Bugün popüler ismiyle Mormonculuk olarak bilinen hareketin resmi adı İsa Mesih’in Âhir Zaman Azizleri Kilisesi’dir.

Birey toplumsallaşma sürecinde bütün bu verili dünyayı içselleştirir ve sosyal kişiliğinin bir parçası haline getirir. Aslî sosyalleşme denilen çocukluk evresindeki bu süreç sonucunda bireyde kalan izler, daha sonraki hayatında kolay kolay değiştirilemez. Bireyin dini tutum ve davranışları da köklü bir biçimde bu dönemde inşa edilir. 

Yehova Şahitleri İsa’nın bu dünyada tekrar bir krallık kuracağına inandıkları için birer şeytan işi olarak düşündükleri millî devletleri, onların sınırlarını kabul etmez; siyasi partilere, seçimlere ve oy vermeye karşıdırlar. 

Küreselleşmenin getirdiği yaygınlaşan iletişim ağlarıyla beraber internet, televizyon, telefon gibi araçlarla özel hayat tartışmaları gündeme gelmiş, bireyin en mahremi olan ‘ev’ ve özel alan kamuya açık hale gelmiştir. Bu nedenle antik Yunan’dan bu yana kamunun fiziksel temsili olan agoralar ve özelin fiziksel temsili olan konutlar sorgulanmaya başlamış, kamusal ve özel alan arasındaki sınır muğlaklaşmıştır.

Tüm dinler ve onların farklı yorumları, bu “resmî”lik dışındaki sivil alanda kendilerini ifade etmelidirler. Bir hakim otorite olarak Devlet’in ise toplumda var olan farklı din, mezhep, cemaat gibi çeşitliliklere, bir başka değişle dinlere ve onların farklı yorumlarından herhangi birine taraf olmadan, bunların her birisinin sağlıklı bir şekilde kendilerini ifade etmelerine zemin hazırlamaktır. 

İslam dini domuz etini ve alkollü içecekleri yasaklamıştır. 

Fransız Devrimi sırasında, jakobin devrimcilerin iç düşmanlara karşı yürüttükleri eylem ve hükümetin yaptığı baskı ve doğrudan yürüttüğü infazlara işaret eden bir terim olarak girmiştir ki binlerce kişinin hayatını kaybettiği bu dönem “Terör Dönemi” olarak anıl-maktadır. 

Gündelik hayatın geleneksel kültür ve popüler kültür olmak üzere iki temel belirleyicisi bulunmaktadır. Geleneksel kültür, toplumun hemen tamamı tarafından paylaşılan, kökü çoğunlukla bilinemeyen bir tarihe kadar uzanan, hayatın her alanını büyük ölçüde kapsayan, nesilden nesile doğal süreçlerle aktarılan kültürdür.

Ilımlı terörizm teorisi, literatürde sınırlı olarak yer almakla birlikte terörün kökenlerine odaklanır ve terörün siyasi, sosyal, ekonomik ve yapısal nedenlerini anlama ve açıklamayı hedefler. Sosyolojik yaklaşımın bu kuramı içerdiği söylenebilir.

İletişim ve ulaşım imkanlarının artması ile insanların farklı dinlerle karşılaşma ve onları tanıma süreci de hızlanmıştır. küreselleşmenin mekana ihtiyaç duymayan yapısıdır. Televizyondan sonra bugün internet, küreselleşmenin en iyi yakalanabileceği ve yaşanılabileceği yerdir. Bir kişi, masasının başında bulunduğu yerden, farklı din ve dini hareketleri tanıma olanağına sahiptir. Hatta bu sayede sadece belirli bölgelere mahsus Budizm gibi yerel düzeydeki dinler de dünya ölçeğinde dolaşıma girmişlerdir.  

Küreselleşmeyi daha çok “etki” ve “etkileşim” anahtar kavramları etrafında algılayan Bauman, bir karmaşıklığa vurgu yapmaktadır. Bauman’a göre, küreselleşme kavramından çıkan en derin anlam; dünya meselelerinin belirsiz, kuralsız ve kendi başına buyruk doğasıdır. Bir merkezin, bir kontrol masasının, bir yönetim kurulunun, bir idari büronun yokluğudur. Küreselleşme bu yönüyle yeni dünya düzensizliğidir. 

Agonistik bir şekilde politik seçkinler arasında itibar kazanma ve mücadelelerin değil, demokratik bir şekilde genel olarak toplumsal normlardan, kolektif kararlardan etkilenenlere bu norm ve kararların oluşturulmasında, değiştirilmesinde ve benimsenmesinde söz hakkı tanıyacak ortamın yaratılması ve oluşturulması olarak anlaşılan kamusal alan yaklaşım söylemsel kamu yaklaşımıdır. 

Terör eyleminin ne olduğuna ilişkin yaklaşımda öne çıkan unsurların suikast, bombalama, sabotaj, işkence ve rehin alma eylemleri gibi nedenden çok sonuçlara odaklanan unsurların olduğu yaklaşım, medyatik yaklaşımdır.

Sanal Terör, yazılı ve görsel medya kullanılarak geniş kitlelere ulaşabilen bir terör çeşididir. 

Modern ulus-devlet yapıları, tek bir etnisiteyi merkeze alan, teritoryal (toprağa bağlı) daha dar yapılar olarak dünyada boy göstermeye başlamışlardır. Bugünkü dünya büyük oranda bu yapılanmanın bir sonucudur. Nitekim Türkiye başta olmak üzere Fransa, Almanya, Japonya gibi tüm ülkeler etnisite merkezli kurulan ulus-devletlerdir. Ulus-devlet yapılarının özelliklerinden biri, konumuzla bağlantılı olarak toprağa bağlı olması ise, bir diğeri tek tipçi anlayış ve milliyetçi duygulara yaslanmasıdır. 

Değişim, toplumlar için de bir zorunluluktur. Değişmeyen veya içinde değişimin olmadığı bir toplum düşünmek mümkün değildir.  Toplumsal değişim, toplumun tabiatının bir gereğidir. İbn Haldun’un (1332-1406) da işaret ettiği gibi toplumsal değişim kaçınılmaz ve evrensel bir fenomendir. Toplumlar, hiç bir zaman durağan (statik) olmamışlardır. Değişim, toplumsal hayatın bir geleneğidir.

İletişim ve ulaşım imkanlarının artması ile insanların farklı dinlerle karşılaşma ve onları tanıma süreci de hızlanmıştır. küreselleşmenin mekana ihtiyaç duymayan yapısıdır. Televizyondan sonra bugün internet, küreselleşmenin en iyi yakalanabileceği ve yaşanılabileceği yerdir. Bir kişi, masasının başında bulunduğu yerden, farklı din ve dini hareketleri tanıma olanağına sahiptir. Hatta bu sayede sadece belirli bölgelere mahsus Budizm gibi yerel düzeydeki dinler de dünya ölçeğinde dolaşıma girmişlerdir.  

Bir toplumun içinde farklı dinler, etnik gruplar, kültürler kadar bunların kendi içerisinde de bir çeşitlenmesi söz konusudur. Dolayısıyla farklı mezhepler, tarikatlar, cemaatler, folklorlar alt düzeydeki farklılıklar olarak göze çarpmaktadır. Bu çeşitliliğin kendi özel alanlarında yaşamlarını sürdürmeleri bir problemle karşılaşmayabilirken, kamusal alanda bu farklılıkların kendilerini ifade edebilmeleri özgürlük bağlamında tartışılagelen bir durum olmuştur.

Popüler kültür, kültür endüstrisinin gelişmesi ve kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ile birlikte gündelik hayattaki tutumlarımız ve davranışlarımız üzerinde önemli ölçüde etkili olmaya başlamıştır.

Din, daha çok birleştiricidir. İnsanlar arasında dayanışma ve kardeşliğe önem verir. Dolayısıyla dini bilincin birleştirici özelliği vardır. Falk’ a göre bu durum dinin dayanışma ruhu özelliğinden gelir.