Bir yazarın gazete ve dergi gibi süreli yayınlarda, güncel sosyal ve siyasal olayları belli bir bakış açısından; kanıtlama, belgeleme, ayrıntılama gereği duymadan, günlük konuşma diline yakın bir üslupla yer yer nüktelere yer vererek değerlendirdiği kısa düşünce yazılarına fıkra denir.

Yusuf Atılgan Türk hikayesindeki yeni arayışlara örnek teşkil edebilecek eserler vermiştir. Doğru cevap B'dir.

Türk edebiyatında Ahmet Rasim (Ramazan Sohbetleri), Yahya Kemal Beyatlı (Tarih Musahabeleri),Suut Kemal Yetkin (Edebiyat Söyleşileri), Şevket Rado (Eşref Saati), Melih Cevdet Anday (Dilimiz ÜzerineSöyleşiler), Nurullah Ataç (Karalama Defteri), Cenap Şehabettin, Refik Halit Karay, Hasan Ali Yücel,Attila İlhan, Falih Rıfkı Atay, Ercüment Ekrem Talu gibi yazarlar sohbet türünde eser vermiş isimlerdir.

Sait Faik Abasıyanık toplumsal gerçekliğe değil iç gerçekliğe odaklanmıştır. Doğru cevap D'dir.

Tanzimat, Servet-i Fünun ve Milli Edebiyat, 1923 öncesi Türk hikayesinin incelenmesinde temel alınan üç dönemi oluşturmaktadır. Doğru cevap A'dır.

Sohbet sözcüğü, dilimize Arapçadan geçmiştir. Bu nedenle doğru yanıt B seçeneğidir.

Atatürk’ün 1920 yılının ilk günlerinde Ankara’da kurduğu Hâkimiyet-i Milliye gazetesi ise 1934’te Ulus adını alır. Gazete Falih Rıfkı Atay’ın yönetiminde çıkmıştır. Ulus’un zengin yazı kadrosu içerisinde yer alan Vedat Nedim Tör, Orhan Şaik Gökyay, Yakup Kadri, Nurullah Ataç gibi isimler Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki problemlere dikkat çeken makale, eleştiri ve fıkralar yazmışlardır.

Sohbet yazıları okuyucuyu ikna etme amacı taşımaz. Doğru cevap D'dir.

Yazarın kendi görüşlerini kesin yargılara varmadan açıklaması açısından da denemeye benzer (Yüzbaşıoğlu,1984, 147).

Cumhuriyet öncesinde konuşma dilinde kullanılmayan Arapça, Farsça kelime ve tamlamalarla yüklü, kapalı bir dil ile eserler veren Ahmet Haşim, Cenap Şahabettin gibi şair ve yazarlar, Cumhuriyet sonrasında dillerini daha anlaşılır bir düzeye getirirler. Halit Ziya Uşaklıgil de daha önceden kaleme aldığı romanlarının dilini sadeleştirme gereksinimi duyar. Bu nedenle doğru yanıt B seçeneğidir.

 Türk edebiyatında Refik Halit Karay,  Hasan Ali Yü­cel,  Attila İlhan,  Falih Rıfkı Atay gibi yazarlar sohbet türünde eser vermiş isimlerdir.

Dildeki sadelik bakımından denemeyi andıran sohbet, uzunluk açısından denemeye göre daha uzun bir türdür. 

I. seçenekte verilen bilgi yanlıştır. Sohbet, makaleden üslup açısından ayrılır. Makaledeki ağırbaşlı ve ciddi hava sohbet türünde
yerini tatlı bir samimiyete bırakır. Bu nedenle doğru yanıt D seçeneğidir.

Özdemir Asaf sohbet türünde eserler vermemiştir.

Şinasi, Ahmet Vefik Paşa, Ahmet Mithat Efendi, Şemsettin Sami, Namık Kemal, Ziya Paşa gibi yazarlar, Tanzimat nesrinin oluşmasında önemli katkıları bulunan isimlerdir. Sinan Paşa ise Süslü Nesir döneminde eser vermiş bir yazardır. bu nedenle doğru yanıt D seçeneğidir.

Montaigne ve Bacon Batı edebiyatlarında formal (resmî) ve informal (teklifsiz, senli benli) olmak üzere iki farklı denemenin de ortaya çıkmasına yol açmışlardır. Formal denemenin tanınmış isimleri; Jonathan Swift, J.H. Newman, Mark Twain, Charles Lamb, William Hazlitt, Thomas De Quincey, James Thumber, E.B. White, George Orwell, E.M.Forster’dır. İnformal denemenin tanınmış isimleri ise Joseph Addison, Samuel Johnson, Matthew Arnold, John Stuart Mill, J.H.Newman, Walter Pater, Ralph Waldo Emerson, Henry David Thoreau’dur. Bugün formal ve informal deneme arasındaki fark ortadan kalkmış gibidir.

Makale, fıkra ve deneme düşünce yazılarıdır. Tanzimat neslinden sonra gelen Servet-i Fünûn ve Millî Edebiyat Dönemi yazar ve şairleri, kimi zaman eleştiriyle karışık da olsa, makale tü­rünü daha da olgunlaştırmışlardır. 

Mercimek Ahmet’in Farsçadan çevirdiği Kâbusnâme Sade Nesre örnektir. Nâimâ’nın Tarih’i, Katip Çelebi’nin Mîzân’ül-Hak’ı, Evliya
Çelebi’nin Seyahatnâme’si, Koçi Bey’in Risale’si ve bazı dinî eserler, fetvalar, sefaretnameler, orta nesrin örnekleridir. Sinan Paşa’nın Tazarrunâme’si ise Süslü Nesir örneğidir. Doğru cevap E seçeneğidir.

Türk edebiyatında modern hikaye, diğer bazı türlerde (roman, tiyatro vb.) olduğu gibi, Osmanlı Türk toplumunun Batı’ya yönelmesinden sonra 1870’li yıllardan itibaren görülmeye başlar.