Diğer seçenektekilerde sinemayla ilgili olmasına karşın, doğru yanıt senaryo olmalıdır.

Gün ışığına (daylight) dengeli filmi, yapay ışık (tungsten) koşullarında pozlarken Wratten 80A kod numaralı renk düzeltme filtresi kullanılır. Filtre kullanılmadan pozlama yapılırsa görüntüde kırmızılık oluşacaktır.

Objektif seçiminde yönetmenin cevaplaması gereken pek çok soru vardır. Bunlar; görüntüdeki keskinlik ne düzeyde olacaktır, kontrastlık düşük mü yüksek mi olmalıdır, hızlı bir objektif mi yavaş bir objektif mi gereklidir, yaratılmak istenen perspektif nasıl olacaktır, geniş bir alan derinliğine mi yoksa sığ bir alan derinliğine mi ihtiyaç vardır, geniş bir alan mı yoksa dar bir alan mı çerçeve içine yerleştirilecektir, sabit odak uzunluklu objektiflere mi yoksa değişebilir odak uzunluklu objektiflere mi ihtiyaç vardır? Oyuculuk tekniği objektif seçiminde bir kriter değildir. Doğru yanıt D'dir.

Gün ışı kaynakları yaklaşık olarak şu şekilde hesaplanmaktadır: Şafak vakti-alacakaranlık 2000 K, gündoğumu 3500 K, sabah erken-akşam geç 4500 K, ortalama yaz günışığı 5600 K, bulutlu günde günışığı 6500 K, hafif gölge 7000 K, Kapalı gökyüzü 7000 K, koyu gölge 8000 K, sisli gökyüzü 9000 K, mavi gökyüzü 20000 K, koyu bulutlu gökyüzü 12000 K.

Kaydırma: Kameranın üstüne yerleştirildiği sehpa aracılığı ile “ileri-geri”, “sağa-sola” veya “yay” biçiminde yaptığı hareketleri içerir. İleri veya geri kaydırma; sağa veya sola kaydırma; sola yay (90 derecelik bir yay gibi) veya sağa yay yapmak olarak da ifade edilebilir. Kamera bu şekilde oyuncu veya nesnelerin etrafında, yanında, arkasında; yani belli bir düzleminde civarında kaydırma hareketi yapmış olur. Hareket, kameranın üçayak üzerinde, belli bir raya yerleştirilmesi veya tekerlekler üzerinde hareket ettirilmesiyle elde edilir.

Kameranın dikine olan hareketler ise, dar açılı objektiflerde daha yavaş algılanır. Kameraya doğru yaklaşan nesnenin çerçevede kapladığı alan, normal objektiflere göre daha yavaş büyür.

Teknisyenliği ile sanatçı kişiliğini destekleyerek filmin görsel çatısını kuran kişi görsel yönetmendir.

Genel olarak filmler iki türde üretilirler: 5600 K gün ışığına dengelenmiş film (D film), 3200 K yapay ışığa dengelenmiş film (B film). Filmlerin özellikleri hakkındaki bilgiler, ışık geçirmez kutuları üzerine basılır. Bilgi kartları; filmin hangi renk ısısına dengelendiğini, formatını ve farklı ışık koşulları altında pozlanırken hangi filtrenin kullanılması gerektiği hakkında kullanıcılara bilgi verir.

İki boyutlu yüzeylerde oluşturulan görüntülerin tasarlanması, düzenlenmesi ve görsel bir ifade biçimine dönüştürülmesinin, ilk görselleştirme aracı olan resim sanatındaki karşılığı “kompoziyson” kavramı ile tanımlanır.

Havada uçan bir uçağı takip eden bir kamera görüntüsünde çoğunlukla uçağın çerçevedeki pozisyonu sabit kalır. Belirli bir süre uçağın gerçekten hareket edip etmediğini anlamak güçleşebilir. Çerçevede uçağın dışında kalan alanlarda hızla geçen bulutlar, bizim için kompozisyonda göreli bir hareket oluştururlar.

Omuz üstünden, yani sırtından gördüğümüz oyuncunun sırt planı neredeyse çerçevenin üçte birini kaplarken ön planı görünen oyuncunun oranı ise üçte iki olur. Bu durum aktarılmak istenen hisse göre de değiştirilebilir.

Yapay ışık koşulları altında ve gece çalışırken, 3200 K filtre, ortalama bir gün ışığında çalışılıyorsa 5600 K filtre seçilmelidir. 3200 K yapay ışığa dengeli filtre seçiliyken, gün ışığında çalışılırsa, görüntüde mavilik oluşur.

Yapay ışığa (tungsten) dengeli filmlerde, yapay ışık (tungsten) kaynaklarında kırmızı ve sarı baskın olduğundan, maviye duyarlı olarak üretilirler. Bu filmlerle, yapay ışık (tungsten) koşulları altında çalışılırken doğal renkler elde edilir. Yapay ışığa (tungsten) dengeli film, günışığı altında filtre kullanmadan pozlanırsa, görüntüde istenmeyen mavilikler oluşacaktır.

Film ve video görüntüsü temel anlamda üç farklı hareketin bir araya gelmesiyle oluşur.

Yeni Dalga’nın en önemli görüntü yönetmeni Raoul Coutard, İtalyan Yeni Gerçekçiliği’nin tavanlı doğal dekorlarla çalışma ilkesini izleyerek, tavana dolaylı ışıklar yerleştirip oyuncuyu ve kamerayı özgürleştirdi. Coutard’ın geliştirdiği bu teknikle oyuncular üzerine yansıyan yaygın bir ışık düşüyor ve belirleyici gölgelerin sonu geliyordu. Böylece oyuncu hareketi mekân içinde sınırsız bir hareket kazanırken, kamera da yönetmenin istediği gibi hareket edebilme avantajına da sahip oluyordu. Bu teknik birçok Yeni Dalga yönetmeninin mizansen düzenlemesini ve biçemci tavırlarını etkiledi.

Üzerinde fikir yürütmeye, resmin kalan kısmını zihinde oluşturmaya gerek bırakamayacak kadar sınırları çizilmesi kapalı kompozisyonun bir özelliğidir.

Çevrinme ya da kayma hareketi, hareketin sonunda beklenen ya da hiç beklenmeyen bir durumu açığa çıkartır.

Yapımcı programa bir süreklilik ve birlik duygusu verecek olan kişidir; çünkü programın birbirinden farklı tüm parçalarının sonunda birbirleriyle nasıl uyumlandırılacağını düşünen, tasarlayan ve bilen sadece odur.

Görselleştirme süreci içerisinde düşünüldüğünde kameranın görmesi ‘nasıl gördüğü’ ve ‘nereden gördüğü’ ile ilgilidir Konunun görüntü çerçevesi içerisinde nasıl yer alacağı ve ne kadar yer kaplayacağı, konuya bakış açısı (kamera açısı) ve kameranın konum noktası gibi bir dizi noktaya yanıt aranmaktadır. Kameranın bakışı açısından düşünüldüğünde kamera nesneye üç farklı konumdan bakmaktadır:  Göz seviyesi,  Alt açı, Üst açı.