Metafiziği tümden reddeden mantıkçı pozitivizm okulu doğrulamacılığı savunmaktadır.

Doğru cevap c'dir.

Tümcelerin yapısını araştıran sentaks ile tümcelerin anlamlarını araştıran semantik dışında, dil felsefesinin diğer bir önemli alanı olan pragmatik, tümcelerin kullanımıyla ilgili felsefi sorulara yoğunlaşır.

Nesnelerin farklı sunuş biçimlerine Frege “Sinn” diyor. Türkçe’de bu terime karşılık en yakın sözcük “anlam”dır. Doğru cevap B şıkkıdır. 

Özne konumunda kullanılabilen türde terimler tek bir nesneye gönderme yapma işlevine sahiptirler. Bu tür terimlere Frege “özel ad” demiş olsa da, günümüz dil felsefesinde bunlara “tekil terim” denmektedir. Doğru cevap C'dir.

Var olan her şeyin fiziksel dünyada olduğunu iddia eden sava fizikselcilik denir.

Gerçekçilik kuramına göre, anlam insanın dilinden ve zihninden bağımsız bir şekilde var olan soyut bir varlıktır ve kişiden kişiye değişmez.

Bir şeyi zihnimizde temsil etmekle, o nesneye gönderme yapmak arasında bir ilişki olduğundan, zihin felsefesinin en temel kavramlarından biri olan temsil etmek ile dil felsefesinin en temel kavramlarından bir olan gönderme kavramı arasında bir ilişki ortaya çıkar.

Gerçekçilik, öznelciliğe karşı çıkarak anlamların öznel olması durumunda iletişim kurulamayacağını, biz sözcüğün zihinde oluşturduğu imge öznel olsa da anlamın nesnel ve soyut bir varlık olduğunu savunur.

“Kırmızı” sözcüğünün anlamı tüm kırmızı tikel nesneler arasındaki benzerliklerden oluşur. Bundan dolayı bu kuramın en temel dayanağı benzerlik kavramıdır. Ancak bu her anlam ya da kavram doğal bir açıklaması olan bir tikel olmak zorunda olduğu için bu kurama göre benzerlik de bir tümel değil tikeldir. Benzerlik kavramına doğa içinde bir açıklama getirmenin bu şekilde olanaklı olmadığını düşünen bazı felsefeciler bu yüzden bu tikelci kuramı eleştirirler.

Frege anlam ve Gönderme Üzerine” adlı başyapıtına; Özdeşlik ilişkisi neyle ne arasında bir ilişkidir? sorusu ile başlar?

Doğru cevap b'dir.

Dil felsefesi diğer felsefe alanlarının bazıları ile doğrudan bir ilişki içindedir. Bunlar arasında en önemlileri mantık, zihin felsefesi, epistemoloji ve ontoloji (ya da daha geniş anlamda metafizik) alanlarıdır. Doğru cevap C'dir.

Platon, Formların soyut varlıklar olarak bizden bağımsız varlıklar olduğunu söylerken, aynı zamanda, gerçekçi (realist) bir anlam kuramının da temelini atıyordu.

Pragmatik, tümcelerin kullanımıyla ilgili felsefi sorulara yoğunlaşan alana verilen addır. Doğru cevap E'dir.

Anlam kafada değildir. Dışsalcılık öğretisinin sloganı olmuştur. Sözcüklerin anlamları salt o sözcükleri kullananların kafasında olup bitenlerle değil dış dünyada ne olup bittiğiyle de ilgilidir.

A seçeneğinde verilen ifade anlam denen şeyin varlığını tamamen reddeden, anlam denen şeye ontolojik bir varlık atfetmeyen "Negatif Anlam Kuramları" altında yer alan görüşü yansıtmaktadır. Bu  görüşün en önemli savunucusu Quine göre,bir sözcüğün “anlamlı” olduğunu söylemek o sözcüğün bir “anlamı vardır” şeklinde yorumlanmamalıdır. Diğer seçeneklerde ise anlam kuramlarının dil felsefesi açısından önemi doğru bir şekilde verilmiştir.

Bir anlam kuramı, anlamın kişiye özgü mü yoksa nesnel olduğuna dair sorular sorar. Anlamın varlığını sorgular. Anlamın kaynağını araştırır ve zihinde mi yoksa dışsal süreçlerde mi olduğu üzerine düşünür. Ancak anlamın bilimselliği üzerine her hangi bir sorgusu yoktur.

On yedinci yüzyılda John Locke, sözcüklerin anlamı ile düşünme ve iletişim kurma arasındaki ilişkiyle ilgili kimilerine göre felsefe tarihinde ilk dil kuramını geliştiren filozof olmuştur.

Kuhn buna bazı yazılarında leksikon, bazılarında ise kavramsal çerçeve adını vermiştir.

Putnam’a göre özellikle doğal türlere ilişkin sözcüklerimizin anlamları dünyanın durumuyla oluşur. Örneğin “su” sözcüğünün anlamı, bu sözcüğü duyduğumuzda zihnimizde oluşan imgeler ya da düşünceler ile değil, doğada bulunan su türünün kendisi tarafından belirlenir. Bunu savunmak için Putnam bir “ikiz Dünya” kurgular.