Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri Final 9. Deneme Sınavı

Bu hareketin öncüsü olarak kabul edilen şairler

birbirinden habersiz olarak bu yıllarda (1953-55),

başta Yeditepe olmak üzere bazı dergilerde yeni

tarz şiirlerini yayımlamışlardır. 1956’dan sonra

ise bu hareketin ürünlerinin çoğunlukla yayımlandığı

organ Pazar Postası olacaktır. “İlk ve kesin

belirtileri” 1955-56 yıllarına ortaya çıkmış,

1956-58 yıllarında gelişip, hararetli tartışmalara

konu olmuş ve 1960’dan sonra sessizliğe çekilmiş

olduğu kabul edilen hareketin ömrünün 5-6

yıl sürdüğü belirtilmektedir. Sonuç olarak bu hareketin

etkinlik gösterdiği süreci 1955-1960 yılları

olarak nitelemek yerinde olur.

1950’den sonra dünya klasiklerinin çevrilmesi, modern dünya şiirlerinin yakından tanınması gibi etkenlerin de etkisiyle, şairler tek tek ve/veya grup olarak geleneksel edebiyata ilgi göstermeye başlamışlardır.

1960’ların ikinci yarısından itibaren dünyadaki ve Türkiye’deki siyasal tansiyonun yükselişine paralel olarak Türk şiirinde politik söylem, ağırlığını hissettirmeye başlamıştır.

İkinci Yeni’nin dili şaşırtıcı ve anlamsızlığa varan bir kapalılıkla kullanmasıyla en çok dikkati çeken şairi Ece Ayhan’dır. İlk kitabı Kınar Hanımın Denizleri 1959 yılında yayımlandı. Daha bu ilk kitabındaki şiirlerde aklın sınırlarını zorlayan sürrealist bir anlatım, tarihe coğrafyaya ekonomiye göndermelerle dolu bir söz varlığı dikkati çeker. İkinci kitabı Bakışsız Bir Kedi Kara (1965), ilgi çekici bir mensur şiir örneğidir. Yoğun ve karanlık imajlar, bilinçli bir biçimde bozulmuş bir dil üzerinden verilir. Doğru cevap A’dır

Nazım Hikmet . Cevap A'dır.

Erzurum’da (1944) doğan Refik Durbaş, ilk ve ortaöğrenimini İzmir’de yaptıktan sonra, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne girdi. 1971 askeri müdahalesinin ardından öğrenimini yarım bıraktı. Bu tarihten sonra gazetecilik ve yayıncılık yaptı. Kuş Tufanı (1971), Hücremde Ay Işığı (1974), Nereye Uçar Gökyüzü (1983), Yol Uzundur Günden Ama Ölümden Kısa (2002) şiir kitaplarından bazılarının adlarıdır. Yanıt E seçeneğidir.

Bu dönem şairleri âdeta kendilerinden önceki 70 kuşağı şiirini atlayarak 60 kuşağı özellikle İsmet Özel, Cahit Zarifoğlu gibi şairlerinden, oradan geçerek İkinci Yeni ve önceki dönemlerin şiirlerinden beslenme; gelenekten, divan ve halk şiiri kaynaklarından, Batı şiirinin son örneklerinden istifade etme yolunu seçmişlerdir

İkinci Yeni ile gelenek arasındaki ilişkinin boyutlarını, teknik noktalarda aramak daha doğru olur.

Üvercinka Cemal Süreya'nın yazdığı bir şiir kitabıdır.

Turan, şiirden başka roman, öykü ve eleştiri türlerinde de eserler yazmıştır. Özellikle Yordam dergisindeki ürünleriyle tanındı. Güneşler... Gölgeler (1981), Peş (1982), Sevda Yorumları (1990), 101 Dize (1996), Gizli Alanlar (1997), İz Sürmek (2001) şiir kitaplarından bazılarıdır. Güven Turan, imaja ve ayrıntılara önem veren, bireyin yalnızlık, hüzün gibi duygularını işleyen şiirleriyle 60 sonrasının diğer toplumcu şairlerinden ayrılır. Bu yüzden içe dönük ve izlenimci olarak nitelendirilmiştir. Kısa, kesik söyleyişlerle kendisine özgü bir lirizm yaratmıştır. Yanıt C seçeneğidir.

Bedri Rahmi. Cevap E'dir.

Muzaffer Erdost 

Turgut Uyar “Yad” adlı ilk şiirini 1947 yılında Yedigün dergisinde yayımlamıştır. Doğru cevap E'dir.

Behçet Necatigil 1961-1965 yılları arasında yazdığı şiirlerini toplayan kitabına Divançe adını vermiştir.

Cahit Zaripoğlu'nun şiirleri,içerdiği hüzün bakımından  İkinci Yenicilerden Turgut Uyar’la, düşünce yapısı açısından Sezai Karakoç’la, imge dünyası bakımından Alman şair Rilke ile ilişkilendirilebilir ancak Cahit Zarifoğlu kuşağında tekil bir kişiliktir ve döneminin ileri gelen şairlerindendir.

Sait Faik Abasıyanık 

1950’den sonra dünya klasiklerinin çevrilmesi, modern dünya şiirlerinin yakından tanınması gibi etkenlerin de etkisiyle, şairler tek tek ve/veya grup olarak geleneksel edebiyata ilgi göstermeye başlamışlardır. Elbette bu tarihten sonra da Divan şiirine yönelişin polemiklere yol açtığı, bu ilginin “gericilikle” suçlandığı, çekingenliklerin görüldüğü de bir gerçektir. Ancak birçok şair, gelenekle nasıl, ne ölçüde ve ne nitelikte ilişki kuracağına kendi şiir ve dünya görüşü çerçevesinde karar vererek eski şiire yönelme duygusunun örneklerini vermişlerdir. Bu bağlamda Şairler geleneksel edebiyatla bağlarını kopartmamışlardır. Doğru cevap C’dir.

Sezai Karakoç, kendi şiirini farklı bir biçimde konumlandırmış ve geliştirmiştir. Bu farklılığın başta gelen ayrım noktası ise onun metafizik ve gelenek kavramlarıyla olumlu ilişkisinin diğerlerinde bulunmamasıdır