Sınıflandırma, çok sayıda bilginin belirli sınıf ve gruplara göre düzenlemesi işlemidir. Büyük defterlere yapılan kayıtlar sınıflandırma işlevine yöneliktir.

Tahsil edilemediği için şüpheli duruma düşen bir alacağın daha sonraki bir tarihte tahsil edilmesi durumunda yapılacak yevmiye kayıtlarında  şu hesaplar kullanılır:

100 Kasa Hesabı
128 Şüpheli Ticari Alacaklar Hesabı
129 Şüpheli Ticari Alacak Karşılığı Hesabı
644 Konusu Kalmayan Karşılıklar Hesabı

1000*5.25=5250

5.250 - 5.000= 250 kar

Muhasebe dışı envanter sayım ve değerleme işlemlerinden oluşmaktadır. İşletmenin tüm varlık ve borçları sayılarak, ölçülerek veya tartılarak belirlenmekte sonrasında da bu varlık ve borçların parasal değerleri tespit edilmektedir.

Muhasebe açısından değerleme; “bir işletmenin varlıklarının ve borçlarının değerinin parasal olarak belirlenmesidir. Değerlemenin amacı; işletmenin belirli bir andaki gerçeğe en yakın mali durumunu ve kâr – zararını saptamaktır. Bu amaçla işletmenin sahip olduğu bütün varlıkların miktarları saptandıktan ve borçları da belirlendikten sonra tek tek para birimiyle çarpılarak değerleri belirlenir. 

Yöneticiler

Dönem sonu işlemlerinde sayım sonuçları gerçek durumları yansıtmaktadır. Dolayısıyla hesapların gerçek durumu gösterir hale getirilmesi gerekmektedir. Gerçek durum 50.000 lira, kasa hesabının kalanı 48.500 lira ise gerçek durumda bir fazlalık vardır demektir. Bundan dolayı aradaki fark kadar bir fazlalığın bulunduğunu söyleyebiliriz. Bu tespitin ardından işletme kasa hesabının kalanını gerçek durumu gösterir hale dönüştürecek işlemleri yapması gerekmektedir.

Muhasebe dışı envanter ile hesaplar arasında farklar varsa ayarlama ve düzeltme kayıtları ile bu farklar ortadan kaldırılır. Ayrıca dönem sonuna özgü bazı işlemlerin de muhasebeleştirilmesi gerekmektedir. Her iki işlem de muhasebe içi envanter işlemleri kapsamında ele alınmaktadır.

Sorunun doğru yanıtı D şıkkıdır. Çünkü rayiç bedel ve vergi değeri bina ve arazileri değerlemede kullanılan değerlemede kullanılır. Mukayyet değer ise alacaklar, borçlar ve karşılıkların değerlemesinde kullanılır. Emsal bedel de, değeri düşen emtia veya değeri düşen mallar gibi gerçek bedeli olmayan veya bilinemeyen bir varlığın değerlemesinde kullanılan ölçüttür. 

VUK 265. maddeye göre mukayyet (kayıtlı) değer “bir iktisadi varlığın muhasebe kayıtlarında görülen değeri” olarak tanımlanmıştır.

Muhasebe sürecindeki işlemler temel olarak üçe ayrılmaktadır.
1. Muhasebe dönemi başında yapılan işlemler
2. Muhasebe dönemi içinde yapılan işlemler
3. Muhasebe dönemi sonunda yapılan işlemler

VUK hükümlerine göre maddi duran varlıklar ilk muhasebeleştirilmelerinde maliyet bedeli ölçüsüne göre değerlenir.

157 Diğer Stoklar hesabında yan mamuller, artıklar, hurdalar, değeri düşen mal gibi stoklar takip edilir.

Muhasebe dışı envanter işlemleri birbirini izleyen iki aşamadan oluşur. Bunlar Sayım ve Değerlemedir.

Stokların muhasebe dışı envanteri, stokların sayım ve değerlemesinden oluşur. Muhasebe dışı envanter sonuçlarına göre, muhasebe içi envanterde yani muhasebe kayıtlarında yapılması gereken işlemler söz konusu olur.

Stokların envanterine stokların fiziki sayımı ile başlanır. Ülkemizde üçer aylık geçici vergi dönemlerinden Mart, Haziran ve Eylül ayları sonlarında, bir çok işletmede fiziki sayımdan (fiili envanter) ziyade stok kayıtları üzerinden envanter (kaydi envanter) yapılmaktadır. Ancak 31 Aralık itibariyle mutlaka fiili sayım yapılmalıdır. Bu amaçla oluşturulan sayım ekipleri, işletmenin deposunda yer alan tüm stokları fiilen sayar, tartar, ölçer ve envanter listelerini çıkartır. Sayım işleminde işletmede var olan tüm hammadde, yarı mamul, yardımcı malzeme, mamul ve ticari mallar ayrı ayrı sayılır. Envanter işlemleri sırasında satın alınmış ve henüz depoya gelmemiş mallar stoklar içinde değerlendirilmez. Konsinye (emanet) olarak gönderilen mallar stoklar içinde kabul edilir, konsinye olarak gelen mallar ise stoklar içine dahil edilmez.

Türkiye'de değerleme ile ilgili düzenlemeler Türkiye Muhasebe Standartları, Genel Kabul Görmüş Muhasebe İlkeleri ve Vergi Usul Kanunu çerçevesinde yürütülmektedir. Yeni Türk Ticaret Kanunu'nun düzenleme hükümleri de Türkiye Muhasebe Standarlarına atıf yapmaktadır.

Maliyetle değerleme yöntemlerinin başlıcaları şunlardır:
1. Gerçek (fiili) maliyet yöntemi,
2. Ortalama maliyet yöntemi,
• Ağırlıklı ortalama maliyet yöntemi,
• Hareketli ağırlıklı ortalama maliyet yöntemi,
3. FIFO (İlk Giren İlk Çıkar) yöntemi,
4. LIFO (Son Giren İlk Çıkar) yöntemi.

Bu yüzden sorunun doğru cevabı E seçeneğidir.

Tahsil edilememe riski taşıyan alacaklar şüpheli alacak olarak adlandırılırlar. Bu tür alacaklar, sağlam alacakların izlendiği hesaplardan çıkarılıp, Şüpheli Alacaklar hesabına alınırlar ve bunlar için dönem sonunda karşılık ayrılır.