Dinleyici, konuşanın ögelerinden birisidir. II ve III ise ortam ögesinde dikkat edilmesi gereken hususlar arasında yer alır.

Bir kadının sık sık yakın çevresindeki bir erkeğe ne yapacağını söylemesi erkeğin gözünde özgürlüğünün kısıtlanmasıdır.

Konuşurken dinleyicilerle sanki karşılıklı bir konuşma yapıyormuş gibi davranılmalıdır. Böylece cümle kurma şeklindeki resmiyet gider, konuşmaya sıcak ve canlı bir hava getirilir.

Dinleme sürecinin belli bir takım basamaklarla gerçekleştiğini söyleyebiliriz. Bu basamaklar; işitme, iletiye odaklanma, idrak (anlama) ve yorumlama, çözümleme ve değerlendirme, cevaplama, hatırlama biçiminde sıralanabilir.

Sunuş konuşmaları çoğunlukla bir kişinin bir ödül ya da hediye alacağı durumlar için yapılır.

Bazıları benmerkezcilikle bencilliği karıştırsa da, farklı ama ilişkili iki kavram olduğu görülür. Bencillik; her olayda, her işlemde kendi menfaatını düşünme ve her işten çıkar sağlama düşüncesidir. Benmerkezcilik ise dünyayı “ben”e dayanarak algılamaya ve yorumlamaya karşılık gelir.

II ve III, kadınlara atfedilen tipik beden hareketleri arasında tanımlanır.

İsteneni başaramamak ya da bunları tamamlama yeti ve yetkisinden yoksun kalınan durumlar amaç ilişkili faktörlerdir. Bu alandaki birçok çalışmanın birleştiği ana tema; fiziksel ve sosyal çevreyi kontrol ve etkileme yetkisinde bir düşüş olduğunda, kalabalık algısının artma eğiliminde olduğudur.

Uyumlandırıcılar bireyin, tutumları, endişe düzeyi, kendine güveni vb. konusunda diğer türlere göre daha fazla veri taşır. Rahatsız vücut hareketleri, tırnak yeme, parmak kütletmek, ritm tutmak, insanların ellerini ceplerine sokup bozuk parayla oynamaları, sağa sola yürümeleri, başlarını kaşımaları, kravatlarını düzeltmeleri, saçlarını elleriyle taramaları uyumlandırıcılara örnek olarak verilebilir.

Kısa süreli susma, dilin gramatik özellikleri yüzünden ortaya çıkar. Konuşma içinde dilsel zorunluluklar yüzünden duraklamaktır. Örneğin noktalama işaretleri veya cümle sonları bu bağlamda değerlendirilebilir.

Anlamı tam ve açık olarak belirgin olan işaret dili amblemlerdir. Başka bir deyişle, belli bir kültürel yapılanma içerisinde o kültür üyelerinin çoğunluğunca kesin anlamı bilinen ve sözel dilde bir ya da birkaç sözcükle ifade edilebilecek kodlardır.

Mobbingin pek çok davranışsal boyutu bulunmaktadır. Bunlar iletişime yönelik saldırılar, sosyal ilişkilere yönelik saldırılar, sosyal imaja yönelik saldırılar, mesleki ve özel konuma yönelik saldırılar, sağlığa yönelik saldırılar olarak sıralanabilir. Kişinin kendini ifade etmesine izin verilmemesi, sözlü ya da yazılı tehditlere maruz kalması iletişime yönelik saldırılardan bazılarıdır. Sosyal ilişkilere yönelik saldırıya verilebilecek en temel örnek kişinin içinde bulunduğu ortamdan, diğer çalışanlardan dışlanması, görmezden gelinmesidir. Kişi hakkında dedikodu çıkarılması, ruhsal sorunlarının olduğunun söylenmesi, dünya görüşüyle, inancıyla alay edilmesi, gülünç duruma düşürülmesi ve benzeri davranışlar mağdurun sosyal imajına yönelik saldırılar arasında yer almaktadır. Çalışanın kapasitesinin çok altında işlerde çalıştırılması, yaptığı işlerin ve işe dair önerilerinin küçümsenmesi mesleki ve özel konuma yönelik saldırılar arasındadır. Kimi durumlarda mağdura fiziksel şiddet de uygulandığı görülmektedir. Kişinin işyerindeki eşyalarına veya kendisine zarar verilmesi sağlığa yönelik saldırılardandır.

Konuşma türleri bilgilendirici konuşma, objeler hakkında konuşma, süreçler hakkında konuşma, olaylar ve kavramlar hakkında konuşma olarak beşe ayrılmaktadır. Bunların içerisinde bir şeyin nasıl yapıldığı, bir şeyin nasıl imal edildiği ya da bir şeyin nasıl çalıştığı vb. konularda bilgi verilen konuşma süreçler hakkında konuşmadır.

Ana-baba benliğine sahip bir kişi iletişim kurarken; yargılar, denetler, ders verir, akıl öğretir, korur ve kollar, sahip çıkar, problem çözer, kısıtlar, önyargı ve kalıpları vardır. Oysa benmerkezcilik,sabırsızlık, merak etme ve kontrolsüz olma çocuk benliğine sahip kişilerin özellikledir.