Endüstri ilişkileri: Çalışmadan doğan ilişkilerin düzenlenmesini, aktörlerini ve bunlar arasındaki çatışmacı ve barışçı etkileşim ve eylem biçimlerinin incelenmesini konu alan bir bilim dalıdır. Endüstri ilişkileri yerine çalışma ilişkileri, iş ilişkileri, mesleki ilişkiler, sendikal ilişkiler, işçi-işveren ilişkileri, emek-sermaye ilişkileri, toplu ilişkiler, işçi-yönetim ilişkileri, personel ilişkileri, insan ilişkileri gibi kavramlar kullanılmaktadır. 

Endüstri ilişkileri açısından işçi tarafının muhatabı olan işveren örgütü ise Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK)dur.

Hem BusinessEurope’a hem de BIAC ‘a Türkiye’den üye örgütler; TİSK VE TÜSİAD’DIR. TOBB, BIAC’a üyedir.

Altın yakalı çalışanlar: Son yıllarda ‘entelektüel sermaye’ olarak da bilinen bilgi işçileridir.

İşveren sendikalarının ve üst örgütlerinin yapıları işletmelerin büyüklüğü, devletin çalışma hayatındaki rolü, ülkenin coğrafi büyüklüğü, işçi sendikalarının yapısı ve yasal düzenlemelerden doğrudan etkilenmektedir.

6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu işçi sendikalarını, “işçilerin (…) çalışma ilişkilerinde, ortak ekonomik ve sosyal hak ve çıkarlarını korumak ve geliştirmek için en az yedi işçinin (…) bir araya gelerek bir işkolunda faaliyette bulunmak üzere oluşturdukları tüzel kişiliğe sahip kuruluşlar” şeklinde tanımlamaktadır

(md. 2/ğ).

Demokratik temsil fonksiyonu işçilerin işyeri düzeyinde çalışma koşulları ve toplumsal düzeyde de ekonomik ve sosyal politikalar üzerinde söz hakkını ve kimlik sahipliğini ifade eder.

IOE, işverenlerin uluslararası platformda işgücü ve sosyal politika alanlarındaki çıkarlarını temsil eden tek örgüttür. 2016 yılı itibarıyla IOE’ye 143 ülkeden 150 ulusal düzeyde faaliyet gösteren işveren sendikalarının üst örgütü üye bulunmaktadır.

İşveren sendikaları tabanda yalnızca işkolu düzeyinde örgütlenirken üst düzeyde işçi sendikalarında olduğu gibi sendika birliği, federasyon ve konfederasyon şeklinde örgütlenebilmektedir. Ayrıca işveren sendikaları, uluslararası platformda da dünya çapında ve bölgesel düzeyde örgütlenebilmektedir.

Çalışma ekonomisi, üretimin temelinde bulunan kaynaklardan birisi olan ‘işgücü’ faktörünü konu almaktadır. İşgücü arzı ve talebinin yapısı, ücretler ve enflasyon arasındaki ilişkiler, işgücünün diğer üretim faktörleriyle olan ilişkileri çalışma ekonomisinin konuları arasındadır.

Klasik Teori’ye göre, sendikalar amaçlarını iki yöntemle gerçekleştirebilirler. Bunlar toplu pazarlık ve yasal düzenlemelerdir.

Dünya çapında faaliyet gösteren uluslararası sendikal örgütlerin başın­da, Uluslararası İşverenler Örgütü (IOE) gelmektedir. Diğerleri bölgesel düzeyde faaliyet gösteren çeşitli uluslararası işveren örgütlerindendir.

Sanayileşme ile birlikte toplumsal yapı içerisinde güçlü bir sosyal taraf olarak kendini kabul ettiren işçi sendikalarının tarihsel olarak üç temel fonksiyonu bulunmaktadır. Ekonomik fonksiyon, demokratik temsil fonksiyonu ve sosyal fonksiyon. Ekonomik fonksiyon işyeri, iş kolu ve ulusal düzeyde yaratılan ekonomik değerin toplu pazarlık vasıtasıyla adalet ve eşitlik içinde paylaşılmasını; demokratik temsil fonksiyonu işçilerin işyeri düzeyinde çalışma koşulları ve toplumsal düzeyde de ekonomik ve sosyal politikalar üzerinde söz hakkını ve kimlik sahipliğini; sosyal fonksiyon ise emeğin dayanışma bilincinin güçlenmesini, ortak değerlerin ve amaçların tanımlanmasını, işçilerin sosyal risklerinin kontrol altına alınmasını, sosyal risklerin olası sonuçlarının yönetilmesini, sosyal dışlanma ve yoksullukla mücadeleyi ifade etmektedir. 

Endüstri ilişkilerinin üç temel aktörü vardır: İşçiler ve örgütleri, işverenler ve örgütleri ve devlet.

Yönetici pozisyonunda çalışan kadınların, belirli bir aşamadan sonra yükselmelerini engelleyen faktörlerin toplamına cam tavan ya da cam tavan sendromu adı verilmektedir.