Sözbilimin en önemli kuramından birisi olan özsunum (ethos), etkileyim (pathos) ve uslamlama (logos) üçlü yapısı bir sanat, teknik ve bilim olan sözbilimin yapılanma biçimini ortaya koymaktadır

Paléographie eski el yazılarını okuma bilimidir ve metin eleştirisine yardımcı olan bilim dallarından biridir.

Tümdengelimi uygular, ifadesi yanlıştır. 

Jean-Pierre Richard’a göre izlek “bir yapıtın anlam birimlerinden biridir”.

Özellikle Fransa’da gelişen, temel bir gerçeklik olarak yapıya dayanan, yapı üzerine kurulan bilim kuramına yapısalcılık adı verilir.

Yarı mantıksal kanıtlar: Sözbilim temelde yalnızca yarı mantıksal kanıtlara dayanır. Bazıları kanıtları ikiye ayırır: yarı mantıksal kanıtlar ve biçimsel mantık alanına dayalı kanıtlar. İkincisi için matematikteki kanıtlamalar örnek verilebilir. Jean-Jacques Robrieux kanıtları üçe ayırır:
Tanımlar: Bir kavrama anlam vermek için denklik ya da eşdeğerlik ilişkisi
sağlar.
Karşılaştırma: Ortak özellikleri olan birden çok kavram arasında yakınlaştırarak ya da ayırarak bir nesne ya da kavramı açıklar ya da betimleme yapar.
Bağdaşmazlık: Aynı sistem içinde bir arada bulunmayacak iki kesinlemeyi belirtir. Diğerini mantıksal olarak yadsımaz, ama ikisi aynı sistem içinde bir arada bulunmaz.

Anlatım düzeyi çağdaş dilbilim kuramlarının ele aldığı sözbilim betilerinden biri değildir.

Söylemin izleği (teması) ile ilgili her türlü ikna yolunun araştırıldığı aşamayı belirtir. Konuşmayla ilgili söylem türünü belirleme, bir buluş durumudur.

Poulet ve Bachelard çözümlemelerinde ruhbilim, ruhçözümleme ve görügübilimden yararlanır. Jakobson yapısalcı dilbilim öncülerindendir. Sartre ise varoluşçu eleştiriyi benimser. Soru kökünde sorulan eleştirmen Richard’dır.

Söylemin sesletimi (telaffuzu), tonu, sesin yüksekliği ya da alçaklığı ile hareket aşaması ilgilenir.

Uzatının amacı, alıcıyı eğlendirmek ve sonuçtan önce onu oyalamaktır. Bunları yapabilmek için somut sunum ve alıcının gözü önünde gerçekleştirilen canlı
betimleme gibi söz sanatlarına başvurulur

Söylemdeki düşünce, kanı ve duyguların yaygın ve yalın anlatımından uzaklaşan, az ya da çok değerli bir buluş olan az ya da çok çarpıcı biçime, deyişe beti denir

Edebiyat eleştirisi, edebiyat yapıtlarına ve / ya da yazarların, şairlerin yaratıcılıklarına, özgünlüklerine ilişkin belli bir yargıda bulunmak, yorum ve açıklama getirmek veya açımlama yapmak amacıyla gerçekleştirilen özgün ve özenli okuma ve incelemeler sonucu oluşur.

Taklit (Mimesis) ve Arınma (Catharsis) gibi edebî araştırmalarda hâlâ kullanılmakta olan temel kavramları ortaya koyan filozof Aristoteles’tir.

Verici ile alıcı arasında bilgi aktarımını sağlayan söylem Bilgi verme ve açıklama amaçlı ince ya da yalın biçem ile açıklanabilir.

Aristoteles yargılayıcı/savunmacı söylem, tartışma söylemi ve övgü-yergi söyleminden bahseder.

Geleneksel sözbilimde kullanılacak söylem türü olarak, Aristoteles üç tür söylemden söz eder: yargılayıcı/savunmacı söylem, tartışma söylemi ve övgü-yergi söylemi.

Verilen yazarların hepsi izlekçi eleştirmenler arasında yer alır.