Çağdaş özerkçilerden Richard Posner, “Against Ethical Criticism” (Etik Eleştiriye Karşı) adlı makalesinde Oscar Wilde’a da gönderme yaparak hiçbir kitabın “ahlaka uygun ya da aykırı” olamayacağını, bir kitabın sadece “iyi ya da kötü yazılmış” olabileceğini söylemiştir.

Kant

Kitabımıza göre, "Bir sanat yapıtının ontolojik statüsünün doğadaki herhangi bir varlıktan farksız olduğunu savunan görüş", "a" seçeneğinde yer alan "fiziksel nesne görüşü"'dür.

Kitabımızda belirtildiği üzere, "Düşünürlerin aklın önemini vurgulamak yerine akla ek olarak ya da aklın üstünde sezgi, hayal gücü  ve duygulara önem verdikleri" dönem "c" seçeneğinde yer alan "romantik dönem"'dir.

Bilişsel Uyarım; Kişinin bilinçli yaşamını harekete geçiren "düşünceler, duygular, algılar ve arzular" gibi etkinliklerdir. Doğru cevap C'dir.  

"Sanat bize bir şeyler öğretebilir mi?" sanat epistemolojisinin en temel sorusudur.

Townsend'in sözünü ettiği üç tür estetik değer yargısı;

I. Biçimi "A, B'den daha iyidir" olan karşılaştırmalı yargılar

II. Biçimi "A, B'dir" olan mutlak yargılar

III. Estetik duygunun kendine yönelik olan estetik deneyim yargıları 

Biçimi "A, B ile benzerdir " olan benzer yargılar diye bir yargıda bulunmamıştır.

Empati; insanın kendisini karşısndakinin yerine koyarak, onun duygu ve düşüncelerini anlaması ve hissetmesidir.

Sanat Yapıtı ile izleyici Arasındaki ilişki: Deneyimleme, Değerlendirme, Eleştirme'dir. Doğru cevap E şıkkıdır. 

 “Aşırı ahlakçılık bir sanat eserinin estetik değerinin ahlaki değeriyle belirlendiği görüşüdür.” Bu görüşün en uç savunulan şekli bütün estetik değerleri ahlaki değerlere indirger. Aşırı ahlakçılığın en tipik savunucusu on dokuzuncu yüzyıl Rus yazarlarından Leo Tolstoy’dur. Sanatın toplum içerisindeki ahlaki öneminin estetik değeri için zorunlu olduğuna vurgu yapan Tolstoy sanatın insan yaşamındaki hizmet ettiği amaca göre tanımlanması gerektiğini de iddia etmiştir.

Sanatı bir bilgi kaynağı olarak ele almanın 4 yolu bulunmaktadır.

1-) Sanatı bilişsel uyarım kaynağı olarak görmek 

2-) Sanatın deneyimsel bilgi sağladığını ileri sürmek

3-) Sanatın ahlaki bilgi sağadığını öne sürmek 

4-) Sanatın bilgi kategorilerini şekillendirmede rolünün olduğunu öne sürmek. 

Dolayısıyla cevap A şıkkıdır.

Doğalcılık sanat kuramlarından birisi değildir.

Francis Hutcheson, örneğin, on yedinci on sekizinci yüzyıl deneyimcilerinin deneye dayalı bilgi anlayışını estetikte göstermeye çalışarak sanatın temeline içsel duyuyu koymuştur. Güzellik ona göre adına güzel duyusu da diyebileceğimiz içsel bir duyudur ve bir nesnedeki belirli özelliklerin kişiler tarafından tasarlanmasıdır. Bu anlayışa göre güzellik nesnel bir özellik değildir ancak kişilerin nesnelerdeki belirli unsurları belirleyebilme yetisidir. Bir kimse örneğin sarı bir toptan edindiği izlenimi tasarlayarak ona “sarı” diyebiliyorsa benzer şekilde bir nesnedeki belirli özelliklerle karşılaştığında bu özellikleri tasarlayarak nesneyi “güzel” olarak değerlendirebilir. Buna göre Hutcheson bir nesnede “tekdüzelik ve çeşitliliğin bileşik oran›” olduğunda kişide güzel düşüncesinin doğduğunu iddia etmiştir.

Platon, sanatçıların, herhangi bir şeyin taklidini o şey hakkında herhangi bir bilgiye sahip olmadan yapabilen kişiler olduğuna inanır; anatsal etkinliklerin de insanların dengesiz bir ruha ve dolayısıyla kötü bir karaktere sahip olmalarına yol açmasından ötürü zararlı şeyler olduğunu savunur.

Poetika adlı eserinde özellikle tragedyalar üzerine eğilen Aristoteles izleyiciler açısından katharsis adını verdiği bir görüş geliştirmiştir.

İradecilik/İstenççilik kuramı diğer kuramlarda biraz farklıdır. Farkı şudur: Diğerleri gibi sanatı basit bir şekilde tanımlamaz. Dolayısıyla cevap B şıkkıdır.