PALplus 1989 yılında Avrupa’da, PAL sisteminden geliştirilen ve görüntü kalitesi iyileştirilmiş bir yayındır. Amaç, mevcut PAL vericileri üzerinden 16:9 geniş ekranlı yayın yapmaktır. Bu yayınların alınabilmesi için PALplus alıcıları geliştirilmişti.

Filmlerin kısalığı yapımcılar için bir avantaj iken izleyicilerin daha uzun gerilimler ve heyecanlar araması nedeniyle uzunluklar yeterli değildi. Bu ilk filmler 10-12 dakika uzunluğunda tek makaralı filmlerdi. Kısa filmler seans sıklığı nedeniyle yapımcılar için çok karlıydı. Ama seyirciyi artık tatmin etmemeye başlayan filmler için tüm çabalar sürelerini uzatmaya yönelikti. 1911’den sonra iki ve üç makaralı fimlerle basit de olsa hikayeler anlatılmaya başlandı. İlk uzun metrajlı film bir saatten fazla 1906’da Avustralya’lı yönetmen Charles Tait tarafından çekildi: Kelly Gang’ın Hikayesi (The Story of Kelly Gang).

Optik görüntünün elektrik akımlarına dönüştürülmesi ile elde edilen sinyale Video sinyali denilmektedir.

Yüksek tanımlamalı televizyon çalışmaları gelişmiş ülkelerde uzun yıllardır devam etmektedir. Bu alandaki ilk örnek NHK (Nippon Hoso Kyokai) Japon Yayın Kuruluşu’nun HDTV projesidir. Projenin amacı geleceğin televizyon sistemlerinin geliştirilmesine yöneliktir. Geliştirilen sistemle 1970’li yıllarda, NTSC sistemindeki 525 satırın üzerine çıkılarak 1125 satıra ulaşılmıştır. Böylece satır sayısı iki kat artmıştır. Benzer çalışmalar 1980’li yıllarda Avrupa’nın değişik ülkelerinde yapılmıştır. 1980’li yıllarda PAL sistemindeki 625 satırın üzerine çıkılarak 1250 satıra ulaşılmıştır. Diğe-rinde olduğu gibi geliştirilen bu sistemde de satır sayısı iki kat artmıştır. Bir resim karesindeki satır sayısının artması, çözünürlüğün de artması demektir. Günümüzde HD görüntü çözünürlüğü 2.1 Milyon Benek/Kare ( 2.1 Megapixel) dir.

Video, fiziksel görüntünün elektrik akımlarına dönüştürülüp, işlenerek bir ekranda tekrar gözle izlenebilir duruma getirilmesi durumuna denir.

Mizansen, tiyatro eserinin sahneye konması ve oyun düzenlemesi olarak tanımlanır.

1953 yılında ABD’de var olan siyah beyaz televizyon sistemi ile uyumlu bir renkli televizyon sistemi kabul edildi. Renkli yayınlar, kullanılan siyah-beyaz televizyon alıcıları tarafından alınabilecek fakat renkli yayınlar siyah-beyaz olarak seyredilecekti. NTSC (National Television System Committee) sisteminin özelliği saniyede 30 kare gösterilmesidir. Çünkü ABD’de şehir şebeke frekansı 60Hz’dir. Her karede görüntü 525 satırla taranır. Sistem 525 /60 olarak tanımlanır. NTSC sisteminin kullanıldığı bazı ülkeler ABD, Kanada, Japonya, Filipinler ve Güney Kore’dir.

Görüntünün renksiz olması, analog televizyon sistemlerinin yetersiz olmasına sebep olacak nedenler arasında yer almaz.

Selüloit tabanlı film, fotoğraf ve hareketle görüntü kaydeden ve gösteren makineler için devrim niteliğinde olan geliştirmelerden biridir.

Videonun (videre, vidi, visium) kelime anlamı Latince “görme, bakma”dır. Günümüzde ise farklı alanlarda farklı anlamlar verilerek kullanılmaktadır. Bazen de nitelediği tekniğin tamamen dışında bir anlam taşımaktadır. Örneğin; “videon var-mı?”, “bir video seyredelim” ya da “yeni bir video aldım gibi ifadelere rastlarız.

Amerika’da bir tröst şeklinde egemen olan bu şirketlerin dışında film yapmak isteyen bağımsız film yapımcıları 1909’da birleşerek Los Angeles, California’ya yerleştiler ve yüzyılın sinemasına yön verecek Hollywood’un temellerini attılar. Bu bağımsız yapımcılar tröst olmuş bu egemen şirketlerin karşısına “stüdyo sistemi” denilen daha farklı bir ekonomik yapılı düzen oluşturmaya çalışırken aynı zamanda da anlatım stillerini de farklılaştırdılar.

Lumiere kardeşlerin endüstri standardı haline getirdiği özellik 16 kare film çekimidir.

İnsanların bir araya gelerek bir yüzey(perde) üzerindeki resimleri bir ışık kaynağı aracılığıyla yansıtarak izlemeleri ilk kez Büyülü Fener ile olmuştur.

Yüksek tanımlamalı televizyon (HDTV) sisteminin ilk örneği Japonya’da gerçekleşmiştir.

Avrupanın ilk sayısal dar bantlı HDTV sistemi HD-DIVINE’dir.