Feodalizm, Orta Çağ Avrupasında beşinci ve on altıncı yüzyılları arasında yaşanmış olan toplumsal, ekonomik ve siyasi düzene verilen addır. Teokrasi, ruhani liderlikle, siyasal liderliği birleştiren bir yapıyı ifade eder. Fundamentalizm, dinin aslına dönmeyi savunan bir yaklaşımdır. Siyonizm ise Tevrat’ta Yahudiler için vaat edilen topraklarda başkenti Kudüs olan bir Yahudi devletini kurmayı amaçlayan uluslararası siyasi bir harekettir.

Tylor’a göre bir dinin bilimsel olarak kabul edilebilmesi için en az ruhsal varlıklara inanma önkoşulunun olması gerekmektedir. Durkehim ise, Tylor’un bu tanımına eleştirisel bir bakış açısı getirmiştir. Ona göre, din bir kenara ayrılmış ve yasaklanmış şeylere ilişkin geliştirilen inançların yani kutsal şeylerin tümüdür.

Kalvanizme göre her bireyin kurtuluşu ve helakı Tanrı tarafından önceden belirlenmiştir. Kişinin çabaları bu kaderi değiştirmeye yetmez.

Karl Marx, sosyal bilimlere yaptığı katkıdan çok, komünizmin babası olarak bilinen düşünürdür. Aziz Pavlus’un mektupları Hristiyan teolojisinin ana kaynaklarından olduğundan, Pavlus Hristiyanlığın asıl kurucusu kabul edilir. Altıncı yüzyılda yaşamış olan Aziz Benedict, Batı Avrupa manastırları ile özdeşleştirilmektedir. Max Weber ise 1864-1920 yılları arasında yaşamış olan Alman düşünür, sosyolog, ekonomi ve politika uzmanıdır.

Tarım ve hayvancılıkla geçinen toplumlarda kutsal kitaplarda toprak işlemenin önemi ve hayvan sevgisinin vurgulanması dinin ekonomi üzerindeki etkilerinden değil; ekonominin din üzerindeki etkilerindendir.

Augustine’a göre, devletin başındaki imparator kilise çocuğu olduğuna göre o kilise otoritesinin tepesinde değil, altında yer almak zorundadır.

Martin Luther 1517 yılında İncil’den referans vererek ruhbanlar ve sıradan insanlar arasındaki ayrıma sert bir şekilde tepki göstermiştir. Bununla birlikte Katolik kilisesinin geliştirmiş olduğu lüks yaşam tarzını da eleştirmiştir.

Eski medeniyetlerde genelde 7 katlı olup din ve siyaseti, hatta bilim ve sanat gibi diğer beşerî olguları aynı anda temsil eden yapılara ziggurat denir. Zigguratların bir katı mabet, diğer bir katı devlet idare merkezi idi. En üst kat bir gözlemevi olarak bilimsel faaliyetlerin yürütüldüğü yerdi.

Medine Vesikası’nın tarafları dönemin yönetim anlayışının gerektirdiği şekilde bireyler değil, aşiretlerdir.

Siyonizm, Tevrat’ta Yahudiler için vaat edilen topraklarda başkenti Kudüs olan bir Yahudi devletini kurmayı amaçlayan uluslararası siyasi bir harekettir. Teokrasi, ruhani liderlikle, siyasal liderliği birleştiren bir yapıyı ifade eder. Fundamentalizm, dinin aslına dönmeyi savunan bir yaklaşımdır. Laiklik ise genel olarak dinle devletin birbirinden ayrılmasını öngören sistemdir.

Kalvanizm’e göre her bireyin kurtuluşu ve helakı Tanrı tarafından önceden belirlenmiştir. Kişinin çabaları bu kaderi değiştirmeye yetmez.

Sadece günahsız olanların kiliseye Kabul edilmesi gerektiğini ileri süren, püriten bir inancı yaymaya çalışan topluluk Donatilerdir.

Weber’e göre dinler “tutum ahlakı”nı savunmaktadır. Buna göre insanlar inandıkları Tanrı için daha çok ve daha iyisini üretmeye çalışmaktadır. Yine bu ahlaka göre israfı azaltmaktadır. Bu duruma Hz. Muhammed’in “Yeyiniz, içiniz ancak israf etmeyiniz.” Sözü örnek olarak verilebilir. Önceki ünitelerde bahsedildiği gibi de özgür düşünce ve akılcılık ile Protestanlığın çıkmasından sonra kapitalizm temellenmeye başlamıştır. Kalvinizmde bulunan zahitlik kavramı da meslek ahlakını içermesi bakımından dinin ekonomik boyutu ile ilişkilidir.