Proforma bilanço, gelecekte belirli bir tarihte işletmenin olası varlık, borç ve öz sermaye durumunu tasnifli halde gösteren tablodur.

İşletmenin hangi varlıklara yatırım yapacağına ilişkin kararlar “sermaye bütçelemesi” kararları olarak ifade edilir. Sermaye bütçelemesi, bir işletmenin uzun vadeli yatırımlarının planlanması ve yönetimi işlemlerine denir.

Finansal planlama, işletmenin gelecekte bir bütün olarak bulunmayı hedeflediği konumu ifade etmektir. Her finansal planın bir modeli, girdileri ve çıktıları vardır. Girdiler; satışlar, alacaklar, faiz oranları, stoklar ve borçluluk olabilir. Çıktılar ise proforma bilanço, gelir tablosu ve diğer işletme bütçeleridir. Bu bilgilerden de anlaşılacağı üzere satışlar, alacaklar, faiz oranları, stoklar ve borçluluk finansal planlamanın girdileri olabilir.Seçeneklerde verilen proforma bilanço, gelir tablosu ve diğer işletme bütçeleri ile birlikte finansal planlamanın çıktılarıdır.

İşletmelerde uzun vadeli yatırımların planlanması ve yönetilmesi işlemleri sermaye bütçelemesi konusunun kapsamına girmektedir. Sermaye bütçelemesinde işletmeler yatırım maliyetinden daha fazla kazanç sağlayacak yatırım fırsatlarını ortaya koymaya çalışırlar. Bunun için de birtakım yöntemler kullanırlar. Bu yöntemler paranın zaman değerini dikkate alan (net bugünkü değer, kârlılık endeksi, iç karlılık oranı vb…) ve paranın zaman değerini dikkate almayan (geri ödeme süresi, yatırım karlılığı vb…)yöntemler şeklinde iki başlık altında sınıflandırılır ve irdelenir. Bu açıklamalardan da anlaşılacağı üzere net bugünkü değer, kârlılık  endeksi ve iç kârlılık  oranı paranın zaman değerini dikkate alan yöntemlerdir.

Cevap aradığı sorular dikkate alındığında finans yöneticisinin görevleri genel olarak şu şekilde özetlenebilir:
- Finansal analiz ve denetim
- Finansal planlama
- Yatırımların yönetimi
- İhtiyaç duyulan kaynakların seçimi ve sağlanması

Dönen Varlıklar: İşletmenin kısa süreli, normal olarak bir hesap döneminde paraya çevrilebilir ekonomik değerlere yaptığı yatırımı tanımlamaktadır.

Olağan finansal planlar, işletmenin gelecek dönemlerdeki işlemlerinden doğabilecek ihtiyaçları karşılamak için düzenlenir. Bu tür planların yapılmasında işletme faaliyetleri ile ilgili gelir ve giderlerin uyumlaştırılması amacı vardır. Normal finansal planlar, ham madde alışları, satışlar, satış giderleri ve ücret ödemeleri v.b. ilişkin bilgileri kapsamaktadır.

Çalışma sermayesi yönetimi çeşitli nedenlerle girişim finansmanının en önemli konularından biri hâline gelmiştir. Bu nedenleri şu şekilde sıralamak mümkündür:
- Çalışma sermayesi yönetimine ayrılan süre
- Dönen varlıklara yapılan yatırım tutarı
- İşletmelerin iş hacmiyle çalışma sermayesi arasındaki ilişki
- Çalışma sermayesi ile işletmenin kârlılığı arasındaki ilişki
- Çalışma sermayesinin küçük işletmeler açısından önemi

İşletme riskinin değerlendirilmesi için işletmenin likidite analizi yapılmalıdır. Likidite varlıkların paraya dönüştürülebilme yeteneği olarak tanımlanabilmektedir. Likiditenin iki boyutu vardır; İlki varlığın paraya dönüştürülmesi için gereken zaman, ikincisi varlığın nakde dönüştürüldüğündeki değeri ve bu değerin belirliliğidir. Örneğin sabit makinelere yapılan yatırım genellikle pazarlanabilir senetlere yapılan yatırımdan daha az likittir. Çünkü bir makinenin satışı pazarlanabilir senetlerin satışından daha uzun sürede gerçekleşmektedir. Aynı zamanda, makinenin satış değeri de pazarlanabilir menkul değerlerden daha çok belirsizlik taşımaktadır. İşletmelerin sahip oldukları varlıklar, ne kadar kısa sürede ve değerinden fazla bir sapma göstermeden paraya dönüştürülebiliyorsa, o oranda likittir. Dolayısıyla hazır değerler, menkul değerler, alacaklar ve stoklar, sabit varlıklara oranla daha likit varlıklardır. Dönen varlık kalemlerinin de likidite derecesi farklılık göstermektedir. Dönen varlıklar içinde en likit olanı nakit ve pazarlanabilir senetlerdir.

Bir bilançonun varlık ve kaynak tablosunda yer alan kalemlerin tutarını etkileyen çeşitli etkenler bulunmaktadır. Bütün etmenleri içeren bir model kurarak varlık ve kaynakları ayrıntılı bir şekilde tahmin etmeye olanak yoktur. Uygulamada işletmelerin uzun dönemli finansman gereksiniminin tahmininde satış hedeflerini hareket noktası olarak alan başlıca üç yöntem kullanılmaktadır. Bunlar şu yöntemlerdir:
- Satışların Yüzdesi Yöntemi
- Oranlar Yöntemi
- Regresyon Yöntemi

Bağımlı yatırımlar, tamamlayıcı yatırımlar, ikame yatırımları, almaşık yatırımlar olarak alt bölümlere ayrılır.

Hisse senetleri, işletmelerin sermaye piyasasından uzun vadeli ve özkaynak şeklinde fon sağlamada kullandıkları önemli finansal araçtır.

Nakit, alacaklar ve stoklar, işletmenin çalışma sermayesi kalemleri arasında yer alır.

Yatırım projelerinde seçilen teknoloji; işçilik giderlerini, ham madde ve malzeme stok miktarını azaltıcı etki yaptığından, çalışma sermayesi ihtiyacı daha az olmaktadır. Gerek para piyasalarının gerekse sermaye piyasalarının gelişmiş olduğu bir ekonomik ortamda faaliyette bulunan işletmelerin çalışma sermayesi ihtiyacı, bu piyasaların gelişmemiş olduğu ekonomik ortama göre daha az olmaktadır. Sabit sermaye yatırımları işletme için bir kapasite yaratırken bu kapasitenin kullanılması çalışma sermayesini gerektirmektedir. Üretim kapasitesi ve birim üretim maliyeti yüksek olan işletmeler, daha fazla ham maddeye, işçiliğe ve genel imalat giderlerine para yatırmaktadır.

İşletmelerde uzun vadeli yatırımların planlanması ve yönetilmesi işlemleri sermaye bütçelemesi konusunun kapsamına girmektedir.

İşletmelerin kullanacakları kısa vadeli finansal kaynak tutarı birçok faktör tarafından etkilenmektedir. İşletmelerin varlıklarının önemli bir bölümü dönen varlıklardan oluştuğunda, işletmenin kullanacağı kısa vadeli finansal kaynaklar da artmaktadır. Öte yandan, mevsimlik değişmeler, işletme varlıklarının bileşimi, kaynak maliyeti, ekonomik koşullar, alternatiflerin sınırlılığı ve benzeri faktörler kısa vadeli finansal kaynak tutarını biçimlendirmektedir.

İşletmenin yatırımların finansmanında kullanacağı kaynakların nasıl ve
nereden temin edileceğine ilişkin kararlar ise “sermaye yapısı” kararları olarak ifade edilir. Sermaye yapısı, işletmenin faaliyetlerinin finansmanında kullanılan borç-özsermaye bileşimini ifade eder.

Literatürde bir kişi ya da grup adına eylemde bulunan kişi vekil, vekilin temsil ettiği kişi veya kişiler grubu ise asıl olarak adlandırılır. En basit tanımıyla asıl ile vekil arasındaki ilişkiye ise temsil ilişkisi adı verilir.

İşletmelerde yatırımlar, sadece duran varlıkların satın alınmasını değil, araştırma geliştirmeye, reklama ve entelektüel sermayeye yapılan yatırımlar veya çalışma sermayesi yatırımları gibi farklı isletme harcamalarını da ihtiva etmektedir. Bununla birlikte işletmelerde yatırım denince akla öncelikle bina, makine, arazi, teçhizat ve bilgi gibi mal ve hizmet üretiminde kullanılabilecek duran varlık yatırımları gelmektedir.

İşletmelerde yatırımların azaltılmasının başlıca nedenleri aşağıda yer almaktadır:
- Zarar eden ya da kârlılığı düşük işletme biriminin elden çıkarılması
- İşletmenin esas faaliyet konusu ile ilgili olmayan birimlerinin satışı
- Sermaye yoğun faaliyetlerin elden çıkarılması
- İşletmeye para girişi sağlayarak işletme sermayesini güçlendirme
- Sağlanacak para girişi ile borçları azaltma
- Stratejik planlama gereği bazı işletme birimlerinin elden çıkarılması
- Yatırımın azaltılması kararı almış bir işletmenin bu kararı alma nedenleri seçeneklerde verilen bütün nedenler olabilir.