Weber’in sosyolojisinin temelini hem pozitivizme karşı aldığı tavır hem de büyük oranda sınıf çatışmalarının toplumun gelişmesinde temel dinamik süreci biçimlendirdiği şeklindeki Marxist genellemeye hücumu oluşturmaktadır. Yani Weber’in sosyolojisi, bir yandan evrimci pozitivizme ve diğer yandan da Marxizm’e tepki olarak ortaya çıkmıştır.

Çok uluslu şirketlerin yoğunlaşma eğilimi eski dilde temerküz Marksist literatürde karşılığıyla tekelleşme diyoruz, artan oranda sürmektedir. 100 en büyük çok uluslu şirket dünya üretiminin %30’unu gerçekleştirmektedir ve toplam istihdamın da %16’sını sağlamaktadır.

Max Weber sanayi toplumlarının yapısını diğer toplumlarla karşılaştırarak, gelişimin odağına rasyonel düşünce ve rasyonel aklı koyan ilk sosyologdur.

Modernleşme Okulu’nun çevre yapılarının gelişmesine ilişkin ana tez ve kuramları 1960’ların ikinci yarısından başlayarak ciddi ve yoğun eleştirilere hedef oldu. Bu çerçevede ilk başyapıt, kuşkusuz, P. Baran’ın “Büyümenin Politik İktisadı”dır (Baran, 1957).

II. Dünya Savaşı devam ederken savaştan sonra kurulacak olan yeni uluslararası para sistemine ilişkin olarak İngiliz ve ABD Planları yayınlandı. ABD, SSCB dâhil tüm üyelerin onayını alarak bir anlaşmaya vardı. Varılan sonuçlar, 1944’te Bretton Woods’da toplanan bir konferansta karara bağlandığı için bu kararlardan Bretton Woods Kararları olarak da söz edilir. Bu kararlarla Türkiye dâhil 44 ülke uluslararası para sisteminin esaslarını kabul etti. Bretton Woods Anlaşması ile ‘ikiz kuruluşlar’ olarak anılan Dünya Bankası ve kısa adı IMF olan Uluslararası Para Fonu kuruldu.