasada homojenite vardır. İşçiler beceri ve verimlilik bakımından, işler ise ücret dışı gelirler ve çalışma şartları bakımından homojendirler (birbirinin aynı özelliklere  sahip). İş piyasasında çok sayıda işçi ve işveren vardır, sendikalar yoktur. Piyasadaki bütün işler işçilerin rekabetine açıktır. İşçinin bir işten diğerine geçişini engelleyen kıdem şartı veya firma içinden elemanların işe alınması gibi kurumsal engeller
yoktur. Mobilite (emek hareketliliği) maliyetsizdir.