Çayırlar taban suyunun yüksek olduğu nemli alanlar, meralar ise taban suyunun ?derin olduğu kurak alanlardır.

Engebeli, meyilli, taban suyu derinde, otsu veya çalımsı bitki türlerinden meydana gelen vejetasyon ile kaplı, evcil ve yabani hayvanlar için doğal otlatma alanları mera olarak adlandırılmaktadır.

Toprak içi havasının oksijen miktarı azalıp karbondioksit miktarı arttığında bitkilerde oluşan fizyolojik değişmeler aşağıda verilmiştir;
• Toprak havasının oksijen miktarı azalıp karbondioksit miktarı artınca solunumlarını aerob yapan kökler, hayatlarını anaerob sürdürmeye çalışırlar,
• Kök hücre zarlarının geçirgenliği azalır,
• Kök hücre suyunun pH derecesi düşer, asidik bir ortam oluşur,
• Köklerin su ve suda çözünmüş besin elementlerini alma gücü azalır,
• Bitkide transpirasyon hızı azalır,
• Bitkide fotosentez çok yavaşlar,
• Generatif büyüme yavaşlar veya durur.

Ölü bitki ve hayvan atıklarını besin olarak kullanan canlılar saprofitlerdir. Sindirim sistemi bulunmayan bu canlılar besinlerini hücre zarları aracılığı ile bünyelerine alırlar, hücre dışı sindirim yaparlar. Küfler, mayalar bu gruptadır.

Durgun su (lentik) özelliği gösterirler. Göller ve göletler bu gruptadır. Göllerin çevresinde yer alan sucul bitkilerin bol miktarlarda olması gerek su kuşları gerek- se diğer canlılar açısından hem barınma hem de beslenme alanları oluşur. Kara ve su ekosistemlerinin birbirleriyle bağlantılı olması ve karalardan nehirlerle taşınan nitrat, fosfat tuzları vb. birikimler nedeniyle biyolojik üretim ve tür çeşitliliği oldukça fazladır.

Bitki örtüsü, toprak ve doğal kaynaklara zarar vermeden en fazla hayvansal ürünü elde etme amaçlı otlatma alanlarının kullanımının planlamasına ve planların uygulanmasına mera amenajmanı denilmektedir. Belirli genişlikteki bir alanda, belirli bir süre içerisinde doğal kaynaklara zarar verme- den otlatılabilecek en çok hayvan sayısına otlatma kapasitesi denir. Meralarda otlatı- lan hayvan sayısı ile meraların ürettiği yem miktarı arasında denge kurulmalı ve ge- nellikle üretilen yemin yarısının otlatılması oranı ile mera kapasiteleri belirlenmiştir.

Fotosentez ile ilgili tüm ifadeler doğrudur.

Yağışlarla veya sulama ile iyice ıslanan toprağın nem tutma kapasitesi tarla kapasitesi olarak adlandırılır. Bir diğer ifade ile tarla kapasitesi, suya doymuş toprakta fazla suyun akmasından sonra toprakta kalan su miktarıdır. Su tutma kapasiteleri büyük olduğundan killi topraklar ile organik madde içeriği yüksek olan toprakların tarla kapasiteleri de yüksektir. Bu tür topraklar, doygunluğa ulaştıktan sonra hacimlerinin %40’ı kadar suyu tutabilirler.

Kuru toprakta kalan ve toprak havasında bulunan toprak suyu türüne Hidroskopik Su denir. Bi­tk­iler çok kurak koşullar dışında bu sudan faydalanamazlar.

Yaşadıkları substrata göre de ağaç, gövde, dal, yaprak ve kabuk üzerinde gelişen epifitik likenler, çeşitli tas ve kaya üzerinde gelişen saksikol likenler ve toprak üzerinde gelişen terrikol likenler olmak üzere üç grupta incelenmektedir.

İklim değişikliğine; enerji üretimi, ulaşım, endüstriyel faaliyetler, tarımsal faaliyetler, orman yangınları ve atıklarından kaynaklanan başta CO2 ve metan (CH4) gazları neden olmaktadır.

Doymuş halde bulunan topraktaki su bir yandan evaporasyonla toprak yüzünden kaybolurken bir kısmı da bitkilerin transpirasyonu ile uçup gitmektedir. Bu kayıp zamanla arttığında bitki kökleri topraktan suyu alamaz duruma gelir ve bitkinin turgor basıncı düşer. Toprağın bu haldeki durumuna sürekli solma noktası denir.

Ülkemizdeki erozyon; Avrupa’dan 12, Afrika’dan 17 kat daha fazladır. Ülkemizde zirai alanların %59’unda, meraların %64’ünde, orman arazilerinin %54’ünde erozyon devam etmektedir. Topraklarımızın % 14’ünde hafif, % 20’sinde orta ve % 63’ünde şiddetli ve çok şiddetli derecede erozyon tehlikesi mevcuttur. Doğru cevap D seçeneğidir.

Ayrıştırıcılar; bakteri, mantar gibi organik maddeleri ayrıştıran mikroorganizmalardır. Primer üreticiler; algler, yeşil bitkiler, fitoplanktonlar gibi ototrof canlılar primer üreticilerdir. Parazitler; besinini konak adı verilen başka bir canlıdan sağlayan, yaşamını konak üzerinde veya içinde geçiren canlılardır. Tüketiciler grubunu genellikle hayvanlar oluşturur ve heterotrof olarak da bilinir. Bitkisel organizmaları besin olarak kullanan organizmalardır.

Bu bitkilerde kritik gece uzunluğu minimum karanlık saat sayısıdır ve çiçeklenme gece uzunluğu, kritik karanlık süresini aştığı zaman ger- çekleşir. Bir diğer deyişle, uzun gün bitkilerinin tam tersine, kısa gün bitkileri 13-14 saat ışıklanma süresinin altındaki sürelerde çiçeklenirler. Bu sürelerin üstündeki ışıklanma sü- relerinde kısa gün bitkilerinde yaprak ve dal sayısında artış, köklerde ise gelişme görülür. Mısır, çilek, soya fasülyesi ve patates bu gruba giren bitkilerdendir.

Nispi nem düşük olduğunda bitkilerde terleme artar, solgunluk yaratır, meyve iriliğini olumsuz etkiler ve meyve kabuğunun kalınlaşmasına neden olur. Doğru cevap E’dir.
Yağışın etkinliği, hızı ve süresi yanında ortaya çıktığı zamana da bağlıdır.
Aşağıdakilerin hangisinde yağış daha yararlı olmaktadır?
Nadas zamanında gelen yağış
Ocak-Şubat döneminde gelen yağış
Ürünün tarlada olduğu zaman gelen yağış
Vejetatif dönemde gelen yağış
Tozlanma ve döllenme zamanlarında gelen yağış
Ürünün tarlada olduğu zaman gelen yağış, nadas zamanında gelen yağıştan; generatif dönemde gelen yağış, vejetatif dönemde gelen yağıştan; Mayıs-Haziran döneminde gelen yağış, Ocak- Şubat döneminde gelen yağıştan daha faydalıdır. Ayrıca bitkilerin tozlanma ve döllenme dönemlerinde gelen yağış döllenmeyi azaltacağından verim düşüklüğüne sebep olmaktadır.

Meralar ise otlatmaya uygun alanlardır. Diğer şıklarda çayırların özellikleri verilmiştir.