Dünya edebiyatında en bilinen gezi yazıları; Homer, Odyssey; İbni Fazlan, Seyahatname; Marco Polo, Dünyanın Hikâye Edilişi; Thomas Jefferson, Thomas Jefferson’ın Seyahatleri; Charles Dickens, İtalya’dan Resimler; Pierre Loti, İsfahan Seyahatnamesi; André Gide, Kongo’ya Seyahat; John Steinbeck, Rusya Güncesi’dir. Türk edebiyatında bu türe örnek olabilecek ilk eser Hoca Gıyaseddin Nakkaş’ın Acâibü’l-Letâif adlı eseridir. Tanzimat sonrasında gezi yazılarının edebiyatımızda sayıca artmaya başladığı görülmektedir. Ahmet Mithat Efendi (Avrupa’da Bir Cevelan), Cenap Sahabettin (Avrupa Mektupları, Hac Yolunda), Halit Ziya (Almanya Mektupları, Alman Hayatı) bu türde yazılar yazmışlardır.

Edebiyat türleri içinde temel özellikleri bakımından birbirine benzeyen hikâye ve romanın pek çok tanımına rastlanmaktadır. Olmuş ya da olması mümkün olayları anlatan kısa yazıya öykü; uzun yazıya roman denir.

Çocuk edebiyatı ürünleri;tekerlemeler, ninniler, bilmeceler, masalar, öykü-hikâye ve romanlar, fabl-efsane ve destanlar, fıkralar, biyografi-anı ve gezi yazıları,
günlükler, şiirler, çocuk oyunları, çocuk gazete ve dergileri, resimli kitaplar, bilimsel buluş ve doğa olaylarını anlatan kitaplar olarak sayılabilir.

Özellikle okul öncesi eğitimde dramatizasyon ağırlıklı bir şekilde yer alır. İlköğretim dönemindeki çocuklar için de gerek okul gerekse okul dışı etkinlikler bakımından dramatizasyonun önemi büyüktür.

0-36 ay arası bebeklerin kitaplarla etkileşime girdiklerinde gösterdikleri dört tür özel davranış vardır: Kitap kullanma/elde tutma, resim okuma, hikayenin veya kitabın anlaşılması, hikaye ya da kitabın okunmasıdır.

Dört aydan daha büyük olanlar için çeşitli parlak renkler, şekiller ve insan yüzleri kullanılmalıdır. Kitapların sayfaları ise kalın olmalıdır. Kalın mukavva ya da kumaştan yapılmış
sayfalar, kitapları kullanabilmeleri için ince motor becerilerin gelişimini de destekleyebilmelidir. Altıncı aydan sonra görme, konuşma ve işitme kapasiteleri kitaba bakmaktan
zevk alacak kadar gelişmiştir. Bu dönemde çevreyi tanımalarıyla ilişkili nesneler olaylar
içeren kitaplar onlar için yeni bir dünyanın kapısını da aralar. Kitabın kağıt özelliği açısından kullanışlı ve çevirmeye elverişli olması yine önemlidir. Bebeğin kullandığı kitabın
yırtılmaya elverişli olması dikkatini yırtma eylemine çekebilir. Bir yaşına gelmiş bebeklerin kitap okunurken yetişkini dinledikleri görülür

Çocuğun herhangi bir zararlı ya da sakıncalı yayınla karşı karşıya kalmaması için mutlaka okuduklarını kontrol etmek ve yasaklar koymak yerine rehberlik ederek, onu doğru bir şekilde yönlendirmek gerekir.

Doğru cevap "a" şıkkıdır, çünkü bebeklerde öykü ile dil ve konuşma becerileri gelişmektedir, koşma, beslenme gibi becerilerin doğrudan ilgisi bulunmamaktadır.

Türk Meşhurları Ansiklopedisi eseri İbrahim Alaettin Gövsa’ya aittir.

Kitap okumayı içselleştirmenin en önemli yolu kitap okumaya değer vermektir. Çocuk kitapları, yaşamda karşılaşabilecek durumları sanatın bakış açısıyla anlatan yazılı kaynaklardır. Bu kaynaklar, çocuklara insanların farklı özelliklerde olabileceğini sezinletir, değişik kültürlerdeki yasamı ve insan ilişkilerini tanıtır. Bu kitaplarla tanışıp okuma alışkanlığı edinen çocukların, hem kendilerini hem de başkalarını tanımaları için deneyim kazanmalarına yardımcı olur. Çocuk kitaplar yoluyla başkalarına saygı duyma, olumlu kahramanlarla özdeşim kurma gibi kişilik gelişimi için önemli olan yaşantılar için olanaklar sunulur. Eğer okumaktan zevk alınır ve mutluluk duyulursa okumada süreklilik sağlanabilir.

Pandomim aynı zamanda, hikaye sonrası etkinlik olarak öykünün çocuklar tarafından canlandırılması amacıyla da kullanılabilir.

Hikaye anlatma geleneksel edebiyatın ya da kişisel öykülerin sözel olarak yorumlanması olarak tanımlanır (Brand ve Donato, 2001). Hikaye anlatma çok eski geçmişe sahiptir. Yazının ve kitapların olmadığı dönemlerden bu zamana kadar devam eden kültürel bir mirastır. Her yaştan çocukla birlikte hikaye anlatma etkinlikleri düzenlenebilir. Hikaye anlatma, hikaye okumadan farklı bir tekniktir. Hikaye anlatmada öğretmen sesi ve hareketleriyle çocuklara hikayeyi anlatır (Mayesky, 2008). Hikaye okumada ise öğretmen kitapta yazılı olan öyküyü okur.

Genellikle gerçek hayatta yaşanmış olaylardan hareketle bir sonuç çıkarmayı amaçlayan; temelinde nükte, mizah, tenkit ve hiciv unsuru bulunan sözlü, kısa hikâyelere fıkra denir.

Okuma merkezinin temel amacı; a)çocukların kitap, dergi, gazete gibi yazlı materyallerle ilgilenmelerini sağlamak, b) çocukların kitaplara ve okuma yazmaya yönelik olumlu tutum kazanmalarını desteklemek, c) çocukların kitap okumak ve hikâyeleri tekrar anlatmakta zevk almalarını sağlamaktır (Isbell,1995).

Anne babalar, yaratıcı okumaya yönelik olarak şu etkinlikleri yapabilirler (Güleryüz, 2003): Okudukları öykü ya da masal en ilginç yerinden kesilerek, çocuklardan bunu tamamlamaları istenebilir. Daha sonra kitabın aslı ile çocukların söyledikleri karşılaştırılabilir. Öykü ya da kitabın oluşturduğu çağrışımlar kullanılarak, yeni bir öykü oluşturma ve anlatma denemesi yapılabilir. Okunan metin dramatizasyonla oynanabilir. Yazılı metinle görsel bağlantılar kurularak, okunan bir öykü ya da roman resme dönüştürülebilir (Güleryüz, 2003).

Çocuğu daha önce okuduğu bir kitap ya da bildiğini varsaydığımız bir olgudan yola çıkılarak sorulan sorulara hatırlatma soruları denir. Hatırlama soruları çocukların hikâyeyi anlamalarına ve olay örgüsünü tarif etmelerine yardımcı olur.Soru kökünde verilen soru hatırlatma sorularına örnektir.

Fabl, kahramanları insana özgü karakter ve davranışlara sahip hayvan, bitki ve cansızlar olan; kısa, öğüt veren, başında ya da sonunda öğüt bölümünün yer almasıyla klasik masaldan ayrılan hikâyelerdir.

Dünya Çocuk Kitapları Haftası Her yıl, Kasım ayının ikinci Pazartesi günü başlamaktadır.