Kevserî ise hadis alanında yazdığı eserlerle, titiz bir muhakkik nitelemesini
hakkıyla kazanmış, İslâm dünyasının her tarafında tanınan çok önemli son
dönem Osmanlı âlimidir. 

Hz. Peygamber’e Allah tarafından verilen üç görev; tebliğ/ beyân, tebyîn ve tezkiyedir. Tebliğ, Allah’tan aldığı vahyi eksiksiz olarak insanlara bildirmektir. Beyân/Tebvîn Peygamber’in kendisine indirilen kitabı, ümmetine açıklaması, onları ihtilaf ettikleir konularda aydınlatmasıdır. Tezkiye insanları kötü huylardan, kötülüklerden temizlemesi, ınları manevi yönden arındırmasıdır. Sünnet ise Hz. Peygamber’in sözleri, davranışları ve onaylarıdır.

Bu dönemde hadis öğretim ve öğrenimi için Hz. Peygamber’in, sahabîlerin ve tâbiûn neslinin büyüklerinin yoğun faaliyetleri olmuştur. Hz. Peygamber hadislerin kaynağıdır. Onların öğretilmesi ve halk arasında yayılmasında en büyük gayret de Hz. Peygamber’e aittir. Hz. Peygamber bu uğurda zamanın bütün iletişim imkânlarını kullanmıştı.

Sema hocadan işitme anlamına gelir Er-rıhle fi Talebi’l-hadis hadis öğrenimi için yapılan yolculuktur. Muttasıl kaynakla ilgili bir terimdir. Mevzu Hadis güvenilirlik açısından en düşük hadistir.

Murtezâ ez- Zebîdî “Tâcu’l- arûs” u yazmıştır.

Müsned ( المسند ) kelimesi Arapça’da, bir yere veya birine dayandırılan şey anlamına gelir. Müsned türü eserlerde hadisler, hadisin ilk râvîsi olan sahâbîlere göre sıralanmaktadırlar.

Selçuklu Hükümdar’ı Alâeddin Keykubat’a Hz. Peygamber’in vefatından sonra yaşamış olup ona böyle bir mektup gönderilmemiştir.

Hz. Ebû Bekir, beşyüz kadar hadisi yazdığı halde bunları imha etmiştir. İsnad sorma işi kezzâb Muhtâr es-Sakafî (ö. 67/686) zamanında başlamıştır. Hz. Ömer, süneni yazmak için sahâbenin onayını aldıktan sonra bir ay süreyle istiharede bulunmuş, ancak söz konusu endişeyle bu teşebbüsünden vazgeçmişti. Yemen’li Ebû Şâh ve Abdullah b. Abbâs ise hadis yazmış olan veya hadis sahîfesi bulunan sahâbîlerdendir.

Ebû Musa Necîh es-Sindî Hınd alt kıtasında hadis ilmi ile ilgilenen şahıslardandır.

İslâm Dini’ni konu edinen Naklî/Şer’î İlimler, Tefsir, Hadis, Fıkıh, Kelam,Tasavvuf’tur.

Dârekutnî’nin (ö. 385/995) el-İlzâmât ale’s-Sahîhayn isimli eseri de Sahîhayn’da yer almayan yetmiş hadisi bir araya getiren müstedrek türü bir çalışmadır.

Tedvînle daha değişik bir durum kastedilmektedir ki bu, hadislerin daha geniş kapsamlı ve bir “kitap/dîvân” içinde toplanmalarıdır. Böyle bir faaliyeti devlet eliyle ilk olarak başlatan kimse, Halîfe Ömer b. Abdülazîz (halifeliği h. 99-101) olmuştu.

En çok hadis rivayet edenlerden biri olan Ebu Hüreyre, bu hadisleri Hz. Peygamber’in vefatından sonra kaleme almıştır.

Yavuz Sultan Selim döneminde Mısır’ın Osmanlı yönetimine katılması sadece siyasî bir açılım değil, aynı zamanda bilimsel ve kültürel bir kazanım da olmuştur. Sultan Selim İstanbul’a döndüğünde beraberinde pek çok âlim ve sanatkâr da getirmişti. Mısır’ın Osmanlı yönetimine katılması, Anadolu hadisçiliğinin gelişmesinde dönüm noktası 

Zevâid türü eserlerin hadisler açısından sağladığı önemli faydalar bulunmaktadır. Bunlar şu şekilde özetlenebilir:
Kütüb-i sitte ve diğer muteber hadis kitaplarında bulunmayan ve günümüze ulaşmayan birçok hadisi ihtiva etmek.
Farklı kaynaklardaki hadisleri bir araya toplayarak tekrarlarını önlemek.
Müsned ve mu’cem türü eserlerdeki hadislerin konularına göre tasnifini yapmak suretiyle istifadelerini artırmak.
Müsned ve mu’cem türü eserlerdeki hadislerin sıhhat durumları hakkında bilgi vermek.
Ferd, ğarîb ve zayıf olarak bilinen birçok hadislerin kuvvet kazanmasını sağlamak.
Zevâidlerde birbirini açıklayıcı ve tamamlayıcı ayrıntılar muhafaza edilerek bazı hadislerdeki kapalılığın giderilmesini sağlamak.

Cevap A'dır.

Cevap A

Es-Sünenü’l-kübra Sünenler hadis türlerindendir.

Fedâil (fezâil) kitaplarında belli davranışların, şahısların, mekânların, zamanların faziletleri yani değerli oluşları ve üstünlükleri ile ilgili hadisler bir araya getirilir. 

Müstedrek Arapça’da ek, ilave, tamamlama, düzeltme gibi anlamlara gelir. Müstedrek türü eserler, önceki dönemdeki bir müellifin şartlarına uyduğu halde kitabına almadığı hadisleri toplamak suretiyle onun eksikliklerini tamamlayan kitaplardır.