Nietzsche, Apolloncu ve Dionysosçu dürtüleri sanatsal güçler olarak tanımlar ve onlara bakarak gerçek sanatın doğasının anlaşılabileceğini söyler

David Hume (1711-1776) güzelliğin nesneye değil, insan yapısına bağlı olarak belli durumda ortaya çıkan bir haz olduğu konusunda hemfikirdir. Hutcheson’un ‘iç duyu’ kavramına karşılık Hume ‘içsel duygululuk veya duygu’ kavramını kullanır. “Beğeni Ölçütü Üzerine” adlı çalışmasının ana konusu budur. Hume, bu çalışmada amacını şöyle ifade eder: “Bir Beğeni Ölçütü; insanların farklı hissiyatlarının bağdaştırılabileceği bir kural; en azından bir hissi onaylayabileceğimiz, bir başkasını da uygun bulmayacağımız bir hüküm aramamız doğaldır” (Hume, 1987: 229).

Baumgarten- Pratik Aklın Eleştirisi

Kant, Yargı Gücünün Eleştirisi’ne “Güzelin Analitiği” başlığıyla başlar. Ona göre, güzelin ne olduğunu anlamak için öncelikle estetik yargının veya beğeni yargısının çözümlemesini yapmalıyız.

Schiller’e göre güzel kavramı sadece estetik bir kavram değil, aynı zamanda ontolojik, varoluflsal ve psikolojik bir kavram olarak insan yaşamında merkezi bir
öneme sahiptir. Ona göre güzel, “insan varlığının zorunlu koşuludur”. Bu da B seçeneğinde verilmiştir. Diğer seçenekler Kant'ın görüşleridir. Doğru yanıt B'dir. 

Estetiğin temel konularından biri olan “beğeni” kavramı bu dönemde konuyla ilgili eserlerin ana teması olmuştur. Örneğin, Francis Hutcheson’un “Güzellik, Düzen, Uyum ve Dizayn”; David Hume’un “Beğeni Ölçütü Üzerine” ve Edmund Burke’un “Güzel ve Yüce idealarının Kaynağı Üzerine Felsefi Bir İnceleme”
adlı çalışmaları beğeni yargısını ele alır.

Doğru cevap Apolloncu ve Dionysosçu olmalıdır.

Baumgarten’ın estetiği bir bilgi kuramı olmasının yanı sıra aynı zamanda bir çeşit mantıktır. Onun gözünde estetik, duyusal bilginin mantığıdır. Hem estetik hem de mantık yetkin bilgiye ve doğruluğa ulaşmayı hedefler. Estetik, duyumsal alanın bilgisinin yetkinliği ve doğruluğuyla ilgilenirken, mantık akılsal bilginin yetkinliği ve doğruluğuyla ilgilenir... Baumgarten, düşünsel olanla duyumsal olanı rasyonalite açısından ilişkilendirerek bu eksikliği gidermeye çalışır... Baumgarten’a göre estetik öyle bir alandır ki hem bir bilgi ve mantık kuramını hem de bir sanat kuramını içerir... Baumgarten’a göre, sanatın doğrusu mantıksal doğruya geçiş için gereklidir çünkü duyumsal biliş veya estetik kavram aracılığıyla bilinçsiz ve bulanık bilinçten açık ve seçik bilişe geçmek mümkün olur. Bu açıdan estetik, aklın yetkinleşmesinde bir hazırlayıcı ara basamaktır... Baumgarten’a göre, bazı algılarımız açık ve seçik iken bazıları da bulanıktır. Bilme yetisi de açık seçik ya da bulanık olanın bilinmesine göre çeşitlenir. Salt akıl veya akıl yürütmeyle ilişkili olan üst bilme yetisi açık ve seçik algı sağlar. Duyumsal olanla ilişkili olan alt bilme veya aşağı bilme yetisi ise muğlâk, açık ve seçik olmayan algı kazandırır. Buna göre I., II.,III. ve IV. maddelerdekiler söylenebilir. Doğru cevap E'dir. 

Güzel kavramı mantıksal olarak belirlenebilir ifadesi, Orta Çağ İslam estetiğinin özelliklerinden biri değildir.

Schiller, “hoş”, “çekici”, “soylu”, “duyusal” ve “çocuksu”yu estetik değer olarak görür.

AlgI Fenomenolojisi’nin en temel iddiasI bilincin yanI sIra deneyimin de yönelimsel olmasıdır.

Bu düşünce Mevlana (1206-1274) tarafından dile getirilmiştir.

Fichte, Shelling ve Hegel, Alman idealizminin önde gelen üç düşünürüdür. Bu düşünürlerin ortak noktası Kant’tan miras kalan özgürlük-zorunluluk problemini felsefi çalışmalarının merkezine koymuş olmalarıdır. Sorunun doğru cevabı “özgürlük-zorunluluk probleminin felsefi çalışmaların merkezinde oluşu” seçeneğidir.

Retorik, mantık, aritmetik, gramer ve geometrinin liberal sanatlar sınıflandırılmasının içinde yer alırken, şiir bir beceri ve zanaat türü olarak görülür.

Almanca Geist sözcüğünün karşılığı olan Tin, kimi metinlerde Zihin (Mind), kimi metinlerde de Ruh (Spirit) olarak karşılanmaktadır. Hegel felsefesinde Tin, genel anlamda insan zihnini ve onun ürettiklerini ifade eder. Bu anlamda Tin, doğanın karşıtıdır.

Schiller

Güzelin özsel veya metaşziksel olarak belirlenmesi Platon’un olgunluk döneminde yazdığı şölen adlı eserinde yer alır. Şölen M.Ö. 416 yılında Agathon’un evinde gerçekleşen ünlü bir toplantının hikâyesidir. Bu hikayenin ana konusu sevgi(eros) olan bu toplantının baş konuşmacısı sokrates'tir. Katılımcılar ''Sevgi nedir?'' sorusunu yanıtlamaya çalışırlar.

birlik

Hegel, sanatın tarihsel olarak sembolik, klasik ve romantik olmak üzere üç
farklı gelişim aşamasına sahip olduğunu belirtir. Dolayısıyla cevap C şıkkdır.

Platon’un genel felsefi gelişimi üç farklı dönemi kapsar. Dolayısıyla cevap D şıkkıdır.