Bu dönemde ön plana çıkan ve kendisinden sonra da akademik çevrelerin eleştiri anlayışında etkili olan ve sistematik eleştiri anlayışını bir anlamda Türk edebiyatında kuran isim Mehmet Kaplan’dır.

Şinasi, Namık Kemâl, Ziya Paşa ve Recaizade Mahmut Ekrem gibi isimler edebiyatın ne olduğu, edebî türlerin nitelikleri ve yaşadıkları dönemlerde yayımlanan edebî eserlere dair görüşlerini müstakil olarak veya çeşitli eserlere yazdıkları ön sözlerde ifade etmişlerdir.

Bu dönemdeki dil üzerine eleştirel yazılar daha çok yazı devrimi, dil devrimi, dilde özleşme, konuşma dili-yazı dili ve gramer konuları etrafında yazılmıştır. Bunlar arasında C seçeneğinde verilen "Dilde yaratıcılık" yer almamaktadır.

Yeni Lisan başlıklı makalelerde, eski dilimizin hasta olduğu, içinde gereksiz ve yabancı kaideler yer aldığı belirtilmiştir. Doğru yanıt C seçeneğidir.

1914’te Darülbedayi’nin kurulması ve bilhassa 1919’da Temaşa dergisinin çıkması II. Meşrutiyet sonrasında tiyatro konusundaki en önemli aşamalardır.

Sanatçılar, harf sırasıyla, şu isimlerden oluşmaktadır: Abdülhalim Memduh, A. Nazım, Abdülkerim Hadi, Abdülkerim Sabit, Adanalı Ziya, Ahmet Rasim, Alaybeyzâde Naci, Ali Ferruh, Ali Feyzi, Ali Kemal, Ali Nizamî, Ali Nusret, Ali Ulvi, Andelip Fâik Esat, Beşir Fuad, Fatma Aliye Hanım, Fazlı Necip, Halil Edip, Hasan
Asaf, Hayret Efendi, Hüseyin Daniş, İsmail Safa, Makbule Leman, Manastırlı Rıfat, Mehmet Celâl, Mehmet Ziver, Menemenlizâde Mehmet Tahir, Muallim Feyzi, Muhyiddin, Mustafa Reflit, Müstecabizade İsmet, Nâbizâde Nâzım, Nigar Binti Osman, Recep Vahyî, Selânikli Tevfik, Tepedelenlizâde Kâmil. Doğru yanıt A seçeneğidir.

Memet Fuat, Unutulmuş Yazılar (1986)’da bir araya getirdiği Eleştiri Üzerine Notlar, Eleştirinin ‘L’si, Sanatçının Eleştirmenliği, Kendini Eleştirmek gibi yazılarında eleştiri anlayışını, eleştiri teorisi ve eleştiri tarihimizle ilgili görüşlerini aktarır. Doğru cevap E’dir.

Nahit Sırrı Örik, 1937 ve 1938’de Ülkü’de çıkan Tenkit Kürsüleri ve Öz Şiir Hakkında Bir Yazı ve O Yazı Dolayısıyla isimli yazılarında batıdaki gazetelerin eleştiri kürsülerini örnek göstererek bizim edebiyatımızda da Nurullah Ataç, Peyami Safa, Suut Kemal gibi isimlere bu tarzda kürsü vermenin daha faydalı olacağını belirtir.

Fenniye-i Eşar Hasan Yaver tarafından kaleme alınmıştır. Doğru cevap E'dir.

Bavul dışındaki bütün dergiler 1923-1938 döneminde çıkan ve eleştiri yazılarının yer aldığı dergilerdendir. 

Celal Sahir ise Servet-i Fünun’da çıkan Lisanımız isimli üç makalesinde dilin birkaç kişinin isteğine göre bir şekle sokulamayacağını, dilimize Osmanlı Türkçesi demenin uygun olacağını, Arapça ve Farsça kelimelerin dilimizin kurallarını bozmadığını, ileri seviyedeki bütün dillerin başka dillerden kelimeler aldığını, aldıkları bu kelimeleri de kendilerine göre değişikliklere uğrattıklarını ifade eder ve dilin sadeleşmesi fikrine katılır.Doğru cevap ''B'' şıkkıdır.

Yeni Lisan hareketini eleştirenlerle en çok polemiğe giren Ali Canip olmuştur.Doğru cevap ''C'' şıkkıdır.

Ali Canip’in bunlar haricinde devir ve eser eleştirisi bağlamında yazıları da bulunmaktadır. 1911’de Genç Kalemler’de çıkan Millî Edebiyat Meselesi yazısında hâlihazırdaki edebiyatı ve özellikle şairleri millî şiir yazma konusundaki başarısızlıkları dolayısıyla eleştirir ve şiirlerinde gerçek bir yaratıcılığının bulunmadığını belirtir.

Ara Nesil sanatçıları edebiyata milletin kalkınmasını sağlayacak bir araç olarak bakmışlar ve böylece edebiyata tam olarak ne olduğu belirli olmayan yeni bir fonksiyon yüklemişlerdir. Doğru yanıt C seçeneğidir.

Cumhuriyetten Sonra Hikâye ve Roman (3 cilt, 1959-1965) isimli eseriyle edebiyatımızda tanınan Tahir Alangu, incelemelerinde nesnel bir anlayışı uygulamaya çalışan bir edebiyat araştırmacısı ve eleştirmendir. Doğru cevap B’dir.

Behçet Kemal 1935’te Ülkü’deki Gönüllü Saat yazısında sanatkârın inkılâp edebi yatının emrinde olması gerektiğini; bunu bir gönül, bir vicdan borcu gibi görmesi gerektiğini; çünkü ancak bu şekilde bu hareketin halkın ruhuna sinebileceğini; yeni fikir ve yeni görüşleri halkın önüne ancak sanatın koyabileceğini dile getirir.

Yakup Kadri, Divan edebiyatına Klasik edebiyat demenin doğru olmadığını belirtir ve bunun Halk edebiyatı için uygun olacağını söyler; Kâzım Nami de Divan edebiyatının milli olmanın çok uzağında olduğunu ifade eder; İsmail Habip ise divan edebiyatını bir dalkavuk edebiyatı olarak görür; Behçet Kemal taklit bir edebiyat olarak tanımlar. Sabahattin Eyüboğlu ise 1938’de yayımladığı Yeni Türk Sanatkârı Yahut Frenk’ten Türk’e Dönüş yazısında bu eleştirileri doğru bulmadığı gibi edebiyatımızı Tanzimat’tan başlamanın da doğru olmadığını Fuzuli’nin de Türk olduğunu ve Türkçe yazdığını söyler. Ataç ise Divan edebiyatının bir şekil ve dil edebiyatı olduğunu, içerikte ise insanı ve hayatı yakalayamadığını ve kendisini tekrar ettiğini söyler