Sosyolojik gelenekte Durheim’ın şehirleşme ve sanayi toplumu analizleri izlendiğinde dinin küreselleşmeyle daha büyük travmalar yaşayacağını söylemek mümkündür. Bilindiği gibi Durkheim, geleneksel toplumun kapalı, ekonomik anlamda olduğu kadar kültürel ve dinsel anlamda da kendine yeten ve kendi dünya algısını mutlak gören özelliklerinin altını çizmiştir. Oysa sanayileşmenin etkisi altında şehirleşmenin gelişmesiyle, hepsi de bu şekilde inandığı halde kültürel olarak birbirinden farklı olan insanların bir araya gelmesiyle birlikte tam bir norm bunalımı, yani anomie ile karakterize edilen durum ortaya çıkar.

Hindu kast sisteminde dört büyük “varna” vardır. Bunlar; Vaişyalar, kişatriyalar, sudralar, brahmanlar.

Toplumsal tabakalaşmanın ortaya çıkmasına yol açan eşitsizlikler toplumsal yapı içindeki ekonomik kaynakların paylaşımı ve toplumsal refahın bölüşümünün ortaya çıkardığı eşitsizliklerdir.

Seferad Yahudileri, Latince ile harmanlanmış Ladino adı verilen bir dili konuşmaktadır.

Burada en kafa karıştırıcı seçenekler A ve D seçeneklerindedir. D seçeneğinde bulunan insan davranışlarının kurumlar tarafından kontrol edilebilmesi başta olumsuz bir durum olarak algılanabilir ancak insan davranışlarının kurumlar tarafından kontrol edilmesi ile toplumdaki sapmalar ve sosyal baskılar belirlenerek bunların zararlı sonuçlarına karşı önlem alınabilir. Burada olumsuzluğu içeren seçenek A’dır. Toplumda zamanı geldiği halde değişimin engellenmesi toplumun dengesini bozabilir ve çeşitli olumsuzluklara yol açabilir.

Mizacın kalıcı bir karakter özelliği olarak yer aldığı kişilik yapılanmasında meşreple mevcut yapı arasında kayda değer bir buluşma gerçekleşmektedir.

Max Weber kapitalizmin doğuşuyla ilgili analizlerini Protestanlıkla ilişkilendirirken, bir yandan da paradoksal olarak Protestanlığın nasıl, yine neredeyse teleolojik bir yolla, dinin sonunu veya gündelik hayatın sekülerleşmesini hazırladığını sergilemeye çalışıyor.

Max Weber bir toplumsal yapıdaki ekonomik ilişkilerin önemini reddetmemekle birlikte, toplumsal tabakalaşmayı oluşturan unsurların ekonomik ilişkiler dışındaki ilişkilerle de biçimlendiğini öne sürer.

Komünist Manifesto’da Marx, katı olan herşeyi buharlaştıran kapitalizm eski dünyaların bir olgusu olarak dini de köklü bir değişime, buharlaştırmaya tabi tutar.

Seküler bir tabakalaşma (sütunlaşma) toplum katmanlarının “birlikte ama temas etmeden yaşama” modelidir. Sütunlaşmada, kast sisteminde olduğu gibi, birtakım kurallar veya sütunlar arası sınırlar fazla keskin değildir. Seküler bir tabakalaşma içinde dini ve din dışı gruplar dört ayrı sütun oluşturur; 1. Protestanlar, 2.Katolikler, 3. Liberaller ve 4.Sosyalist ve sosyal demokratlar. Müslümanlar sütunu yoktur. Hollanda’da göçmen Müslümanların beşinci bir sütun olarak toplumda ayrı bir tabaka oluşturmasına karşı çıkanlar ise sadece Müslüman göçmenlerin değil, genel anlamda göçmenlerin de bir sütun oluşturamayacak denli küçük bir grup olduğunu, üstelik kendi içlerinde çeşitli bölünmeler yaşadığını ileri sürdüler. Ayrıca, geleneksel sütunlaşma sisteminin toplumsal olduğu kadar coğrafi bir dağılımının olduğu ancak göçmenlerin bu dağılımda yer alamayacak kadar şehirli bölgelerde yoğunlaştıkları da göçmen sütununa karşı çıkanların başka bir gerekçesiydi.

Modern din kavramına göre, din olabildiğince her işten arındırılması ve sekülerleşmelidir. Bu sebeple bir kişinin dini inancının devlet tarafından bilinmesi zorunlu olmamalıdır.

Tarihî M.S. 4. yüzyıla kadar inen Laiklik kavramı 18. yüzyıldan itibaren, yükselen ulus devletlerini kilise karşısında otonom hale getirip korumak üzere, siyasetin din dışılığı anlamında kullanılmaya başlanmıştır.

Musevilik, Hıristiyanlık ve İslamiyet gibi dinler semavi dinler arasında yer alırken; Totemizm, Brahmanizm, Budizm gibi inanışlar da beşerî dinler kategorisinde yer almaktadır. Ortodoksluk, Hristiyanlık içerisinde bir mezheptir.