Öznel-izlenimci eleştiri eleştirmenin, eser karşısında beğenisine, duygu ve düşünce dünyasına göre tavır aldığı, genel eleştiri ilkelerinin değil, kişisel zevklerin ön plana çıktığı eleştiri anlayışıdır.

1913’ten sonraki yazılarında ise daha sistemli bir metot takip ettiğini gördüğümüz Ali Canip, bu yazılarında bir polemik ve eleştirilere cevap havasından ziyade tam bir sistem arayışı içerisinde görülür.Doğru cevap ''D'' şıkkıdır.

1896 yılından itibaren Halit Ziya (Uşaklıgil), Mehmet Rauf, Tevfik Fikret, Cenap Şahabettin, Süleyman Nazif, Ali Ekrem gibi şair ve yazarlar Recaizade Mahmut Ekrem’in teşvikiyle Servet-i Fünûn dergisi etrafında toplanmışlardır.

Yahya Kemal, Çocuk Dünyası, İçtihad, Sebilürreşat, Türk Yurdu, Safahat-ı Şiir ve Fikir, Takip ve Tenkit, Terbiye Mecmuası gibi dergilerin de tanıtımını yapar.

Meşrutiyet döneminde dil konularındaki eleştiriler daha çok “Yeni Lisan” hareketi etrafında gerçekleşmiştir. Ömer Seyfettin, Ali Canip, Ziya Gökalp, Hamdullah Suphi, Yakup Kadri, Halit Ziya, Cenap Şahabettin, Mehmet Fuad, Raif Necdet, Şahabettin Süleyman gibi isimlerin ön plana çıktığı bu tartışmalar çok değişik edebiyat dergilerinde gerçekleştirilir. (Abdülhak) Hamit Tarhan ise Tanzimat dönemi yazarlarındandır. Doğru cevap E’dir.

Belli bir meslekte şöhret bulan kişilerin biyografilerini anlatan eserlere tezkire,
bunlardan şairlerin hayatlarını anlatan, eserlerinden örnekler verenlere de şair tezkiresi denir.

Servet-i Fünûn dergisi 27 Mart 1891’de D. Nikolaidi’nin sahibi olduğu Servet gazetesinin eki olarak çıkmaya başlamış bir yayın organıdır.

Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatında öznel eleştiri anlayışıyla dikkat çeken ilk isim Nurullah Ataç'tır.

Bahsi geçen yazarlar akademik eleştiri anlayışını benimsemiş yazarlardır. 

Edebiyatımızda eleştiri, deneme ve makaleleriyle tanınan Orhan Burian ise1936’da Yücel dergisinde çıkan Edebi Eser ve Edebi Tenkit isimli iki yazısında ve Edebiyatımızın Asıl Noksanı isimli bir diğer yazısında eleştiriyi edebiyatımızın önemli bir eksikliği olarak görür.

Köprülü, 1917 tarihinde Yeni Mecmua dergisinde çıkan Harabat, Ozan ve Harname isimli yazılarında eser ve dönem eleştirisine yer verir. Harabat yazısında bütün bir eski edebiyatı örnekler çerçevesinde ele alır. Ozan yazısında İslamiyet öncesi edebiyatımızı ve özelliklerini söz konusu eder. Şeyhi’nin Harname’sini ise bir hiciv eseri olması bakımından değerlendirerek Tanzimat Döneminde yazılan hicivlerin onun kadar başarılı olmadıklarını belirtir.

Genç Kalemler hareketi, dilde sadeleşmeyi savunuyordu, ama onlar da dilde aşırı sadeleşmeyi savunan ve adına “Tasfiyecilik “ denilen hareketi eleştiriyordu.

1939-1960 arasında eser eleştirisi bağlamında çok sayıda yazı bulunduğu görülmektedir. Bunların önemli bir kısmı eser tanıtımı özelliği taşımakla birlikte, önemli bir kısmı ise eleştirel değerlendirmedir. Bu türden yazılar içerisinde ön plana çıkanlar Yaban, Sinekli Bakkal, Fahim Bey ve Biz, İçimizdeki Şeytan, Matmazel Noralya’nın Koltuğu gibi edebiyatımızın belli başlı romanları ile bu dönemde ön plana çıkan öykülerdir.

Yeni Lisan hareketinin en önemli eleştirel yazıları 1911’de çıkmaya başlayan Genç Kalemler dergisinde Ali Canip, Ömer Seyfettin ve Ziya Gökalp tarafından yazılmıştır. Doğru cevap C’dir.

Tevfik Fikret’in Rubâb-ı Şikeste isimli şiir kitabının başında yer alan “Sühâ ile Pervin” başlıklı şiirindeki Sühâ karakteri ile Halit Ziya’nın Mâi ve Siyah başlıklı romanındaki başkahraman olan Ahmet Cemil karakteri, Mehmet Celâl’in tasvir ettiği şair tipiyle büyük ölçüde örtüşmektedir. Doğru yanıt D seçeneğidir.

Doğan Hızlan’ın Yazılı İlişkiler (1983), Günlerde Kalan(1983), Sanat Günah C¸ıkarıyor (1992), Kitaplar Kitabı (1996), Saklı Su (1996),Edebiyatımıza Dipnotlar (2010), Şiir C¸ilingiri (2010), Kitaplarla Kültür Turu(2010), Sönmüş Kibritin İzinde (2011) Aynadaki Bakışlar (2011) gibi eleştiri kitapları bulunmaktadır.