Bu tür kuklaların başları ve kolları mukavva veya tahtadan gövdeleri bezden yapılır. Kuklacı, sağ elini kuklanın giysisinden içeri sokar, işaret parmağı ile başı, baş ve orta parmağı ile kolları oynatır. Eldeki parmaklar ve bileğin hareketi ile kuklaya hareket verir ve doğaçlama olarak kuklanın hareketine uygun şekilde konuşur veya konuşup anlattığı duruma göre kuklaya hareket verir.

Meddahlık geleneğinde sahneye çıkan sanatçının kullandığı eşyalar sandalye, mendil ve sopadır. Bunların dışında geleneğin özelliği olarak başka bir eşya kullanılmamaktadır.

Yuğ töreni: Eski türklerde cenaze anlamına gelir. Diğerleri değildir.

Türk Halk Edebiyatı çalışmalarında seyirlik türler yaygın olarak Halk Tiyatrosu adıyla bilinir.

17. yüzyıldan sonra “kukla” olarak adlandırılmaya başlanılmıştır. Kuklacılara da “Kuklabaz”, “Başkuklabaz”, “Hayalbaz”, “Suretbaz” gibi adlar verilmiştir.

Karagöz oyununda yazılı bir sabit metin yoktur. Karagözcü sözlü kültür ortamında doğaçlama olarak oyununu oluşturur ve oynatır. Ramazan ayında kahvehanelerde usta bir karagözcünün her gece bir oyun oynatacak şekilde en az 28 karagöz oyunu bilmesi gerekmiştir. Bu yapılanış karagözcülerin klasik oyun dağarcığını belirlemiştir. Karagözcüler ramazanın ilk gecesi “Mandıra” oyunuyla başlarlar ve arife gecesi “Meyhane” oyunuyla bitirirlerdi.

Göğüslerinden yatay biçiminde bir ip geçirilen bu kuklalar gayda ve benzeri çalgıların eşliğinde aşağıdan ipleri çekilmek suretiyle oynatılırlar. Bu kuklaların oyunu daha çok sokak eğlenceleri içindir. Bu kuklalar dört köşe bir tahta iskemle üstüne dizilmiş iki veya dört bebeğin dönerek ve zıplayarak oynatılmasından ibarettir.

Seyirlik türlerin ürettiği oyunlarda en önemli öge taklittir.

Keloğlan oyunu: masallara bağlı (ritüel) oyunlardandır. Cemalcik otunu: din dışı oyunlardandır. Tekecik oyunu: din dışı oyunlardandır. Köse – gelin oyunu: din dışı oyunlardandır. Beylerin kini oyunu: din dışı oyunlardandır.

Mücerret Fikirlerle ilgili bir oyun türü olan Beylerin Kini Oyununda bir oyuncu olan Arapoğlu yüzü ve vücudu is veya boya ile karalanmış bir adamdır. Kısa beyaz don giyer. Başına keçi derisinden sivri külah geçirir, bıyık ve sakal takar.

Divan şiirinde ölen bir kişinin ardından yazılan ve ağıt niteliği taşıyan şiirlere mersiye adı verilir.

Kafiyeli  Mâni diye bir mâni çeşiti yoktur.

Karagöz oyunu tek kişinin icra ettiği bir gösteridir. Fakat karagözcünün yardımcıları da vardır. “Hayâlî” veya “hayalbaz” (hayal oynatan) da denilen karagözcü ustasına, “sandıkâr”da denilen çırağı yardım eder. Karagöz oyunun icrası sırasında şarkı ve türküleri okuyana “yardak”, oyun esnasında tef çalan yardımcıya “dayrezen” adı verilirdi.

Hu dervişler dervişler/Hak yoluna gelmişler/Bir fırın ekmek yemişler/Daha yok mu demişler/Hu, hu, hu... anonim halk edebiyatı ürünü olan bu ninni dinî-kutsal nitelikli ninniler anlatım tutumunun bir örneğidir.

Usulsüz ezgiler: Bunlar uzun havalardır ve “kayabaşı”, “divan”, “maya”, “bozlak”, “koşma”, “garip”, “hoyrat”, “kerem”, “kesik kerem”, “müstezad”, “Türkmani”, ve “Çukurova”, “Aydos”, “Eğin” gibi çeşitleri vardır. Zeybek, yalı havası, horon ve sümmani ise, usullü ezgilerdir.