Doğru cevap E şıkkıdır. Köroğlu kolları: İlk Kol, Kasab-ı Cömert veya Ayvaz Kolu, Kösenin Kolu, Koca Bey Kolu, Ma­maç Bezirgân veya Tekelti Kolu, Demircioğlu veya Telli Nigâr Erzurum Kolu, Ki­ziroğlu Mustafa Bey Kolu, Bağdat Turna Teli Kolu, Hasan Paşa Silistre Kolu, Bolu Beyi Kolu, Halep Kolu, Dağıstan Kolu, Gürcistan Kolu, Deli Kara Kolu, Hasan Bey - Dağıstan Kolu, Kaytaz Kolu, Kiziroğlu Mustafa Bey Kırım Kolu, Kenan Kolu, Kayseri Kolu, Köroğlu’nun Oğlu Haydar Bey Kolu, Son Kol şeklinde ifade edilir.

Yazılı metinlerin belki de ilk şekli denilebilecek sözlü anlatmalar daha çok Türkiye’nin doğu bölgelerinde anlatıcı ve dinleyici bulabilmiştir.

Kıssa anlatmayı meslek edinmiş kişilere verilen ad kıssahandır.

Aşık İslam Erdener Karslı aşıklardandır.

Değirmenci Recep Barak hikayeleri anlatıcılarındandır.

Diğer halk edebiyatı ve folklor ürünlerinde olduğu gibi halk hikâyeleriyle ilgili yöntemleri de dört başlık altında toplayabiliriz:
• Tarihi - Coğrafi Fin Yöntemi
• Yapısalcı Halk Bilimi Yöntemleri
• İdeolojik Halk Bilimi Kuramı
• Bağlam Merkezli Halk Bilimi Kuramları

Kurama göre bir kahramanının yaşamı en fazla 22 başlıkta anlatılır. 

Varyant: Halk anlatmalarında bir metnin farklı anlatmalarına verilen ad; eş metin. 

Mensur kısımlar halk hikâyesinin nesir kısımlarını içine almakta olup döşeme adı verilen bir tekerlemeyle başlar. Döşeme, saz meclislerinde âşığın kendi şiirlerini okumadan önce yahut bir hikâyeyi anlatmaya başlamadan önce fikri, mistik hatta didaktik tarzda söylediği manzum üründür. Döşemeye Azerbaycan sahasında "ustadname", Kars ve civarında "sersuhane" gibi adlar verilirken, Erzurumlu Behçet Mahir "selçuk", "peşrev", "peşrov" gibi adlar vermektedir.  Hikâyenin manzum kısımlarında yer alan muamma ise bir adı gizlemek anlamına gelir; hem divan hem de halk edebiyatında bolca örneği vardır. Halk hikâyesi anlatıcısı bir âşıksa mecliste bulunanlara muamma sorar. Hikâye anlatıcısı eğer belirlenen süre içerisinde muammaya cevap alamazsa o zaman kendisi cevap verir. Doğru cevap E’dir.

Nusret Yazıcı (Âşık Torunî)
1945 yılında Erzurum ilinin Narman ilçesinin Samikale köyünde doğmuştur. Âşık
Sümmanî’nin torunu olan âşığımız, âşıklıkla ilgili ilk dersleri babası Âşık Fahri’den
almıştır. Yanında pek çok âşık yetiştirmiştir. Anlattığı hikâyelerin bir kısmı Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencileri
tarafından lisans tezi olarak hazırlanmıştır.

İlk metne, yani ur-forma ulaşmaya çalışmak 

Bozlak: Türk halk müziğinde bir uzun hava çeşididir. Orta Anadolu’da abdalların,
Çukurova’da daha çok Avşarların söyledikleri ezgilerdir.