Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri Final 1. Deneme Sınavı

A seçeneğinde verilen bilgi Nazım Hikmet'i, B ve E seçeneğinde verilen bilgi Ahmet Hamdi Tanpınar'ı, C seçeneğinde verilen bilgi Asat Halet Çelebi'yi  işaret eder. Şiir mutlak hakikati aramanın yoludur diyen şair ise Necip Fazıl'dır. Bu nedenle yanıt D'dir.

Dili, Şiir Sanatı, Papirüs, Yeni Dergi gibi yayın organlarında şiirlerini yayımlamaya devam etti. Ataol Behramoğlu’yla birlikte Halkın Dostları (1970-72) dergisini çıkardı. Yaşadığı iç hesaplaşma ve dönüşümden geçtiği 70’lerin ortasından sonra ise Diriliş, Mavera, Dergâh dergilerinde ürünleriyle göründü. Yanıt E seçeneğidir.

TURGUT UYAR. Cevap A'dır.

Edip Cansever’in adı, İkinci Yeni içerisinde en çok Turgut Uyar ile birlikte anılır. Bunun sebebi tematik bakımdan birçok ortak noktanın bulunması (özellikle birey, yabancılaşma, bunalım vb.) kadar, anlatım teknikleri ve nesneyle dili birleştirmeye çalışan imaj dünyaları bakımından benzerlik göstermeleridir. Doğru cevap E'dir.

ikinci Yeni şairleri olarak anılan İlhan Berk, Turgut Uyar, Ece Ayhan gibi şairlerin şiirlerinde de mitoloji önemli bir kaynaktır. İkinci Yeni şiirinin, Pagan kültürün, Hristiyanlığın, Yahudiliğin, -hattâ az da olsa- İslâm’ın tarihsel ve mitolojik birikimine, kıssa kavrayışına hiç kasılmadan ve taraftar olmadan rahatlıkla uzanan bir yanı vardır. Sezai Karakoç’taki mitolojik ilgi gelenek anlayışıyla yakından ilgilidir.

Modern Türk şiirinin dilini ve hayal gücünü en çok zorlayan şairlerinden birisi olan Cahit Zarifoğlu, öncesiz ve sonrasız bir şiir ortaya koymuştur. Onun şiirleri, içerdiği hüzün bakımından İkinci Yenicilerden Turgut Uyar’la, düşünce yapısı açısından Sezai Karakoç’la, imge dünyası bakımından Alman şair Rilke ile ilişkilendirilse de, tekil bir şiirdir. Bu kendine özgü oluş, şiirlerinin genellikle kapalı ve anlaşılmaz bulunmasına neden olmuştur. şiir anlayışı bakımından Sezai Karakoç ve Necip Fazıl çizgisinde yer alır. Ona göre şiir, insandan ve maddeden bağımsız bir varlığa sahiptir. Doğru cevap C’dir.

Ahmet Hamdi Tanpınar için şiir, uyku ile uyanıklık arasında şuurlu sezişten doğar. Aslında bu seziş de, bir rüya halidir: “Uyanık bir gayret ve çalışma ile kurulan bir rüya”. Şiir “her türlü menfaat endişesinden uzak, gayesini yalnız kendinde bulan bir mükemmeliyet”tir. Şiirin ayrı ayrı unsurları olduğu düşünülemez, mükemmel bir terkip olmak zorundadır.

Burada Yahya Kemal’in, Fransa’da edindiği tecrübelerle, istisnaî sayılabilecek bir katkı yaptığını tespit etmek gerekir. İlk defa o, Divan şiirinin ritim ve istif özelliklerini modern bir anlayışla değerlendirerek bir örnek oluşturmuştur.

Kimi eleştirmenler bu hareketin ortaya çıkışında dönemin siyasal ortamının da etkili olduğunu belirtirler. Attilâ İlhan, Garipçilerin çıkışını İnönü dönemi tek parti diktasının desteğine, İkinci Yeni şairlerinin ortaya çıkışını ise Demokrat Parti’nin ‘baskıcı’ yönetimine bağlar. Turgut Uyar da kendi şiirinin doğduğu ortamı açıklarken Demokrat Parti’nin yarattığı “para patlaması” ve bunun doğurduğu değerler değişmesinden söz eder.

Yanıt A seçeneği olmalıdır.

Attila İlhan ateist bir şair olarak dini teslimiyet temasını benimseyerek kullanmayan bir şairdir.

1940’lar, “küçük adam”ın hayatı olarak kavramlaştırılan bir yaşama biçiminin ve anlayışının edebiyata girdiği yıllardır. Şiirde Orhan Veli, hikayede Sait Faik ve romanda Orhan Kemal bu “küçük adam”ların hayatlarını ortaya koyarlar.

Mitoloji- Şemsettin Sami 

Ahmet Hâşim “Şiiirde Mana ve Vuzuh” adlı yazısında, şiirin asıl özelliğinin anlaşılmak
değil duyulmak olduğunu söyler. Ona göre şiirin dili musiki ile söz arasında sözden ziyade musikiye yakındır. Bu dil, bir açıklama vasıtası değil bir telkin vasıtasıdır. Bu bakımdan kelimeler, şiire anlam değerlerinden çok musiki değerleri ile girerler. Şiirin doğduğu yer şuuraltıdır. Bu nedenle yanıt E'dir.

Edip Cansever 

1960 kuşağı şairlerinin genellikle 1940 civarında ve 40’lı yılların ilk yarısında doğan isimlerden oluştuğu söylenebilir. Bu dönemde edebiyat ortamına adımını atanlar arasında şiirleriyle dikkati çekenler şunlardır: Turgay Gönenç (1939), Afşar Timuçin (1939), Erdem Bayazıt (1939), Hüsrev Hatemi (1939), Cahit Zarifoğlu (1940), Egemen Berköz (1941), Ataol Behramoğlu (1942), Süreyya Berfe (1943), Refik Durbaş (1944), İsmet Özel (1944), Güven Turan (1944). Bunlar arasında da özellikle Cahit Zarifoğlu ile İsmet Özel’in İkinci Yeni anlayışını en iyi değerlendiren şairler olarak kuşakları içerisinde öne çıktıklarını ve 60’lı yıllar şiirinin zirvesini oluşturduklarını söylemek gerekir.  Doğru cevap A’dır

Haydar Ergülen.