Avrupa, Ortadoğu ve Afrika ülkelerinde iç çatışmalar nedeniyle zayışayan veya çöken devletler sorunsalı ‘geçiş diplomasisi’ veya ‘ihtilaf sonrası yeniden inşa’ diplomasisi denilen yeni bir türün ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu diplomasi yönteminin esas unsurlarını güvenlik operasyonları düzenlemek, yönetimi oluş- turmak, seçim reformu yapmak ve savaş suçlarını yargılama mekanizmasını kurmak oluşturmaktadır.

Dışişleri Bakanlığı'nın  faaliyetleri açısından önem taşıyan bir diğer gelişme
1963’lerde başlayan ve 1970’lere kadar hızlanarak devam eden, başta Almanya’ya olmak üzere Batı Avrupa ülkelerine Türk işçisi akını olmuştur. Bu ülkelerde sayıları milyonları bulunan vatandaşlarımızla ilgili çeşitli sorunlarla baş edebilmek için dışişlerinin Almanya, Fransa, Belçika, Hollanda gibi ülkelerdeki Başkonsolosluklarının sayısı büyük ölçüde artırılmış ve kadroları takviye edilmiştir. Buna ilaveten, buralardaki büyükelçiliklerimiz bünyelerinde, “Sosyal İşler Müşaviri” unvanı verilen din adamları, Eğitim, Çalışma Ataşeleri istihdam edilmeye başlanmıştır.

Uzlaşıya varılamayacağı anlaşıldığında bu bunalımın güç kullanımına dönüşmemesi için gösterilen diplomatik faaliyet kriz yönetimi diye adlandırılır.

Çevre Diplomasisi, İnsan Hakları Diplomasisi, İnsani Diplomasi, Enerji Diplomasisi modern diplomasinin yeni alanlarıdır. Kamuoyu diplomasisi modern diplomasinin alanlarından biri değildir.

Diplomasinin bir ülkenin gücüne katkısı, diplomatın hükümdarına ve devletine itaat derecesinin ölçütleri, ‘diplomasi ve ahlak’ teması, diplomasinin ulusal çıkarları savunmanın ötesinde bir işlev sahibi olup olmadığı, yabancı
ülkelerle ‘sürekli müzakere’ kavramı, diplomasi uygulamasında ‘uygun mevsim’
olup olmadığı tartışması, diplomatın temsil görevinin içeriği, diplomasinin profesyonelleşmesi, bunlar arasında sayılabilir. Doğru cevap C'dir.

Avrupa Birliği üyeleri arasındaki müzakereler, daha önce de değinildiği gibi kural olarak Brüksel’de sürdürülmekte, bazı Bakanlar toplantıları ise istisnaen Lüksemburg’da yapılmaktadır.

Çoğunlukla resmî kaynaklardan da sağlanmış olsa, gizli nitelikte bilgileri ve daha da önemlisi büyükelçinin yorumunu, tahlilini, değerlendirmesini ve bazen de tavsiyelerini içeren raporlardır. Bunları da “gizli rapor” veya “siyasi rapor” diye adlandırabiliriz. Doğru cevap D'dir. 

Seyrek de olsa, küçük ülkelerin de uluslararası uyuşmazlıklarda arabuluculuk yaptıkları olmaktadır. 1980’lerin başında Cezayir kazanabileceği büyük prestiji hesaplayarak ABD ve İran arasındaki rehine krizinde böyle bir rol oynamıştır. 

Diğer devletle çekince koymadan ikili bir anlaşma imzalanması örtülü tanıma demektir. Doğru cevap A'dır. 

Seçeneklerim tamamı Fransızca kökenli olmakla beraber A seçeneği yakınlaşma, C seçeneği dayanışma D seçeneği diplomasi E seçeneği diplomatik atmosfer anlamlarına gelmektedir. kordiplomatik mensupları arasında doğan yakınlık ve dayanışa atmosferi anlamına gelen terim B seçeneğidir.

Diplomatik süreçteki en önemli değişiklik iç ve dış politikaların birbiriyle kaynaşmasının artmasıdır.

İkili veya çok taraflı müzakere uzlaşmayla sonuçlandığında bu sonuç yazılı bir anlaşmada vücut bulur. Diplomatik anlaşmalar, iç siyaset veya iş yaşamında yapılan anlaşmalardan farklılık gösterir. İç siyasette anlaşmalar genellikle gayrı resmî ve sözlüdür. Hükümleri her zaman bağlayıcı değildir ve zaten, tarafların kontrolünde olmayan, seçimler gibi olaylara ve gelişmelere bağımlıdır. Bu esneklik, devletlerin resmen müzakere ettikleri, her kelimesini ince ince tartıştıkları sözleşmeler için söz konusu değildir.

Mültilateral diplomasi Çok Taraflı Diplomasiyi açıklar. Doğru cevap B'dir. 

Çevre politikaları, ilk olarak özellikle sanayileşmiş ülkelerde su ve hava kirliliği gibi küresel çevre bozulması işaretlerinin bilincine varılmaya başladığı 1960’lardan itibaren uluslararası düzeyde gündeme gelmiş ve diplomasi konusu olmuştur. Konu önce Birleşmiş Milletlerde tartışılmaya başlamış, 1969 yılında NATO çevre güvenliği konusunu ele almıştır. 1972 yılında Stockholm’de gerçekleştirilen ve Stockholm Konferansı olarak da bilinen “Birleşmiş Milletler İnsan Çevresi Konferansı” bu alandaki ilk büyük uluslararası girişim olmuştur.

TÜRKİYE CUMHURİYETİ DIŞİŞLERİNİN KISA TARİHÇESİ

Siyasi önderlik 2000’li yılların eşiğinde her zamankinden daha gerekli iken, Dışişleri DSP-MHP koalisyonunun çelişkilerinin dış politikaya yansımalarıyla başetmeye çalışmıştır. 1999 AB Helsinki Zirvesi’nde -sancılı olsa da- adaylığımı­zın resmen kabul edilmesi bakanlığın Avrupa Birliği ile meşgul olan birimleri­nin çalışmalarını ikiye katlamıştır.

Küresel ekonominin bütünleşmesi ve teknoloji alanındaki büyük sıçrayışlar ül­kelerin karşılıklı bağımlılığını önemli ölçüde arttırmıştır. Bu karşılıklı bağımlılığın diğer bir nedeni ne kadar güçlü olursa olsun hiçbir ülkenin salt kendi olanaklarıyla baş edemeyeceği sorunların giderek çoğalmasıdır. Ülkelerin güvenliklerini sağlama ve istikrar içinde ekonomik refahı arttırma amaçları ancak uluslararası bir çerçeve­de ele alınabilmektedir. Dünyada herhangi bir yerdeki ekonomik kriz ekonomisi en gelişmiş ülkeleri dahi tehdit edebilmektedir. Çevre sorunları, terörizm, uyuşturucu kaçakçılığı, göç ve mülteci hareketleri, salgın hastalıklar gibi pek çok sorun ile ülke­lerin ortak hareketi olmadan mücadele etmek olanaksız hâle gelmiştir.

“Yeni Diplomasi” yerine ve zamana göre değişken nitelikte ve her tarihi önemli değişimden sonra uluslararası ilişkilerde gündeme gelen bir kavramdır. Yeni Diplomasinin, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra ABD Başkanı Wilson tarafından ortaya atıldığı hâliyle ve terim olarak yenilik göstermese de içerik olarak, esas olarak güce dayanan savaş öncesi diplomasisine nazaran uluslararası ilişkilere “ahlâk” kavramını sokması yönünden “yeni” sayılması gerekir.